«Στις 2 Σεπτεμβρίου του 1945 οι Ιάπωνες κάτω από την πίεση της ατομικής βόμβας εγκατέλειψαν τα σχέδια γενικευμένης επίθεσης αυτοκτονίας και υπέγραψαν το πρωτόκολλο παράδοσης».

Έτσι γράφουν τα επίσημα βιβλία της ιστορίας.

Κατά πρώτον αυτοί που τα γράψανε πρέπει να ντρέπονται και κατά δεύτερο η ιστορία πρέπει να ξαναγραφτεί.

«Ο κόσμος θα σημειώσει ότι η πρώτη ατομική βόμβα ρίχτηκε στη Χιροσίμα, μια στρατιωτική βάση.

Και αυτό γιατί θέλαμε σε αυτή την πρώτη επίθεση, να αποφύγουμε όσο το δυνατόν περισσότερο το θάνατο αμάχων».

Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στην ίδιο το Χάρι Τρούμαν (Πρόεδρο της Αμερικής) και αναμεταδόθηκαν τόσο από το ραδιόφωνο όσο και από τις εφημερίδες (ο τότε κόσμος το πίστεψε, γιατί την ιστορία την γράφουν οι νικητές).

Ουδέν ψευδέστερο των παραπάνω γιατί λίγο αργότερα μια αμερικανική στρατιωτική έκθεση έγραφε «επιλέχτηκαν σαν στόχοι λόγω της μεγάλης τους συγκέντρωσης σε δραστηριότητες και πληθυσμό».

Στον πόλεμο τους ανθρώπους και ειδικά του εχθρού κανείς δεν τους λογαριάζει.

Ο Τρούμαν ήθελε νεκρούς, πολλούς νεκρούς, γιατί όσο μεγαλύτερος θα ήταν αριθμός τόσο μεγαλύτερος θα ήταν και ο σεβασμός (συμμάχων και εχθρών).

Αυτό που απασχολούσε τον Τρούμαν ήταν σε ποιους θα παραδοθεί η Ιαπωνία και πως θα μοιρασθεί η Ευρώπη.

Αυτά τα δήθεν ότι μπήκαν στον πόλεμο για να νικήσουν τον φασισμό είναι αναληθή, η ουσία ήταν η μεταπολεμική λεία.

Αν θέλανε την νίκη της Δημοκρατίας επί του Φασισμού, θα είχαν μπει από νωρίτερα στον πόλεμο και δεν θα άφηναν τόσο τους Άγγλους αλλά κυρίως τους Ρώσους να αιμορραγούν.

Το σχέδιο παρόλη τη σατανικότητά του ήταν απλούστατο:

Μπαίνουμε στο τέλος του πολέμου όταν οι σύμμαχοι έχουν εξασθενήσει αρκετά (30.000.000 νεκρούς η Ρωσία και οικονομική – βιομηχανική καταστροφή) και παίρνουμε το μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας των νικητών (πράγμα το οποίο και έγινε).

Γεγονός είναι ότι οι εσωτερικές αντιπαλότητες μεταξύ των συμμάχων κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν μεγάλες και η συμμαχία ευκαιριακή, ενώπιον κοινού εχθρού.

Εξάλλου αυτό φάνηκε και με τη λήξη του πολέμου.

Οι χθεσινοί σύμμαχοι αυριανοί εχθροί και οι σημερινοί εχθροί αυριανοί σύμμαχοι (κανόνας των πολιτικής των μεγάλων).

«Οι Γιαπωνέζοι ηγέτες ήδη πριν από ένα χρόνο μιλούν για παράδοση και τον Ιούνη του 45 ο ίδιος ο αυτοκράτορας κάνει λόγο για εναλλακτικές λύσεις», γράφει ο ιστορικός Χάουαρντ Ζιν στο βιβλίο του «A peoples history of the United States».

Στο ίδιο του βιβλίο αναφέρει ότι οι Γιαπωνέζοι είχαν δώσει εντολές στον πρεσβευτή τους στη Μόσχα να αρχίσει συνομιλίες για ειρήνη με τους συμμάχους. Όλες οι παραπάνω εντολές δίδονταν με μηνύματα τα οποία υποκλέπτονταν από τους συμμάχους οι οποίοι προ πολλού είχαν σπάσει τους κρυπτογραφικούς κώδικες των Γιαπωνέζων.

Και καταλήγει ο ανωτέρω ιστορικός ότι ναι, ο πρόεδρος Τρούμαν ήταν απόλυτα ενημερωμένος.

Λίγες μέρες νωρίτερα σε μια ολονύκτια αεροπορική επίθεση στο Τόκυο με εμπρηστικές απαγορευμένες βόμβες λευκού φωσφόρου, η Αμερικανική αεροπορία δολοφόνησε 80.000 αμάχους (αυτό ούτε καν το αναφέρει η ιστορία).

