του Peter Alexander Μeyers *

Θα μπορέσει άραγε να επιβιώσει η Ευρώπη, και το ευρώ; Βάσει του τελευταίου σεναρίου, η απάντηση στο ερώτημα αυτό εξαρτάται κυρίως από την Ελλάδα.

Η εικόνα μιας Ευρώπης χωρίς την Ελλάδα, χρησιμοποιείται έντονα, για να προκαλέσει παγκόσμια ανησυχία.

Το τι θα συμβεί όμως στο μέλλον,  εξαρτάται από το ποιοι εκ των βασικών πρωταγωνιστών, θα εγκαταλείψουν αυτή την εικόνα.

Γενικά, τείνουμε να θεωρούμε τον φόβο, ως πρόβλημα. Στην πολιτική όμως, με τα άγχη και τις ανησυχίες να διαμορφώνουν τα πιστεύω, και τις πράξεις, ο φόβος απλά παρουσιάζει ευκαιρίες.

 

 

Γι αυτό και πολύ σωστά, οι διάφοροι διαμορφωτές της κοινής γνώμης, έχουν δει την πιθανότητα της ελληνικής εξόδου από την ευρωζώνη, ως πηγή ισχύος. Η απειλή αυτή μοιάζει σαν την πιο επικίνδυνη απ όλες, και παράλληλα σαν ένα ισχυρό διαπραγματευτικό ατού.

Σε ποίου τα χέρια όμως βρίσκεται η ισχύς της απειλής αυτής;

Οι Γερμανοί την χρησιμοποίησαν ως φλάμπουρο, για να συσπειρώσουν την κοινή τους γνώμη, εναντίον των διεφθαρμένων και σπάταλων Ελλήνων, και σαν μαστίγιο για να εκβιάσουν παραχωρήσεις από την Αθήνα. «Πληρώστε τα χρέη σας, τηρείστε τις δεσμεύσεις, γιατί αλλιώς θα σας διώξουμε…». Υπάρχει μια απάτη στα παραπάνω λόγια, αλλά πόσοι είναι αυτή που την πιάνουν;

Οι συνθήκες της ΕΕ δεν προβλέπουν αυτό το ενδεχόμενο.

Κανένα μέλος δεν μπορεί να εκδιωχθεί από την ΕΕ, και σίγουρα όχι από τους Γερμανούς. Πρόκειται για μια εκπληκτική παράβλεψη, ανάμεσα σε πολλές άλλες, που διαπιστώνουμε σε αυτή τη κρίσιμη ιστορική στιγμή που ζούμε.

Σίγουρα, οι Γερμανοί δεν είναι ανίσχυροι. Αυτοί έθεσαν τους όρους της αναδιάρθρωσης της ελληνικής οικονομίας. Και το έκαναν, μέσω διαπραγματεύσεων, και με βάση την μεγάλη επιρροή που ασκούν στα πολιτικά όργανα της τρόικας.

Οι Γερμανοί είναι αυτοί που διαθέτουν τα μετρητά. Μια απόφασή τους να κόψουν την οικονομική βοήθεια προς την Ελλάδα, θα περιόριζε τις επιλογές της Αθήνας, και θα επιτάχυνε την απομάκρυνση των επενδυτών από τα ελληνικά ομόλογα.

Και αυτό σίγουρα δεν θα ήταν ένα απλό παιχνίδι. Υπάρχουν κάποια νέα φαντάσματα που πλανώνται πάνω από την Ευρώπη (και την Γερμανία). Η παγκόσμια κερδοσκοπία ψάχνει για νέα θύματα, και οσονούπω θα αγγίξει τους πάντες.

Η πολιτική ενότητα, που χρειάζεται η Ευρώπη, για να καταστεί μια παγκόσμια υπερδύναμη, απειλείται. Μια τυχόν ελληνική απομάκρυνση, θα εξαπέλυε τους γύπες, και θα έσβηνε οριστικά το ευρωπαϊκό όνειρο.

Έτσι, τα διακυβεύματα είναι πολλά. Και αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή, η δύναμη είναι στα χέρια των Ελλήνων. Είναι η έξοδος από το ευρώ η καλύτερη επιλογή που έχουν;

Το σύμβολο αυτής της δύναμης είναι ο Δαβίδ Ελλάδα, που ρίχνει κάτω τον Γολιάθ Γερμανία.

Όσο αυξάνεται η οικονομική τους μιζέρια, τόσο οι Έλληνες αντιδρούν απέναντι στην λιτότητα. Στις τελευταίες εκλογές, οι διεφθαρμένοι πολιτικοί (όλων των αποχρώσεων) των τελευταίων 30 χρόνων, έχασαν τεράστιο μέρος από τα ποσοστά τους.

Για πολλούς, εντός και εκτός Ελλάδας, η κρίση συνοψίζεται στους Γερμανούς με το μαστίγιο, και στους Έλληνες με τον μοχλό πίεσης που διαθέτουν. Ελάχιστοι κατάλαβαν, ότι και τα δυο είναι το ίδιο. Η αυτοκτονία και των δυο δεν είναι λύση. Πρόκειται για μια μονομαχία, που κανένας δεν θέλει, και από το αποτέλεσμα της  οποίας όλοι θα υποφέρουν.

