Το 1996, ο πρόεδρος του ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α. Σταύρος Καρκαλέτσης εισήγαγε στην ελληνική βιβλιογραφία την γεωστρατηγική έννοια της σύζευξης Ελλάδος-Κύπρου (»Σύζευξη, η άτυπη Ένωση», εκδ. »Πελασγός»). Στην »ΣΗΜΕΡΙΝΗ» της Λευκωσίας, σήμερα, ο διεθνολόγος Γιάννος Χαραλαμπίδης επαναφέρει την έννοια της σύζευξης, υπό το πρίσμα της ΑΟΖ, επισημαίνοντας πως ο καθορισμός της ελληνικής ΑΟΖ στην περιοχή του Καστελορίζου συνιστά στρατηγική επιλογή υψίστης σημασίας.

Η Ελλάδα θα επιτύχει έτσι την ενεργειακή και γεωπολιτική της σύζευξη με την Κύπρο, εφόσον η κυπριακή ΑΟΖ θα εφάπτεται πλέον με την ελληνική, λύνοντας πολλά προβλήματα.

Σύμφωνα με τον Χαραλαμπίδη, η πορεία αυτή θα πρέπει να έχει τη στήριξη του Ισραήλ, το οποίο με τη σειρά του αποτελεί το κλειδί για να δώσουν το πράσινο φως και οι ΗΠΑ, ώστε να χαλιναγωγηθεί η Τουρκία από τον παγκόσμιο ηγεμόνα.

Και μια τέτοια εξέλιξη μπορεί να στηριχθεί μόνο στη βάση κοινών συμφερόντων, στα οποία θα εμπλέκονται και οι ΗΠΑ μέσω εταιρειών τους, καθώς και η ΕΕ, η οποία με τη σειρά της θα έχει άμεσο συμφέρον, λόγω λιγότερης εξάρτησής της από τη Μόσχα.

Το θέμα, κατά την άποψη του ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α, είναι πως οι Αμερικανοί δεν θέλουν να πιέσουν την Τουρκία να ενταχθεί στη λογική του διεθνούς δικαίου. Απεναντίας, πρακτικές και δηλώσεις όπως αυτές του Μόρνινγκσταρ, ενισχύουν την ελληνική καχυποψία έναντι των ΗΠΑ.

Αν η Ελλάδα ήταν σε θέση να πράξει έτσι, κυρίως ως προς την ισχύ αποτροπής της, θα απέκοπτε την Τουρκία από την Αίγυπτο και θα την περιορίζει στα δικά της παράλια, όπως το διεθνές δίκαιο της θάλασσας ρητώς καθορίζει.

Συνεπώς, υπό αυτές τις συνθήκες θα μπορούσε να σχηματιστεί μια θαλάσσια ΑΟΖ από το Ισραήλ ώς την Ελλάδα.

Αυτή η νέα ενεργειακή οδός είναι συναφής με την ανάπτυξη και τη δημιουργία νέων συνθηκών και νέων ισοζυγίων δυνάμεων.

Εάν τύχει ορθού στρατηγικού σχεδιασμού, μπορεί να οδηγήσει σταδιακά και την Κύπρο και την Ελλάδα στα επόμενα 5 με 10 χρόνια εκτός του υφιστάμενου οικονομικού αδιεξόδου, και να δημιουργήσει νέες προϋποθέσεις επίλυσης των διαφορών με την Τουρκία.

Με ενισχυμένους υπέρ της Ελλάδος και της Κύπρου διπλωματικούς και οικονομικούς όρους, χωρίς βεβαίως να απαλείφονται τα κλασικά στρατιωτικά ισοζύγια δυνάμεων από το σκηνικό.

Παρότι οι πολιτικές μας ηγεσίες δεν μας έχουν συνηθίσει σε στρατηγικές επιλογές αποτελεσματικής δράσης, είμαστε υποχρεωμένοι όσο ζούμε να ελπίζουμε, σημειώνει ο Γιάννος Χαραλαμπίδης και εδώ συμφωνούμε απόλυτα μαζί του.

Ακριβώς για αυτό το διαχρονικό έλλειμμα στην εξωτερική μας πολιτική, εκφράζουμε δυσπιστία ως προς τις προθέσεις άσκησης υψηλής στρατηγικής από Αθήνα και Λευκωσία, αναμένοντας πολιτικές ηγεσίες που να θέλουν και να μπορούν να λειτουργήσουν εθνικά.

elkeda.gr