Του ΠΑΡΙ ΚΑΡΒΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ

Η φυλάκιση Τσοχατζόπουλου , η σύλληψη Σμπώκου και όσα αποκαλύπτονται επιβεβαίωσαν όσα και ο τελευταίος πολίτης της χώρας γνώριζε,αλλά κανείς δεν τολμούσε να πει ανοιχτά. Είχαν γραφτεί και ξαναγραφτεί πολλά για όσα οπλικά συστήματα είχαν αγοραστεί επί εποχής Άκη Τσοχατζόπουλου και έχουν ειπωθεί και πάρα πολλά και για άλλες αγορές που έγιναν από άλλους υπουργούς. Οι πολίτες είχαν καταλάβει, οι δημοσιογράφοι έγραφαν ότι μπορούσαν ή δεν έγραφαν επειδή δεν τους επιτρεπόταν ή απλά …δεν ήθελαν. Το ερώτημα που προκύπτει είναι: οι στρατιωτικοί τι έκαναν;

Κι όταν λέμε στρατιωτικούς δεν εννοούμε τα στελέχη που υπηρετούσαν στις μονάδες και πολλές φορές ακούγοντας αποφάσεις περί εξοπλισμών …κοιτάζονταν μεταξύ τους με απορία. Μιλάμε για όσους ανώτερους και ανώτατους αξιωματικούς με τον έναν ή τον άλλο τρόπο είχαν εμπλοκή σ΄ όλα τα εξοπλιστικά προγράμματα που τώρα απασχολούν τη Δικαιοσύνη.

Για να ξεκαθαρίσουμε κάτι προς αποφυγή παρεξηγήσεων. Δεν υποννοούμε ούτε κατά διάνοια ότι κάποιος στρατιωτικός έχει εμπλοκή σε υποθέσεις μίζας και μαύρου χρήματος. Δεν έχουμε το παραμικρό στοιχείο ή ένδειξη για οποιονδήποτε και συνεπώς δεν το πιστεύουμε. Άλλη είναι η διάσταση που μας ενδιαφέρει και θέλουμε να αναδείξουμε. Κι αυτή έχει να κάνει με την σιωπή στρατιωτικών ηγεσιών και στελεχών που την επέβαλε ο “φόβος” απέναντι σε κάθε ΥΕΘΑ. Ο “φόβος” να μην δυσαρεστηθεί “ο κ.υπουργός”.

Θα αντιτείνουν οι στρατιωτικοί ότι “εμείς προτείναμε ποια οπλικά συστήματα ικανοποιούσαν τις επιχειρησιακές μας ανάγκες” και είναι αλήθεια ότι σχεδόν πάντα οι προτάσεις ήταν πάνω από δύο για κάθε οπλικό σύστημα. Μετά το θέμα της επιλογής γινόταν πολιτικό.Οι στρατιωτικοί ήταν απλώς …παραγγελιοδόχοι.

Όμως είναι απορίας άξιο, γιατί σε τόσες αγορές που από την εποχή που βρίσκονταν σε εξέλιξη δέχονταν κριτική για “σκιές” .”παραλείψεις” και “υπερτιμολογήσεις”, δεν βρέθηκε ούτε ένας στρατιωτικός που να εκφράσει την αντίθεσή του και στην ανάγκη να υποβάλει τη παραίτησή του. Γνώριζαν ,έβλεπαν και καταλάβαιναν ότι κάτι “δεν πήγαινε καλά”. Όπως και ξέρουν ότι μια τέτοια κίνηση θα προκαλούσε σεισμό, αλλά πιθανότατα θα διέσωζε κάπως τη κατάσταση.

Προφανώς πολλοί θα θεωρήσετε ότι είμαστε αιθεροβάμωνες ότι μόλις ήρθαμε στη χώρα κι άλλα σχετικά. Νομίζουμε ότι λέμε τα αυτονόητα που θα έπρεπε να έχουν συμβεί. Και τα λέμε μήπως και τα αυτονόητα ισχύσουν στο μέλλον, όταν η χώρα θα πάει σε νέες αγορές. Μην αποκλείεται ότι αυτό θ΄ αργήσει. Πάντα μετά από μεγάλες οικονομικές κρίσεις μας έβαζαν να αγοράζουμε όπλα.

Το έχουμε ξαναγράψει με αφορμή τα εργασιακά και οικονομικά θέματα των στρατιωτικών ,ότι οι ηγεσίες πρέπει να έχουν φωνή με την οποία θα εκφράζουν την άποψή τους για τα θέματα που αφορούν άμεσα τις ΕΔ. Και σ΄ αυτά περιλαμβάνονται και οι εξοπλισμοί. Τις αποφάσεις πάντα θα τις λαμβάνουν οι κυβερνήσεις, αυτό είναι δεδομένο και αυτονόητο. Αλλά άποψη και παρέμβαση όταν πιστεύουν ότι κάτι πάει στραβά, θα πρέπει να έχουν και οι στρατιωτικοί . Ειδικά όσοι καλούνται να βάλουν υπογραφές. Δεν πρέπει να μας διαφέυγει και αυτό πρέπει να το αναγνωρίσουμε στον Άκη Τσοχατζόπουλο, ότι ο ίδιος είχε πει στον εισαγγελέα Γιώργο Ζορμπά, το 2004, ότι “οι στρατιωτικοί πρέπει να μείνουν έξω απ΄ αυτές τις υποθέσεις”. Και παρόλα αυτά άνθρωποι ταλαιπωρούνται πιθανότατα άδικα.