Την επόμενη εβδομάδα, ο πρωθυπουργός και οι πολιτικοί αρχηγοί που στηρίζουν την κυβέρνηση καλούνται να λάβουν καθοριστικές αποφάσεις που αφορούν την υλοποίηση του δευτέρου προγράμματος οικονομικής προσαρμογής.
Συγκεκριμένα, θα αποφασίσουν για την κατανομή του κόστους των συμπληρωματικών μέτρων ύψους 11,5 δισ. ευρώ που προβλέπει το μνημόνιο. Θα προηγηθεί συνεργασία του υπουργείου Οικονομικών με όλα τα υπουργεία τα οποία θα κληθούν να «συνεισφέρουν» στο κόστος, περικόπτοντας λειτουργικές και άλλες δαπάνες από τους προϋπολογισμούς τους.
Υποστηρίζεται από πολλούς και από μέλη της κυβέρνησης ότι υπάρχουν ακόμη περιθώρια περικοπών, πέρα από τις παρεμβάσεις που είχαν γίνει τα δύο προηγούμενα χρόνια, έτσι ώστε να μη χρειαστεί να γίνουν πρόσθετες περικοπές στις μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων και στις συντάξεις ή να επιβληθούν νέοι φόροι.
Η απόφαση που θα ληφθεί θα έχει ένα κενό, καθώς δεν θα προσδιορίζει τη χρονική κατανομή του κόστους των μέτρων, αν δηλαδή θα αναφέρονται στη διετία 2013-14, όπως προβλέπει το οικονομικό πρόγραμμα, ή θα επιμερίζονται σε περισσότερο χρόνο, γεγονός το οποίο θα έχει θετικό οικονομικό και κοινωνικό αντίκτυπο, όπως υποστηρίζουν οι επαΐοντες. Οι αρχηγοί αναμένεται να ζητήσουν την κατανομή των πρόσθετων μέτρων σε όσο το δυνατόν περισσότερα χρόνια (τρία ή τέσσερα).
Το ζήτημα όμως είναι τι θα δεχθούν τόσο οι Ευρωπαίοι ηγέτες όσο και η ηγεσία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Βαρύνουσα σημασία αποκτά εν προκειμένω η εισήγηση των επικεφαλής της τρόικας προς την Ε.Ε. και το ΔΝΤ καθώς από τα αποτελέσματα των επαφών που θα έχουν με την κυβέρνηση και την πειστικότητα των επιχειρημάτων που θα προβάλουμε ως χώρα θα εξαρτηθεί και η αντιμετώπιση που θα έχουμε.
Πάντως, οι εταίροι και δανειστές μας δεν κρύβουν τη δυσπιστία τους απέναντι στη χώρα μας, αφού μέχρι τώρα θεωρούν ότι δεν επιδείχθηκε η απαιτούμενη συμμόρφωση στις απαιτήσεις του προγράμματος που αποδέχθηκε η χώρα. Βεβαίως η αποτυχία στην υλοποίηση των στόχων δεν οφείλεται μόνο στην αστοχία των μέτρων, αλλά και στην αστοχία των προβλέψεων, που τελευταία αρχίζει δειλά δειλά να αναγνωρίζεται από τους δανειστές μας.
Ο πρωθυπουργός και οι αρχηγοί των κομμάτων έχουν τη δυνατότητα να πετύχουν τους στόχους που θα θέσουν, αρκεί να βαδίσουν ενωμένοι, χωρίς ανταγωνισμούς και πολιτικά τερτίπια που μπορεί να τους αποφέρουν πρόσκαιρα κομματικά οφέλη. Το ζητούμενο είναι, όπως και οι ίδιοι επικαλούνται στις ομιλίες τους, η σωτηρία της Πατρίδος. Απαιτείται πολλή δουλειά, αποφασιστικότητα, ενότητα και συνέπεια.