του Μehmet Guclu*

Στις 14 Αυγούστου 1974, άρχισε η δεύτερη φάση της ειρηνευτικής επιχείρησης που διασφάλισε την ειρήνη και ελευθερία στους Τούρκους της Κύπρου.

Η πρώτη επιχείρηση άρχισε στις 20 Ιουλίου αλλά τερματίστηκε μετά από συμφωνία κατάπαυσης του πυρός, που επιτεύχθηκε στη Γενεύη στις 30 Ιουλίου μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας- Τουρκίας-Αγγλίας, και βάσει της οποίας θα δημιουργούνταν μια ζώνη ασφαλείας, οι δε ελληνικές δυνάμεις θα αποχωρούσαν από τις τουρκικές  περιοχές που κατέλαβαν.

Θα γινόταν ανταλλαγή αιχμαλώτων και την ασφάλεια των μικτών χωριών θα διασφάλιζαν τα ΗΕ.

 

Η συμφωνία υπεγράφη αλλά οι Ελληνοκύπριοι (Ε/κ) συνέχιζαν το βιολί τους.

Δεν εκπλήρωσαν τις υποσχέσεις που έδωσαν και συνέχιζε να ρέει τουρκικό αίμα.

Στις 8 Αυγούστου πραγματοποιήθηκε νέα συνάντηση στη Γενεύη.

Οι Ε/κ όχι μόνο δεν εφήρμοσαν τα συμφωνηθέντα, αλλά επιδείνωσαν την κατάσταση. Στη συνάντηση έγινε αντιληπτό ότι η ε/κ πλευρά επεδίωκε ροκάνισμα του χρόνου.

Ήταν πλέον γνωστές οι προθέσεις των Ε/κ. Η τουρκική πλευρά ζήτησε μια οριστική απάντηση και, όταν δεν την έλαβε, έδρασε καταλλήλως.

Οι Ε/κ όχι μόνο δεν εκκένωσαν τις περιοχές που είχαν καταλάβει αλλά κλιμάκωσαν τις επιθέσεις και δολοφονούσαν αθώους ανθρώπους.

΄

Ήταν πλέον αναγκαίο να μιλήσουμε τη γλώσσα που καταλάβαιναν οι Έλληνες, αυτοί που δεν εκπλήρωσαν τις υποσχέσεις τους, που δεν εφάρμοσαν τις πρόνοιες των συμφωνιών, που συνέχιζαν την γενοκτονία.

Η επιχείρηση άρχισε το πρωί της 14ης Αυγούστου.

Ήλθε η ώρα να χαραχτεί η γραμμή ειρήνης. Σαν αστραπή οι δυνάμεις μας κινήθηκαν προς ανατολάς, μέχρι την Αμμόχωστο. Μετά, το ίδιο συνέβη και προς δυσμάς και κατελήφθη η Λεύκα.

Από τη μέρα που χαράχτηκε η γραμμή στο νησί, υπάρχει ηρεμία, ελευθερία. Κανένας πλέον δεν μπορεί να διασαλεύσει την τάξη και ασφάλεια.

Κάθε χρόνο την 14η Αυγούστου, ζούμε την υπερηφάνεια της β΄φάσης της επιχείρησης.

Η μέρα αυτή είναι η μέρα νίκης των αγώνων για λύτρωση, η μέρα των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων.

Η επιχείρηση έφερε ειρήνη, ασφάλεια και ευτυχία όχι μόνο στον τουρκικό λαό, αλλά στο σύνολο των πληθυσμού της νήσου. Μεγάλο το νόημα της 14ης Αυγούστου 1974.

Είναι η μέρα που ο προαιώνιος εχθρός των Τούρκων, τα θηρία, οι Έλληνες πήραν το μάθημα που τους αρμόζει, το πρώτο μετά την μικρασιατική επιχείρηση.

Είναι η μέρα που οι άγνωστοι ήρωες έγραψαν το όνομά τους στο πάνθεον των ηρώων.

Είναι μια μέρα που έπαυσαν τα δάκρυα των μητέρων, τα βάσανα των νέων, μέρα κατά την οποία σφιχταγκαλιάστηκαν η μητέρα-πατρίδα και η θυγατέρα-πατρίδα.

Θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο μεγάλος και ιερός αγώνας δεν τελείωσε, και ότι πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι χωρίς τη μητέρα πατρίδα μας Τουρκία δεν πρόκειται να φθάσουμε στο τέρμα.

Πάση θυσία θα πρέπει να οδηγήσουμε την ΤΔΒΚ (Τουρκική Δημοκρατία Βορείου Κύπρου) μπροστά, χωρίς να κάνουμε το παραμικρό βήμα προς τα πίσω.

Κανένας εχθρός δεν θα έχει την δύναμη να αναχαιτίσει τον στόχο μας, αρκεί εμείς να είμαστε μια γροθιά.

Κλείνουμε το γόνυ στους πεσόντες και ευχαριστούμε τον ένδοξο τουρκικό στρατό μας και τους αντιστασιακούς που μας χάρισαν αυτή την ευτυχισμένη μέρα.

ΠΗΓΗ: »Volkan» και για την ελληνική μετάφραση ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α.

www.elkeda.gr