Τα στοιχεία που παραθέτει στο σημερινό κεντρικό άρθρο γνώμης στον παρόντα ιστοχώρο ο συνεργάτης του περιοδικού ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ & ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ, Ιωάννης Θεοδωράτος, είναι απλώς συντριπτικά και αποκαλύπτουν πέραν πάσης αμφιβολίας είτε την πλάνη στην οποία έχει περιπέσει ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ι. Μπαλάφας, είτε την ιδεοληψία που τον κατατρύχει στα θέματα άμυνας και εξωτερικής πολιτικής της χώρας («κόλλημα» το αποκαλεί η νεολαία…).

Ωστόσο, αν δεν θέλουμε κι εμείς να είμαστε ανακόλουθοι απέναντι στις πραγματικές μας πεποιθήσεις, οφείλουμε να αναφέρουμε ότι δεν είναι σωστό να μπούμε σε λογικές του αν κάποιος είναι «προδότης» (για τη μία πλευρά) ή «σοσιαλιστής με κοινωνικό πρόσωπο» (για την άλλη). Στόχος είναι να ενωθούμε όλοι μαζί σαν κοινωνία, σε μια κοινή προσπάθεια, με κοινή λογική και συναίνεση, όπου «τα πράγματα θα μπουν στη θέση τους». Όχι όπως θέλει ο καθένας για τους οποιουσδήποτε λόγους, αλλά όπως έχει αποδειχτεί επιστημονικά. Τελεία και παύλα!

Το πρόβλημα είναι ότι και ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και οι δημοσιογράφοι που συμμετείχαν στη εκπομπή του ΣΚΑΪ αποδείχθηκαν, δυστυχώς, ημιμαθείς. Ειδικά η κυρία της παρέας, μια καθόλα αξιόλογη φωνή στο πολιτικό ρεπορτάζ, σε ένδειξη γνώσης και… διαβαθμισμένης πληροφόρησης περί το αντικείμενο, «πέταξε» κάτι υποτιθέμενα στοιχεία για το πόσες βολές κάνουν οι μονάδες των Ειδικών Δυνάμεων!

Δυστυχώς, οι ενασχολούμενοι με το συγκεκριμένο ρεπορτάζ δεσμευόμαστε από το «απόρρητο», από την υπόσχεση να μην αποκαλύπτουμε ορισμένα θέματα επί των οποίων η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων μας εμπιστεύεται και μας παρέχει προνομιακή πληροφόρηση. Για να το σεβόμαστε, σημαίνει ότι αναγνωρίζουμε ότι ορισμένα πράγματα, είτε είναι θετικά είτε αρνητικά για τις Ένοπλες Δυνάμεις, δεν πρέπει αν δημοσιοποιούνται. Γιατί μας τα αποκαλύπτουν; Είναι απλό: Διότι είναι ο μοναδικός τρόπος να αποφύγουμε την εύκολη κριτική και τις φωνασκίες, τη στιγμή που κάποιοι άλλοι αγωνιούν είτε να πετύχουν κάτι είτε να διορθώσουν κάτι άλλο, παραμένοντας ατελείωτες ώρες στις υπηρεσίες τους…

Αυτή η εμπιστοσύνη πήρε πολλά χρόνια να χτιστεί και για να τηρείται με τόση ευλάβεια η «συμφωνία κυρίων» σημαίνει απλά ότι έχουμε πεισθεί για τα κίνητρα ορισμένων ανθρώπων, παράλληλα με τον σεβασμό στο δημοσιογραφικό λειτούργημα και την ανάγκη να διαθέτουμε ξεκάθαρη και μη διαστρεβλωμένη εικόνα της πραγματικής κατάστασης. Άσε που σχεδόν πάντα τέτοιες αρνητικές πληροφορίες, αντισταθμίζονται από άλλες εξαιρετικά θετικές, οι οποίες ποτέ δεν δημοσιοποιούνται καθότι αυτό που πουλάει είναι η κριτική…