Στις 8 Μαΐου οι Ρώσοι είχαν επιδώσει τελεσίγραφο στους Ιάπωνες με προθεσμία 90 ημερών να παραδοθούν. Το τελεσίγραφο έληγε στις 8 Αυγούστου, η βόμβα στη Χιροσήμα έπεσε στις 6 Αυγούστου.

Τον Ιούλιο του 45 στη διάσκεψη του Πότσδαμι όταν ο Στάλιν υποσχέθηκε στους συμμάχους ότι θα κηρύξει τον πόλεμο στην Ιαπωνία, ο Τρούμαν προσποιήθηκε ότι χάρηκε.

Ταυτόχρονα όμως φοβήθηκε την προσάρτηση της Ιαπωνίας από τους Ρώσους.

Και γι αυτό χρησιμοποίησε τα πυρηνικά για να τελειώνει μια και καλή με την Ιαπωνία και να την καταλάβει η Αμερική.

Ο βομβαρδισμός της Χιροσίμας αιφνιδίασε τον Στάλιν ο οποίος εκνευρίσθηκε και την επομένη ακύρωσε όλα τα ραντεβού του καθόσον τελούσε σε ένα είδος περισυλλογής και κατάθλιψης.

Αυτά κατά τον Αμερικανό ιστορικό ( Χασεγκάουα , στο βιβλίο «Racing the Energy : Stalin, Truman and the surrender of Japan). Ο Στρατηγός Γκρόουβς(σύμφωνα με τον παραπάνω ιστορικό) ήθελε να ρίξει τη βόμβα στο Κιότο η οποία είχε ένα εκατομμύριο κατοίκους.

Σε αυτό έφερε αντίρρηση ο υπουργός πολέμου για πολιτικούς λόγους, και πρότεινε τη Χιροσίμα. Το Ναγκασάκι βομβαρδίστηκε σαν εναλλακτικός στόχος καθόσον την ημέρα του βομβαρδισμού ο καιρός ήταν συννεφιασμένος και η ορατότητα κακή επάνω από την Κοκούρα (που ήταν πρώτος στόχος επιλογής).

Η Ιαπωνία παραδόθηκε στους Αμερικάνους (παρόλο που γεωγραφικά συνορεύει με τη Ρωσία) και όχι μόνο αυτό αλλά και στο τραπέζι της μοιρασιάς του υπόλοιπου κόσμου ειδικά της Ευρώπης, οι Ρώσοι ήταν πιο μαλακοί.

Η επίσημη έκθεση της Αμερικανικής επιτροπής, λίγους μήνες μετά τα τέλος του πολέμου, έγραφε επί λέξη «Στηριγμένη σε λεπτομερείς έρευνες όλων των στοιχείων και υποστηριζόμενη από τις μαρτυρίες επιζώντων Γιαπωνέζων ηγετών, η γνώμη της επιτροπής είναι ότι η Ιαπωνία θα παραδιδόταν, το αργότερο μέχρι της 31 Δεκεμβρίου και κατά πάσα πιθανότητα πριν από την 1 Νοέμβρη του 1945, ακόμα και αν δεν είχε πέσει η ατομική βόμβα……»

Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε ουσιαστικά κριθεί τον Αύγουστο του 1945.

Αυτό που δεν είχε κριθεί ακόμα ήταν η μοιρασιά της λείας του πολέμου ανάμεσα στους «συμμάχους».

Θα ήθελα να επισημάνω ότι η βόμβα της Χιροσίμας ήταν ισχύος 15 και του Ναγκασάκι 20 χιλιάδες τόνοι.

Η πρώτη ήταν Ουρανίου και η δεύτερη Πλουτωνίου.

Και οι δύο βασίζονται στη σχάση.

Οι Αμερικανοί εκείνη τη περίοδο πειραματίζονταν ταυτόχρονα σε αυτές τις δύο μεθόδους, έτσι εξηγείται γιατί ρίξανε δύο και δεν αρκέστηκαν μόνο στη πρώτη.

Αυτό επιβεβαιώνει ότι πλέον των άλλων ήταν ένα πείραμα σε πραγματικές συνθήκες. Εξάλλου πολύ νωρίτερα είχε δοθεί εντολή από το πεντάγωνο να μην βομβαρδίζονται οι παραπάνω πόλεις.

Ταυτόχρονα και σε καθημερινή βάση Αμερικανικά αεροπλάνα μετρούσαν τη φυσική ραδιενέργεια πάνω από αυτές τις πόλεις. Αυτές οι μετρήσεις συνεχίσθηκαν και μετά από τις εκρήξεις για εξαγωγή επιστημονικών συμπερασμάτων.

