Διηπειρωτικό βαλλιστικό πυραυλικό σύστημα (ICBM – Intercontinental Ballistic Missile) ετοιμάζει η Τουρκία σύμφωνα με σημερινά δημοσιεύματα του τουρκικού τύπου.

Η απόφαση ανάπτυξης του συγκεκριμένου συστήματος πάρθηκε στις 17 Ιουλίου κατά τη διάρκεια σύσκεψης του διοικητικού συμβουλίου αμυντικής βιομηχανίας υπό τη προεδρία του πρωθυπουργού της χώρας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, και παρουσία του αρχηγού του γενικού επιτελείου στρατηγού Νετσντέτ Οζέλ.

Το συγκεκριμένο σχέδιο αποτελεί την «απάντηση» της κυβέρνησης στην «απαίτηση» των ενόπλων δυνάμεων για ένα σύστημα βεληνεκούς 2.500 χιλιομέτρων.

Η επιτροπή αποφάσισε ακόμα να δημιουργήσει και ένα κέντρο εκτόξευσης δορυφόρων με σκοπό να εξυπηρετήσει εμπορικούς αλλά και στρατιωτικούς σκοπούς.

Έτσι, μέσω του συγκεκριμένου κέντρου η Άγκυρα θα είναι σε θέση να εκτοξεύει δορυφόρους στο διάστημα αλλά και να ελέγχει τη τροχιά των ICBM της εκτός ατμόσφαιράς.

Είναι προφανές πως η ανάπτυξη του ICBM θα αποτελέσει συνέχεια του πυραύλου κρουζ SOM ο οποίος έχει βεληνεκές 300 χιλιόμετρα.

Σύμφωνα με τα έως τώρα στοιχεία το βεληνεκές των ΙCBM θα αγγίζει σε πρώτη φάση τα 1.500 χιλιόμετρα με τελικό στόχο να φτάσει τα 2.500 χιλιόμετρα.

Τα μέγιστα ερωτήματα για τους νεοθωμανούς και τα σχέδιά τους θα μπορούσαν να είναι τα εξής:

Πρώτον, να μας ενημερώσουν για το πότε ακριβώς σκοπεύουν να στείλουν άνθρωπο στο… φεγγάρι (ποιος ξέρει μπορεί να το επιδιώκουν και αυτό), και για το κατά πόσο θα το διεκδικήσουν ως έδαφος της… αυτοκρατορίας τους, αφού ούτως ή αλλιώς το ουράνιο αυτό σώμα βρίσκεται και στη σημαία τους (φυσικά ακόμα και η σημαία αυτή δεν είναι τίποτα άλλο από το σύμβολο της πόλεως του Βυζαντίου και ύστερα της Κωνσταντινούπολης από την εποχή των Αρχαίων Ελλήνων και των μεσαιωνικών Βυζαντινών)!

Δεύτερον, με 2,500 χιλιόμετρα βεληνεκές η Άγκυρα ποιον ακριβώς θα «στοχοποιήσει»; Εάν υποθέσουμε πως εμάς οι νεοθωμανοί μας θεωρούν παρωνυχίδα, και πως με ένα τέτοιο βεληνεκές δεν φτάνεις ούτε στην Αμερική, ούτε στην Κίνα, μήπως – λέμε μήπως – το συγκεκριμένο βεληνεκές είναι κομμένο και ραμμένο για τη Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν; Πραγματικά αυτό θα είχε πλάκα να το δούμε.

Βέβαια στο ενδιάμεσο διάστημα, ο αντίπαλος που βρίσκεται αντιμέτωπος με μια τέτοια προοπτική, παρουσιάζει… αύξηση κινήτρου να «τακτοποιήσει» την υπόθεση πριν αναγκαστεί να το κάνει με δυσμενέστερους όρους (Θουκυδίδης).

Τρίτον, με κάθε σοβαρότητα, η Αθήνα πως αξιολογεί τις πρωτοβουλίες «μηδενικών προβλημάτων» της Άγκυρας;

To να μιλήσουμε για στρατηγικό σχεδιασμό μόνο γέλωτα – ή κλάμα – θα έφερνε.

Αλήθεια, με το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας τι γίνεται;

Θα το κάνουμε – όποτε φυσικά δημιουργηθεί – δημόσια υπηρεσία και όχι «εργαλείο» με επιστημονική υποστήριξη για την παραγωγή πολιτικής και στρατηγικής σκέψης;

http://www.defence-point.gr/news/?p=54156