Επιστρέφοντας στην τόσο επιπόλαια δήλωση του βουλευτή, θα πρέπει να παρατηρήσουμε ότι η ημιμάθεια είναι χειρότερη της αμάθειας. Ειδικά δε, όταν πρόκειται για προεκλογική προγραμματική δήλωση, τότε καθίσταται… άκρως προβληματική, για να μην πούμε επικίνδυνη. Πόσοι από τους ακροατές αλλά και από εμάς τους δημοσιογράφους που αναπαράγαμε την είδηση κατανοήσαμε ότι ο Μπαλάφας μιλούσε για «εξοπλιστικές δαπάνες» και οι δημοσιογράφοι στον ΣΚΑΪ μιλούσαν για «αμυντικές δαπάνες». Για να μην θεωρηθεί ότι κάποια από τις δυο πλευρές ήξερε καλύτερα από την άλλη τι έλεγε, ούτε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ διευκρίνισε αν μιλάει για τις αμυντικές δαπάνες ή για τις εξοπλιστικές. Το πιθανότερο είναι ότι ήταν μια ακόμα τηλεοπτική συζήτηση εντυπωσιασμού, «στο περίπου» χωρίς να νοιάζεται και κανείς ιδιαίτερα αφού όλοι έκαναν τη δουλειά τους. Ο βουλευτής πέταξε την «πιασάρικη ατάκα» (κοτσάνα περιωπής… μετά συγχωρήσεως δηλαδή) που δημιούργησε το θέμα και έγινε… διάσημος προεκλογικά, ενώ οι δημοσιογράφοι έγραψαν πιθανότητα καλά νούμερα στις τηλεθεάσεις και διαφήμισαν την – σε κάθε περίπτωση πολύ αξιόλογη – εκπομπή τους.

Κύριε Μπαλάφα μου, άλλο πράγμα οι αμυντικές δαπάνες κι άλλο οι εξοπλιστικές. Ως εξοπλιστικές δαπάνες λογίζονται αυτές που αφορούν στην προμήθεια νέων οπλικών συστημάτων. Το αν υπάρχει δυνατότητα μείωσής τους, παρακάτω από το μηδέν ντεν πάει! Πιάσαμε πάτο! Τι θα κόψετε; Τα κομμένα; Έλεος πια με τον λαϊκισμό!

Ως αμυντικές δαπάνες λογίζεται ολόκληρος ο προϋπολογισμός του υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Σε αυτόν συμπεριλαμβάνεται μεταξύ πολλών άλλων, η μισθοδοσία προσωπικού, οι συντάξεις, οι εξοπλιστικές δαπάνες (…), οι δαπάνες για συντήρηση εγκαταστάσεων, οι δαπάνες για τη λειτουργία των μονάδων, οι δαπάνες για καύσιμα, οι δαπάνες για συμμετοχή σε ειρηνευτικές επιχειρήσεις – συμμαχικές υποχρεώσεις και αρκετά άλλα.

Άρα αν είχαν στοιχειώδη γνώση του ζητήματος, θα τα είχαν διευκρινίσει τα παραπάνω. Αλλά ο φθηνός λαϊκισμός των ημερών μας που δεν αποτελεί… προνόμιο του ΣΥΡΙΖΑ αφού το τι ακούγεται από κάθε πλευρά δεν περιγράφεται (μην νομίσει λανθασμένα κανείς ότι εξαιρούμε τα αυτοαποκαλούμενα ως «πατριωτικά» κόμματα) και δείχνει ότι η σκυτάλη των κυβερνήσεων Ανδρέα Παπανδρέου, παραδόθηκε στις κυβερνήσεις του Κώστα Σημίτη όπου τότε τέθηκε το αχαρακτήριστο… δίλημμα «κανόνια ή βούτυρο», για να τη λάβει στη συνέχεια η Νέα Δημοκρατία που αποφάσισε να μην εγκρίνει ουσιαστικά καμία προμήθεια (ακόμα και ανταλλακτικών, καυσίμων και λοιπών υλικών, ρίχνοντας τις διαθεσιμότητες κύριων οπλικών συστημάτων σε κάποιες περιπτώσεις στο 50% ή και πιο κάτω)!

Μετά τις ανύπαρκτες εξοπλιστικές δαπάνες της ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου αποφάσισε να τις μειώσει κι άλλο. Αλλά πως γίνεται να μειώνει κάποιος μια δαπάνη που δεν υφίσταται; Άρα, εξ ανάγκης, οδηγηθήκαμε πλέον στη μείωση των αμυντικών δαπανών, χωρίς καν περιορισμό των στρατοπέδων για παράδειγμα… Στο θέμα αυτό ευθύνες υπάρχουν και στους στρατιωτικούς, για να είμαστε ακριβοδίκαιοι. Ποιο «σύστημα» όμως γνωρίζετε που να μην προβάλλει αντιστάσεις στις αλλαγές; Να θυμηθούμε την «επανάσταση» υπαλλήλων υπουργείων και άλλων υπηρεσιών του Δημοσίου που αρνιόντουσαν φύγουν από το νοικιαζόμενο με δεκάδες χιλιάδες ευρώ ενοίκιο κάθε μήνα για να μην… ξεβολευτούν και δουλεύουν σε απείρως πιο σύγχρονα ιδιόκτητα κτίρια;

