Ο ΔΡΑΓΟΥΜΑΝΟΣ

Στην Ελλάδα του 2013, σαν να μην έχουν μάθει τίποτε από την εθνική και τη παγκόσμια ιστορία λαός και πολιτικοί, εμμένουν στην λογική της «έξωθεν σωτηρίας».

Αυτή τη φορά ο «σωτήρας» φέρει το όνομα Φρανσουά Ολάντ και είναι ο νέο-εκλεγείς Πρόεδρος της Γαλλίας.

Το γεγονός και μόνο, ότι στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου στη Γαλλία, εξέφρασε την άποψη για την ανάγκη ανάπτυξης στη Γαλλία και την Ευρωζώνη και τη μεταβολή του Συμφώνου Σταθερότητας, τον μετέτρεψε εν μία νυκτί σε λαϊκό ήρωα στην Ελλάδα, ο οποίος θα σηκώσει στις πλάτες του μαζί με τον «ηρωικά αγωνιζόμενο Ελληνικό λαό κατά του Μνημονίου» το βάρος της σύγκρουσης με την Άγκελα Μέρκελ και τον Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε.

Σε δυο ημέρες ο κ. Ολάντ θα συναντηθεί με την κα Μέρκελ, στη σκιά της προχθεσινής ανακοίνωσης της ΕΕ ότι η Γαλλία θα περιοριστεί η ανάπτυξη στο 1.9% και πως το 2013 προβλέπεται έλλειμμα 4.2% του ΑΕΠ.

Αυτό μαζί με τις προτεραιότητες του Παρισιού, που αποσκοπούν στη διάσωση της ισχύουσας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) ως το 2020 και την δημιουργία ενός εργαλείου για την Ευρωπαϊκή Ανάπτυξη, καθιστούν τη θέση του κ. Ολάντ εξαιρετικά εύθραυστη απέναντι στην Γερμανίδα καγκελάριο.

Εξάλλου ήδη τα στελέχη της ΕΕ και της Ευρωζώνης ήδη έκαναν ορισμένα ανοίγματα στις πολιτικές που αφορούν την Ισπανία και την Ελλάδα ώστε να στερήσουν από τον κ. Ολάντ τη δυνατότητα να εμφανιστεί σαν «προστάτης» τους.

Από την άποψη αυτή συνάγεται το συμπέρασμα ότι ο κ. Ολάντ θα «προσγειωθεί» και θα επιχειρήσει να προασπίσει τα στενά Γαλλικά συμφέροντα, εγκαταλείποντας τους μεγαλοϊδεάτες φίλους του στην Ελλάδα, στην τύχη τους.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις ευρωπαίων παραγόντων, τόσο στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή όσο και στην ευρωπαϊκή πολιτική τάξη, ανάμεσα στα άλλα που θα εμπεριέχει το τελικό κοινό ανακοινωθέν, μετά τη συνάντηση Μέρκελ – Ολάντ, θα υπάρχει σαφής αναφορά στην Ελλάδα και «την υποχρέωσή της να τηρήσει πιστά το Μνημόνιο και τις πολιτικές που απορρέουν από αυτό» ενώ θα γίνεται και λόγος για την ανάγκη να σχεδιαστεί μια πολιτική ανάπτυξης.

Δυο ημέρες μετά αναμένεται να προκηρυχθούν και οι επόμενες εκλογές με ορίζοντα την 17η Ιουνίου. Χωρίς όμως τον Φρ. Ολάντ, πως θα μπορεί o κ. Τσίπρας να «ανατρέψει» το Μνημόνιο;

Που θα βρει την επιπλέον βοήθεια για να ασκήσει την πολιτική του σε ευρωπαϊκό επίπεδο όταν μάλιστα η πολιτική ανοησία των κ.κ. Στρατούλη και Γλέζου έστειλε το μήνυμα στα πέρατα της γης ότι θα ασκήσουν οικονομική πολιτική βασιζόμενοι στις καταθέσεις των μη προνομιούχων;

Γιατί οι προνομιούχοι, έχουν τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό. Για το λόγο αυτό άλλωστε είναι λάθος να συνεχίζουν οι λοιπές πολιτικές δυνάμεις να ζητούν τη συμμετοχή του σε κυβέρνηση «ενότητας», «συνεργασίας» και όποιας άλλης μορφής.

Το «παιχνίδι» τελείωσε και θα πρέπει όλοι να καταλάβουν ότι στη φάση αυτή όχι μόνο τα κόμματα αλλά και πολίτες, κυρίως οι πολίτες, καλούνται να δώσουν απάντηση στις ανάγκες της χώρας που είναι οι δικές τους ανάγκες.

Όταν καλούν τους πολιτικούς σχηματισμούς ή τους πολιτικούς ηγέτες να υπερβάλλουν και να δώσουν αξιοπρεπείς και αναγκαίες με την περίσταση λύσεις, θα πρέπει και οι ίδιοι να αρθούν στον ύψος των περιστάσεων.

Να πάψουν οι Έλληνες να αναζητούν έξωθεν σωτήρες και να σωθούν μόνοι τους αναδεικνύοντας μετεκλογική κυβέρνηση. Το να ψηφίσουν το ίδιο ή περίπου δεν θα λύσει το πρόβλημα.

Απλά θα το επιδεινώσει…

Ο ΔΡΑΓΟΥΜΑΝΟΣ