Αν όσο πιο χαμηλούς μισθούς έχεις τόσο πιο αναπτυγμένος κι ανταγωνιστικός είσαι, τότε η πιο αναπτυγμένη κι ανταγωνιστική χώρα πρέπει να είναι το Μπανγκλαντές.

Εξ όσων γνωρίζει η ταπεινότης μου, το Μπανγκλαντές εξακολουθεί να είναι πίσω από τον ήλιο.

 Στοιχειώδη πράγματα μόνο σκαμπάζω από οικονομία κι όχι όλα αυτά τα περίεργα, που ο κ. Στουρνάρας και το επιτελείο του τα παίζουν στα δάχτυλα παιδιόθεν.

Ξέρω όμως από την κοινή πείρα, κι επειδή έχω ταξιδέψει λίγο και έχω διαβάσει πολλή Ιστορία και για την κοινωνική πραγματικότητα των χωρών του κόσμου, ότι οι χώρες που έχουν τις πιο εύρωστες οικονομίες, γερή παραγωγή και υψηλή ποιότητα προϊόντων και υπηρεσιών είναι αυτές που πληρώνουν και τις καλύτερες αμοιβές στον ιδιωτικό τομέα.

Οπως μου έλεγε αληθινός βιομήχανος κι όχι φλωρογιάπης του Χρηματιστηρίου, από τους πολύ πετυχημένους, «καλύτερα να πληρώνεις καλά έναν ικανό άνθρωπο παρά τρεις μαλάκες».

Τι λέει η σοφία του άξιου αυτού ανθρώπου, που έδινε αξιοπρεπέστατες αμοιβές στους εργάτες του;

Οτι μόνον ένας ικανός αλλά και ευχαριστημένος άνθρωπος παράγει άρτια προϊόντα και προσφέρει υπηρεσίες της προκοπής.

Αλλιώς οι πιο προηγμένες οικονομικά κοινωνίες θα ήταν δουλοκτητικές, αφού, αν μια οικονομία τάχα απογειώνεται όταν οι εργαζόμενοι αμείβονται ελάχιστα, τότε θα φτάνει σε κολοφώνα δόξης και ανάπτυξης αν οι εργαζόμενοι δεν αμείβονται καθόλου.

Σαφέστατα το μισθολογικό, εργατικό κόστος έχει σημασία για την ανταγωνιστικότητα να είναι λογικά χαμηλό, όχι όμως κάτω από τα όρια της αξιοπρεπούς διαβίωσης.

Εμείς ήδη έχουμε πιάσει τον πάτο της αξιοπρεπούς διαβίωσης των ανθρώπων.

Υπάρχουν χώρες όπου με 100 ευρώ τον μήνα θεωρείσαι… μπρούκλης.

Τι παράγουν;

Σκουπίδια.

Ευτελή προϊόντα που διαλύονται στα χέρια σου, επικίνδυνα για τη δημόσια υγεία και ασφάλεια.

Φτηνά σαπάκια.

Αντιστρόφως δε ανάλογες των αμοιβών είναι η διαφθορά κι η εγκληματικότητα.

Διότι το ισχυρότερο ένστικτο μετά της αναπαραγωγής είναι της επιβίωσης.

Για την επιβίωση λοιπόν αρκετοί, σε τέτοιες συνθήκες, κλέβουν, εκπορνεύονται.

Ξεπουλάνε την τιμή τους, την ανθρώπινη υπόστασή τους, για να εξασφαλίσουν τα στοιχειώδη.

Μπορεί αυτό να είναι το όνειρό μας μέσα μάλιστα στην Ευρωπαϊκή Ενωση;

Πιέζουν, λέει, για κατάργηση ακόμη και του οκταώρου, της πενθήμερης εργασίας, ακούω συζητήσεις για φτηνές ή σχεδόν τζάμπα απολύσεις.

Ο στοιχειώδης ελεύθερος χρόνος είναι προϋπόθεση της αξιοπρεπούς διαβίωσης.

Να μπορεί ο άνθρωπος να ξαποστάσει, να χαϊδέψει τα παιδιά του, να κάνει παιδιά!

Να μπορεί να κάτσει στο πλάι της μάνας του, του πατέρα του και να πει δυο κουβέντες, να διαβάσει ένα βιβλίο, να σκεφτεί, να πιει έναν καφέ με τους φίλους του.

Οχι ξέπνοος να αγωνίζεται 10 ώρες τη μέρα, όλη τη βδομάδα, ίσα για το φαγητό και τους φόρους.

Τέτοιες απαιτήσεις της τρόικας στα εργασιακά για τον ιδιωτικό τομέα δεν πρέπει να γίνουν δεκτές από την κυβέρνηση.

Οχι μόνο γιατί οδηγούν στον εκβαρβαρισμό της ελληνικής κοινωνίας και πλήττουν καίρια την κοινωνική συνοχή, αλλά γιατί επιδεινώνουν τα προβλήματα που καλούνται, τάχα, να λύσουν.

Είναι σίγουρο ραντεβού με τον εξανδραποδισμό των εργαζομένων και την κοινωνική έκρηξη, όπου πάλι θα την πληρώσουν οι πολλοί και αδύναμοι.

Εξευτελιστικές αμοιβές σημαίνει εξευτελιστική ζωή και κακής ποιότητας προϊόντα και υπηρεσίες. Υπερεργασία και δη απλήρωτη ή αμειβόμενη γλίσχρα, χωρίς αξιοπρεπή ελεύθερο χρόνο, σημαίνει βαρβαρότητα. Δεν είναι ανθρώπινο, άρα δεν αρμόζει στον ελληνικό τρόπο, υπονομεύει την οικογένεια και την όλη κοινωνία μας.

Τριτοκοσμικά μεροκάματα σημαίνει περαιτέρω πτώση της κατανάλωσης, υστέρηση εσόδων για το κράτος, άρα μεγαλύτερη ύφεση.

Θα κατεβούμε πιο βαθιά στου κακού τη σκάλα κι ο δρόμος θ’ ανοίξει διάπλατος στους τυχοδιώκτες, στους ακραίους και στον κοινωνικό πόλεμο.

Η φτώχεια δεν φέρνει «ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα», φέρνει απλά αποσύνθεση.

 Γιατί τα γράφω αυτά;

Οχι μόνο από κοινή λογική.

Με γέννησαν κι ανάθρεψαν ένας τεχνικός στο λιμάνι και μια γαζώτρια σε βιοτεχνία στην Κοκκινιά.

Τέτοιες ανθρωποφάγες αντιλήψεις τις θεωρώ χαστούκι, φτύσιμο στο πρόσωπό τους και στο πρόσωπο τόσων άλλων βιοπαλαιστών γονιών.

Και σε αυτόν εδώ τον τόπο κανείς δεν μπορεί ατιμώρητα να διανοηθεί κάτι τέτοιο.

dimokratianews.gr