Μετά τη σύντομη σχολιαστική παρεμβολή για τα… «συστημικά», επανερχόμαστε στις επιδόσεις του Γιώργου Παπανδρέου, η κυβέρνηση του οποίου συνέχισε το έργο της μείωσης της επιχειρησιακής ικανότητας των Ενόπλων Δυνάμεων, οι οποίες αγωνίζονται με νύχια και με δόντια να κρατήσουν ψηλά τη σημαία. Το έχουν αντιληφθεί αυτό βουλευτές, υποψήφιοι και δημοσιογράφοι; Αντιλαμβανόμαστε ότι έχουμε αποκτήσει τρομερή εξειδίκευση στο να «πυροβολούμε τα πόδια μας»;

Κι ερχόμαστε σήμερα, που ο λαϊκισμός αλά ΣΥΡΙΖΑ, πάει να εναποθέσει την ταφόπλακα στην αμυντική ικανότητα της χώρας. Όχι επειδή σκέφτεται να αναδιοργανώσει τις Ένοπλες Δυνάμεις προς το ορθότερο, ούτε επειδή απλά πουλάει επιφάσεις σοσιαλισμού. Αλλά επειδή, πολύ απλά, τα όσα ανέφερε ο εκπρόσωπος του κόμματος, συνιστούν τρικυμία εν κρανίω ή πιο ευγενικά, τρανή απόδειξη αμάθειας. Λίγο αργότερα το κόμμα του έσπευδε να τον πειθαναγκάσει να ανασκευάσει τις δηλώσεις του.

Μια αμάθεια που επαναλαμβάνουμε, δεν είναι προνόμιο μόνο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και πάρα πολλών άλλων βουλευτών, σε όλα τα κόμματα. Και είναι απόδειξη ότι η πολιτική που ασκούν ημιμαθείς και αμαθείς βουλευτές, είναι στην κυριολεξία πολιτική καφενείου. Χωρίς νούμερα, χωρίς γνώση των διαφορών μεταξύ εξοπλιστικών δαπανών και αμυντικών δαπανών. Τέτοιοι… καφενόβιοι πέρασαν αρκετοί από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Οι επιθέσεις που δέχθηκαν ήταν σκληρές από τον Τύπο, πέραν όμως ελαχίστων εξαιρέσεων, πάλι αποφεύχθηκε η διαρροή στοιχείων που δεν έπρεπε. Κι αυτό χάρη στο δημοκρατικό φρόνημα των στρατιωτικών, την αφοσίωση στην πατρίδα και την βαθιά πεποίθησή τους ότι ακόμα και όταν δεν μπορείς να πεις όλη την αλήθεια δημοσίως, οφείλεις να διασφαλίσεις ότι δεν θα παραπλανάς τον ελληνικό λαό. Αυτοί οι στρατιωτικοί είναι που γελούν πικρά, μέσα στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στις οικογένειές τους όπως κάθε άλλος απλός Έλληνας πολίτης λόγω της κρίσης, με τις αηδίες που γράφονται και μιλούν για πραξικοπήματα…

Απορεί κανείς γιατί η χώρα έφτασε εδώ που έφτασε; Είναι σίγουρος κανείς ότι τέτοια ημιμαθή και αμαθή πολιτικά στελέχη που φιλοδοξούν να μας εκπροσωπούν, μπορούν να βγάλουν τη χώρα από την κρίση; Τουλάχιστον, ο Αλέξης Τσίπρας είναι νέος άνθρωπος και δεν μπορεί να κατατρύχεται από τις φοβίες φορείς των οποίων είναι πάμπολλα κομματικά στελέχη σε όλο το πολιτικό φάσμα. Μπορεί οι διαφωνίες μας μαζί του να είναι σχεδόν χαώδεις, δεν παύουμε όμως να έχουμε πίστη στην καλή του πρόθεση και τη διάθεση να αντιληφθεί πραγματικά το γίνεται…

πηγη