Η έννοια και ο όρος της ασύμμετρης απειλής είναι σχετικά καινούργια στη στρατιωτική ορολογία, γι’ αυτό και δεν υπάρχει διεθνώς παραδεδεγμένος ορισμός των όρων ασύμμετρη απειλή και ασύμμετρος πόλεμος.

 Οταν, λοιπόν, ο κ. Β. Πολύδωρας, ως υπουργός Δημοσίας Τάξεως, χρησιμοποίησε τον όρο «ασύμμετρη απειλή», αναφερόμενος στη -δεδομένη κατ’ αυτόν- εμπλοκή με άγνωστο τρόπο αγνώστων δυνάμεων στις εφιαλτικές και καταστροφικές πυρκαγιές του 2007, δέχτηκε σφοδρή κριτική για τη χρήση του όρου από πολιτικούς του αντιπάλους αλλά και από τους δημοσιογράφους και τα ΜΜΕ της εποχής.

 Εμείς, με αφορμή την πρόσφατη έκδοση του 37σέλιδου βιβλίου του με τίτλο «Κατά Κηνσόρων», που κυκλοφορεί σε μια περίοδο όπου το πολιτικό σύστημα δεν γνωρίζει πώς να διαχειριστεί το τεράστιο συνταγματικό και πολιτικό ζήτημα της εμπλοκής του τρίτου τη τάξει στην κρατική ιεραρχία, προέδρου της Βουλής, κ. Ευ. Μεϊμαράκη σε υπόθεση επιχειρηματικής διαμάχης με άγνωστες διαστάσεις, θα τολμήσουμε να χρησιμοποιήσουμε τον όρο ασύμμετρη απειλή για το ζήτημα της διαφθοράς στο κράτος, στα κόμματα και στην πολιτική, που απειλεί να τινάξει στον αέρα την πολιτική και κοινωνική σταθερότητα στη χώρα, και μάλιστα σε μια στιγμή που αυτή κρέμεται κυριολεκτικά σε μια κλωστή.

 Ενώ, λοιπόν, το σύστημα κλυδωνίζεται από την εμπλοκή του ονόματος του προέδρου της Βουλής κ. Μεϊμαράκη στην ως άνω υπόθεση, αναφορές που γίνονται στο ίδιο το βιβλίο του κ. Πολύδωρα, «φωτογραφίζοντας» ξεκάθαρα τον πρωθυπουργό της χώρας Αντώνη Σαμαρά, αποτελούν βόμβες μεγατόνων, που μπορεί να οδηγήσουν το σύστημα σε πλήρη και ολοκληρωτική κατάρρευση.

 Είναι προφανές ότι βρισκόμαστε σε μια φάση όπου η διαφθορά έχει φθάσει σε τέτοιο σημείο, που πλέον δεν λειτουργούν εκείνα τα συστήματα που επί δεκαετίες εξασφάλιζαν τη σιωπή και την «ομερτά» μέσα στα κόμματα και στα διάφορα κυκλώματα που νέμονταν την εξουσία, εμπλέκοντας σε υποθέσεις διαφθοράς πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες της χώρας.

Ακριβώς επειδή δεν λειτουργούν εκείνα τα πανίσχυρα συστήματα που επέβαλαν έως σήμερα τον νόμο της σιωπής, φθάσαμε στο σημείο οι έως χθες φίλοι και ομοτράπεζοι στο πάρτι της λεηλασίας της χώρας να βάλλουν πλέον ο ένας εναντίον του άλλου.

Φθάσαμε στο σημείο κουμπάροι να καταγγέλλουν πολιτικούς φίλους και προστάτες, και σημαίνοντα στελέχη πολιτικών κομμάτων, όπως ο κ. Πολύδωρας, να ξιφουλκούν εναντίον του ίδιου του πρωθυπουργού, με τους πολίτες, που αγκομαχούν και σφαδάζουν πληρώνοντας τα «σπασμένα» αυτών των ομάδων οι οποίες χειρίστηκαν την εξουσία τα τελευταία 40 χρόνια, να παρακολουθούν άναυδοι το εύρος, το βάθος και την αγριότητα της ανηθικότητας πολιτικών τε και παραγόντων.

 Το θέμα είναι ότι έχει διαμορφωθεί αυτή η κατάσταση, η οποία, το τονίζουμε ξανά, απειλεί την πολιτική σταθερότητα της χώρας, τη στιγμή που δεν έχει φανεί ούτε καν η κορυφή του παγόβουνου από αυτό που λέμε διαφθορά στην Ελλάδα, και ότι λογικά, αν αρχίσουν να βγαίνουν στη φόρα και άλλα -τρανταχτά ή μη, δεν έχει σημασία- ονόματα, οι πολιτικοί μας και οι «κουμπάροι» τους θα αρχίσουν να δίνουν στεγνά, όπως λένε στην πιάτσα οι μαφιόζοι, ο ένας τον άλλον, με άγνωστες συνέπειες σε αυτό που λέμε σταθερότητα του πολιτικού συστήματος της χώρας.

 Και όλα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που οι πολίτες και η κοινή γνώμη απαιτούν δικαιοσύνη και κάθαρση, για να έχουν νόημα οι θυσίες τους.

 Κατόπιν αυτών, ας βγάλει ο κάθε αναγνώστης τα δικά του συμπεράσματα, για το αν η διαφθορά αποτελεί ή όχι ασύμμετρη απειλή για την πολιτική σταθερότητα και για την ίδια την πατρίδα.

www.dimokratianews.gr