Σε τέτοιες περιπτώσεις, υπάρχει η δυνατότητα να ξεπηδήσουν νέες απρόβλεπτες δυνάμεις, μέσα από την φαντασία, και από την γνήσια έκφραση δημόσιας ηγεσίας.

Η  δυνατότητα εκμετάλλευσης αυτής της νέας δύναμης, ή μάλλον η δυνατότητα δημιουργίας της, δεν θα προκύψει από το να παιχτεί το χαρτί της εξόδου. Θα πρέπει να πηγάσει από πολιτικές θέσεις, που θα βασίζονται στην αφοσίωση προς την Ευρώπη.

Ο επόμενος που θα κυβερνήσει την Ελλάδα, εκτός από τους Έλληνες, θα πρέπει να απευθυνθεί και στα άλλα κράτη μέλη, με 500 εκατομμύρια πληθυσμό, και να ανακοινώσει ξεκάθαρα ότι η χώρα του δεν πρόκειται να εξέλθει της Ευρώπης, διότι δεσμεύεται για την Ευρώπη, επειδή πάνω απ΄όλα οι Έλληνες είναι Ευρωπαίοι.

Μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο; Γίνεται;

Η απάντηση σ αυτό εξαρτάται από την πολιτική βούληση, την τεχνική, και την νοημοσύνη… στοιχεία που δυστυχώς απουσιάζουν τελευταία.

Ο χρόνος κυλάει, και δυο μεγάλα εμπόδια εμφανίζονται ξαφνικά.

Τίποτα δεν θα συμβεί, αν ο επόμενος Έλληνας ηγέτης δεν αντισταθεί στους Γερμανούς, δηλαδή στον μύθο της ισχύος τους που διαδίδουν καθημερινά τα ΜΜΕ. Και αν δεν συσπειρώσει τους Έλληνες, δηλαδή την αυτοεκτίμησή τους για την ελληνική δημοκρατία, και την σημασία της τόσο για την σημερινή Ελλάδα, όσο και για την μελλοντική Ευρώπη.

Σε αυτό το κρίσιμο σταυροδρόμι, τα δυο παραπάνω, σημαίνουν το ίδιο.

Μια απλή δήλωση αρκεί: «Γερμανοί, Δεν μπορείτε εσείς να αποφασίζετε ποιοι θα είναι Ευρωπαίοι και ποιοι όχι. Είναι στο χέρι της Ελλάδας να αναμορφώσει την Ευρώπη, αν αποφασίσουμε να παραμείνουμε σ αυτήν».

Από την αρχή της κρίσης, η Ελλάδα αναγκάστηκε να τα βγάλει πέρα μόνη της απέναντι στον Γαλλογερμανικό άξονα που επιβάλλει την λιτότητα.

Την μέρα όμως που το ελληνικό πολιτικό σκηνικό διελύθη στα εξ ων συνετέθη, κατά σύμπτωση, άνοιξε μια ακόμη χαραμάδα που απειλεί τον άξονα αυτόν με διάλυση.

Η εκλογή του σοσιαλιστή Francois Hollande, που πολλοί ελπίζουν πως θα μετατρέψει την λιτότητα σε ανάπτυξη.

Παρά την άρνησή του να συναντηθεί με τον Αλέξη Τσίπρα, ηγέτη ενός αριστερού συνασπισμού που δεν έχει ακόμη μολυνθεί από την διαφθορά, η Γαλλία μπορεί να μετατραπεί σε σύμμαχο της Ελλάδας, απέναντι σε μέρος τουλάχιστον των αυστηρών γερμανικών απαιτήσεων. Κάτι τέτοιο θα φανεί σαν μια αχτίδα φωτός για πολλούς Έλληνες.

Η αλήθεια είναι όμως, ότι αυτό είναι και το δεύτερο μεγάλο εμπόδιο. Διότι το ζήτημα που απασχολεί σήμερα την Ελλάδα δεν είναι το δίλημμα λιτότητα ή ανάπτυξη, αλλά το δίλημμα μεταξύ δυο ειδών λιτότητας.

Με την έξοδο της χώρας από το ευρώ, η λιτότητα μπορεί να απαλυνθεί κάπως (μακροπρόθεσμα) με την επιστροφή στη δραχμή. Όμως, η ανάδυση της φασιστικής Χρυσής Αυγής, μας δείχνει πως η δημοκρατία της μπορεί να καταρρεύσει.

Για μια Ελλάδα που παραμένει στην Ευρώπη, η λιτότητα σίγουρα θα είναι σκληρή. Αλλά η χώρα θα έχει τουλάχιστον μια προστασία χάρη στις ευρωπαϊκές δεσμεύσεις (άρθρο 2) στην ελευθερία, την δημοκρατία, και την ισονομία.

Αν οι Έλληνες αρνηθούν να βγουν από την Ευρώπη, πηγαίνοντας κόντρα στην γερμανική επιθυμία, θα κερδίσουν την ευκαιρία να πετύχουν αυτό που θέλουν πάνω από όλα: την επαναδιαπραγμάτευση των όρων του μνημονίου, και παράλληλα θα ξαναπάρουν την χώρα τους από τα χέρια των κλεφτών.

Όποιος μπορέσει να περάσει ένα τέτοιο πρόγραμμα στις καρδιές των Ελλήνων, και στα μυαλά των Γερμανών, θα κάνει το όνομά του γνωστό στους αιώνες των αιώνων.

ΠΗΓΗ: »Huffingtonpost»