Τον Οκτώβριο του 2014 θα διεξαχθούν οι δημοτικές εκλογές, στις οποίες θα κριθεί η αποτελεσματικότητα της πολιτικής που ακολούθησε η κυβέρνηση Ερντογάν στη διαχείριση του κουρδικού ζητήματος.

Κι αυτό γιατί το κυβερνητικό Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) έχει θέσει ως στόχο την αποδυνάμωση του Κόμματος Ειρήνης και Δημοκρατίας (BDP), που θεωρείται η πολιτική πτέρυγα του ΡΚΚ και στο οποίο προσχώρησαν στις 23 Δεκεμβρίου του 2009 οι 94 από τους 98 δημάρχους που εκλέχτηκαν στις προηγούμενες εκλογές με το (κουρδικό) Κόμμα Δημοκρατικής Κοινωνίας (DTP), του οποίου η λειτουργία είχε απαγορευθεί με απόφαση δικαστηρίου.

Να σημειωθεί ότι το ΑΚΡ και η κυβέρνηση Ερντογάν από το 2009 ακολούθησαν στρατηγική φαινομενικής εξομάλυνσης των σχέσεων με τους Κούρδους και το Κουρδικό Εθνικοαπελευθερωτικό Κίνημα, με το οποίο μάλιστα κάθισαν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, στο Οσλο, υπό την εποπτεία του Ηνωμένου Βασιλείου.

Στόχος του ΑΚΡ ήταν να οδηγηθούν στις γενικές εκλογές του Ιουνίου του 2011 υπό ομαλές συνθήκες, χωρίς να υπάρχουν ένοπλες συγκρούσεις και επιθέσεις του ΡΚΚ την περίοδο πριν από τις εκλογές, στόχος που επετεύχθη, αφού η τουρκική πλευρά είχε υποσχεθεί ότι αμέσως μετά τις εκλογές θα προχωρούσε στην πολιτική λύση του Κουρδικού.

Ετσι, το κυβερνών κόμμα, εκτός από το ήρεμο και ευνοϊκό κλίμα που επικράτησε επί δύο χρόνια, κυρίως στο Βόρειο Κουρδιστάν, κατάφερε να δημιουργήσει προσδοκίες για την επίλυση του Κουρδικού, με αποτέλεσμα να κερδίσει πολύτιμες ψήφους από σημαντικό μέρος των ψηφοφόρων στο Κουρδιστάν.

Οταν όμως ήλθε η ώρα να κάνει πράξη τις υποσχέσεις αλλά και τα αναγραφόμενα στο Πρωτόκολλο του Οσλο, για τα οποία είχε ήδη συμφωνήσει επί της αρχής η τουρκική πλευρά, ο Ερντογάν, ενισχυμένος από την κάλπη (έλαβε ποσοστό 49,90% του συνόλου των ψήφων) έδωσε εντολή στη Δικαιοσύνη να αυξήσει τις συλλήψεις Κούρδων πολιτικών που δραστηριοποιούνταν σε διάφορες μαζικές οργανώσεις, ενώ παράλληλα έστελνε και δυο χιλιάδες έμμισθους Κούρδους ιερωμένους (μέλε) στο Βόρειο Κουρδιστάν για να χτυπήσουν εκ των έσω το Κουρδικό Εθνικοαπελευθερωτικό Κίνημα με το υπερόπλο που λέγεται Ισλάμ.

Παράλληλα, από τον Ιούνιο του 2011 έδωσε εντολή στις «αρμόδιες» αρχές να απαγορεύσουν κάθε επαφή του έγκλειστου στο Ιμραλί, Οτζαλάν, με τους δικηγόρους και με τους οικείους του, κλείνοντας έτσι τους διαύλους επικοινωνίας του με το κίνημα και την κοινωνία.

Το Κουρδικό Εθνικοαπελευθερωτικό Κίνημα, με δέκα χιλιάδες πολιτικά στελέχη του στις φυλακές από τη μια πλευρά και το κράτος, το κυβερνών κόμμα και την κυβέρνηση Ερντογάν από την άλλη να απλώνουν τα πλοκάμια τους και να προετοιμάζουν μια μεγάλη νίκη στις δημοτικές εκλογές του Φθινοπώρου του 2014, θεώρησε ως θανάσιμη απειλή το ενδεχόμενο απώλειας των δήμων στο Βόρειο Κουρδιστάν.

Κι αυτό γιατί οι δήμοι αποτελούν το σημαντικότερο εργαλείο άσκησης πολιτικής αλλά και μέσο για τη δημοκρατική αυτονομία, που είναι ο πρώτος στόχος του κινήματος.

Αυτός ήταν και ο κύριος λόγος, σε συνδυασμό με τις εξελίξεις στη Συρία αλλά και με την επιδείνωση των σχέσεων της Αγκυρας με τη Βαγδάτη και την Τεχεράνη, που ώθησε το ΡΚΚ στη φιλόδοξη επιχείρηση εγκατάστασης και ελέγχου από τους αντάρτες της περιοχής που βρίσκεται κοντά στα σύνορα με το Ιράν, το Ιράκ και τη Συρία, το λεγόμενο «Τρίγωνο του Διαβόλου», μεταξύ Σεμντίνλι – Τσουκούρτζα – Μπεϊτούσεμπαπ – Γιουκσέκοβα.

Η -επαναλαμβάνουμε- φιλόδοξη επιχείρηση του ΡΚΚ είχε κάποια αποτελέσματα, αφού υποχρέωσε τον τουρκικό στρατό και τις δυνάμεις ασφαλείας να κλειστούν στα στρατόπεδα, ενώ κατεγράφησαν και σοβαρές απώλειες και από τις δύο πλευρές.

Το ζήτημα είναι αν τα αποτελέσματα αυτά θα έχουν μόνιμο χαρακτήρα και εννοούμε αν οι αντάρτες παραμείνουν στην περιοχή κατά τη διάρκεια του χειμώνα, ή αναγκαστούν να αποσυρθούν σε πιο ασφαλείς περιοχές στο Ιράν, στο Ιράκ και τη Συρία.

Πάντως, ούτως ή άλλως, με την επιθετική επιστροφή του ΡΚΚ η εικόνα του Ερντογάν δέχτηκε σοβαρό πλήγμα, ενώ τέθηκε εν κινδύνω και το σχέδιο ανακατάληψης του Κουρδιστάν από το ΑΚΡ στις δημοτικές εκλογές του 2014.

Γι’ αυτό, για να αλλάξει το κλίμα, τις ώρες που γράφονταν αυτές οι γραμμές, ο ίδιος ο Τούρκος πρωθυπουργός με δηλώσεις του άφηνε ανοικτό το ενδεχόμενο επανέναρξης των διαπραγματεύσεων με την κουρδική πλευρά, μη αποκλείοντας τις συνομιλίες και με τον ίδιο τον Οτζαλάν.

Αραγε οι Κούρδοι έχουν υπόψη τους τη ρήση «Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού»;

www.dimokratianews.gr