Μας επηρεάζει η κατάρριψη του τουρκικού RF 4 από τη Συριακή αεράμυνα; Είναι πιθανό.

Εκτός από τις συζητήσεις που έχουν ξεκινήσει στην Ελλάδα για τον τρόπο που από το 1974 και μετά αντιμετωπίζουμε τη τουρκική επιθετικότητα και που όλες ξεκινούν με ένα “αν” ,υπάρχει και το σήμερα,το τώρα.

Πως θα αντιδράσει η Τουρκία;

Το πλήγμα που έχει δεχτεί το σύστημα Ερντογάν είναι πολύ μεγάλο. Και είναι βέβαιο ότι το στρατιωτικό κατεστημένο που επί των ημερών του “ξηλώθηκε” θα βρει μια πολύ καλή ευκαιρία για να του επιτεθεί.

Η τουρκική κοινή γνώμη γαλουχημένη από τις ηγεσίες της δεν μπορεί να ανεχτεί ήττες σε επίπεδο στρατιωτικό. Αυτή η εμμονή αποτελεί και την μεγάλη αδυναμία της Τουρκίας την οποία η Ελλάδα ποτέ δεν εκμεταλλεύθηκε. Οι Τούρκοι είναι “σιγουρατζήδες” και το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η εισβολή στη Κύπρο.Έπρεπε να υπάρξει η προδοσία στην Ελλάδα,να μείνει τελείως απροστάτευτη η Κύπρος για να κάνουν την εισβολή.Και πάλι -για να μην ξεχνάμε- βούλιαξαν ένα δικό τους αντιτορπιλικό και οι αποβατικές τους δυνάμεις χρειάστηκαν περίπου ένα …τριήμερο για να ενωθούν με τους αλεξιπτωτιστές τους,σε μια επιχείρηση που η αντίσταση ήταν σχεδόν ανύπαρκτη.

Αν κρίνουμε από τις τελευταίες κρίσεις που έχει αντιμετωπίσει η Άγκυρα με το Ισραήλ και τη Κύπρο, αυτό που “καίει” τον Ερντογάν και το σύστημά του είναι η κοινή γνώμη. Πολύς θόρυβος,πολλές δηλώσεις,πολλά τηλεοπτικά πλάνα με απόπλους πλοίων πολεμικών και ερευνητικών και …όλα καλά.

Μόνο που τώρα υπάρχουν δύο νεκροί πιλότοι που δεν χάθηκαν σε ατύχημα,αλλά καταρρίφθηκαν από τα αντιαεροπορικά του Άσαντ. Η διαχείριση δεν θα είναι εύκολη.

Πολλοί ανησυχούν μήπως ο Ερντογάν θελήσει να “ψηλώσει” στρέφοντας τη κρίση και την ένταση στο Αιγαίο. Έχοντας απέναντί του την Ελλάδα “πνιγμένη” από τα οικονομικά της προβλήματα ,λένε όσοι ανησυχούν, μπορεί να θελήσει να “χαρίσει” στην κοινή του γνώμη μια “νίκη” σε μια κρίση που δεν είναι δύσκολο να βρεθεί αφορμή για να προκληθεί.

Δεν θα το τολμήσει εύκολα ο Ερντογάν. Ξέρει ότι απέναντί του δεν έχει μόνο τη Συρία.Έχει και τη Ρωσία.Ξέρει ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει και με την Ελλάδα. Δεν είναι πια τόσο μόνη,έστω κι αν δεν έχει κατορθώσει να κερδίσει αυτά που πρέπει από τις συμμαχίες της.

Επιπλέον -και να μην το υποτιμούμε καθόλου αυτό- η πρόσφατη “προβολή ισχύος” που έκαναν οι Ελληνικές ΕΔ, δεν πέρασε απαρατήρητη στην Άγκυρα. Μπορεί η Ελλάδα να πνίγεται,αλλά ως γνωστόν ο πνιγμένος πιάνεται από τα μαλλιά του για να σωθεί.

Και η ιστορία έχει αποδείξει ότι κάθε φορά που η Ελλάδα κλήθηκε να λειτουργήσει σε τέτοιες συνθήκες τα κατάφερε.

πηγη