Η φωτογραφία δείχνει τον Σολωμό λίγο πριν ξεκινήσει την πορεία προς την αθανασία. Ίσως είναι και η τελευταία ρουφηξιά του τσιγάρου του, πριν αρχίσει να ξεφεύγει σαν ελάφι για να ανέβει στον ιστό.

Πέρασαν 16 χρόνια και αναδρομικά τώρα καταλαβαίνω γιατί ενώ ήμουν ένας ακόμη ανύποπτος και χαμένος στην ευημερία νεοέλληνας, μου έκανε τόσο μεγάλη εντύπωση από τότε το γεγονός αυτό.

Δεν είναι ότι τον σκότωσαν – εάν έκανε κάτι αντίστοιχο Τούρκος ίσως να έκανα κι εγώ το ίδιο…

Δεν είναι ο σάλος που προκλήθηκε από την δολοφονία του και κακώς εστιάζουν οι περισσότεροι σε αυτήν.

Είναι η Υπέρβαση που έκανε αυτός ο άνθρωπος μέσα του, γνωρίζοντας ότι θα τον σκοτώσουν.

Είναι η πίστη του, στο δίκηο και η υπεράσπισή του.

Είναι η απελευθέρωση από κάθε έννοια «αυτοσυντήρησης»…

Είναι η μαρτυρία που μας άφησε παρακαταθήκη και μας υποδεικνύει :

ΖΗΣΕ ΣΑΝ ΗΡΩΑΣ ή ΣΑΝ ΣΚΟΥΛΙΚΙ!

Χίλια λόγια και ομιλίες φωτισμένων πατέρων δεν μπορούν να σου μεταδώσουν την δύναμη αυτού του διλήμματος και την απαίτηση να πάρεις θέση.

Κι αν έπεσε στο χώμα νεκρός, η ψυχή του πέταξε ελεύθερη στους ουρανούς μεταφέροντας την ελπίδα ότι όσο υπάρχουν τέτοια παληκάρια, ο Θεός ίσως για χάρη τους θα κάνει τα στραβιά μάτια για το στραβό δρόμο του Έθνους μας και θα μας προσφέρει την απελευθέρωση εντός κι εκτός μας γιατί θα δει ότι ο σπόρος των ανθρώπων που πιστεύουν στο δίκηο και δίνουν μαρτυρία γι’ αυτό, δεν χάθηκε…

hggiken.pblogs.gr