Τόσο η Χιροσίμα όσο και το Ναγκασάκι (με διαφορά τριών ημερών 6 και 9 Αυγούστου) ισοπεδωθήκαν και ελάχιστοι γλύτωσαν επειδή κατά την έκρηξη όπως και σε κάθε πυρηνική έκρηξη έχουμε

(α)το ωστικό κύμα, που δημιουργείται από την αναπτυσσόμενη ταχύτητα του ανέμου λόγω της έκρηξης,

(β) τη θερμική ακτινοβολία, που στο πέρασμα λιώνει τα πάντα,

(γ)και την ακτινοβολία γ, η παραμένουσα ραδιενεργό ακτινοβολία).

Κατά τη στιγμή της έκρηξης η θερμοκρασία ανήλθε σε 3.870 βαθμούς Κελσίου και η ταχύτητα του ανέμου 1.600 χιλιόμετρα την ώρα.

Χαρακτηριστική είναι η περιγραφή ενός δημοσιογράφου Αυστραλιανής εφημερίδας που επισκέφτηκε λίγες μέρες αργότερα την περιοχή.

Μοιάζει σα να έχει περάσει ένας τεράστιος οδοστρωτήρας από πάνω της και να την έχει ισοπεδώσει, στα νοσοκομεία οι άνθρωποι πεθάνουν αφού πρώτα χάσουν τα μαλλιά τους και στη συνέχεια αιμορραγούν από όλο τους το σώμα».

Ακόμα και σήμερα οι γύρω περιοχές έχουν από τους μεγαλύτερους δείκτες γενετικών ανωμαλιών στον κόσμο.

Απόγονοι αυτών που εκτέθηκαν στη πυρηνική ακτινοβολία αναγκάσθηκαν να αλλάξουν περιοχή, κρύβοντας την καταγωγή τους προκειμένου να μπορέσουν να παντρευτούν.

Εδώ λειτούργησε ένα είδος άτυπου ρατσισμού όπου οι «καθαροί» δεν επέτρεπαν τα παιδιά τους να παντρευτούν με απόγονους «μολυσμένων».

Και για να δείτε τις ευαισθησίες των μεγάλων στα ανθρώπινα δικαιώματα και άλλα ηχηρά (Δημοκρατία, εγκλήματα πολέμου κ.τ.λ.).

Κρίνω σκόπιμο να παραθέσω ένα μέρος της διαταγής του Τσόρτσιλ προς τον αρχηγό του επιτελείου του Στρατηγού Χάστινγκς (4 σελίδες).

Μεταξύ άλλων λέει: «Θέλω να σκεφτείτε πολύ σοβαρά αυτό το ζήτημα των ασφυξιογόνων αερίων…

Είναι παράλογο να εξετάσουμε την ηθική σε αυτό το ζήτημα αφού όλος ο κόσμος τα χρησιμοποίησε κατά τη διάρκεια του τελευταίου πολέμου χωρίς να υπάρξει καμία διαμαρτυρία από την πλευρά των ηθικολόγων ή της εκκλησίας.

Θέλω να εξετάσετε ψυχρά πόσο θα άξιζε η χρησιμοποίηση ασφυξιογόνων αερίων.

Δεν μπορούμε να καθίσουμε με σταυρωμένα χέρια λόγω χαζών αρχών…

Θα μπορούσαμε να κατακλύσουμε τις πόλεις του Ρουρ και πολλές άλλες πόλεις στη Γερμανία, με τέτοιο τρόπο ώστε η πλειοψηφία του πληθυσμού να χρειάζεται συνεχείς ιατρικές φροντίδες …Ίσως χρειασθεί να περιμένουμε μερικές εβδομάδες ή και μερικούς μήνες πριν σας ζητήσω να κατακλύσετε την Γερμανία με ασφυξιογόνα αέρια.

Εν το μεταξύ, θα ήθελα το ζήτημα να εξετασθεί ψυχρά από λογικούς ανθρώπους και όχι από μια ομάδα ένστολων υμνωδών της χαράς της ζωής σαν αυτούς που συναντάμε εδώ κι εκεί (ΡΩΖΕ ΓΚΑΡΩΝΤΥ.

Θεμελιώδεις μύθοι της Ισραηλινής πολιτικής σελ.110).

Επιγραμματικά το μόνο που μπορώ να γράψω είναι ότι στη Χιροσίμα και Ναγκασάκι διαπράχθηκε το μεγαλύτερο και πλέον ειδεχθές έγκλημα πολέμου για καθαρά ωφελιμιστικούς λόγους χωρίς να λογοδοτήσει ή να παραπεμφθεί σε δίκη για εγκλήματα πολέμου κανένας.

Υποστράτηγος ε.α. Νίκος Καρατουλιώτης Κοζάνη 8 -7-007

elkosmos.gr