Τα αίτια του αιφνίδιου θανάτου του Turgut Özal παραμένουν άγνωστα.

Ο Τουργκούτ Οζάλ ήταν ένας από τους ξεχωριστούς σοβαρούς πολιτικούς της Τουρκίας.

Αυτός ήταν υπεύθυνος για μια περίοδο κατά την οποία εφαρμόστηκαν οι πιο βρώμικες μέθοδοι στο Κουρδιστάν, από τότε που ξεκίνησε ο αγώνας του ΡΚΚ.

Εφάρμοσε χωρίς κανέναν δισταγμό και επιφύλαξη όλες τις μεθόδους που θα μπορούσε να εφαρμόσει ένα κράτος, για να συντρίψει το ΡΚΚ.

Όλοι οι μηχανισμοί ανορθοδόξου πολέμου, που είναι ακόμα και σήμερα σε λειτουργία στο Κουρδιστάν, δημιουργήθηκαν την περίοδο του Οζάλ.

Μπορούμε να πούμε ότι έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να εξουδετερώσει το ΡΚΚ.

 

 

Όταν, όμως, ο Οζάλ είδε πως το ΡΚΚ δεν εξουδετερώνεται ακόμα και μετά τα σκληρά μέτρα που εφάρμοσε το τουρκικό κράτος, άρχισε να σκέφτεται άλλα πράγματα, άλλες μεθόδους.

Όταν λέμε “σοβαρός πολιτικός”, αυτό εννοούμε.

Όταν υπάρχει ένα πρόβλημα, αυτό πρέπει να λύνεται και όχι να αναβάλλεται και να διαχέεται στο μέλλον.

Πρώτα προσπάθησε να λύσει το Κουρδικό με τη βία, όταν όμως είδε ότι αυτό δεν είναι δυνατόν, τότε άρχισε να αναζητεί πολιτικές μεθόδους. Δεν επέτρεψε, όμως, κάτι τέτοιο το βαθύ κράτος, το οποίο, σύμφωνα με ισχυρές ενδείξεις, τον οδήγησε στο θάνατο.

Ο Οζάλ γνώριζε ότι οι Κούρδοι είναι ένας από τους βασικούς ιδρυτές της Τουρκικής Δημοκρατίας. Διαπίστωσε ο ίδιος ότι στη χώρα αυτή υπάρχει ένα πρόβλημα ταυτότητας και πολιτισμού. Και το σημαντικότερο, γνώριζε ότι η πλειοψηφία του κουρδικού λαού στηρίζει το ΡΚΚ.

Όταν ο Οζάλ διαπίστωσε όλα αυτά, είπε ότι το πιο σωστό είναι το πρόβλημα αυτό να λυθεί δια της πολιτικής οδού.

Η δήλωσή του «Αν χρειαστεί, συζητάμε ακόμα και την ομοσπονδιακή λύση» γι’ αυτό έγινε. Όταν δε στην κατάσταση αυτή προσέθεσε και τους υπολογισμούς του για το Νότιο Κουρδιστάν, τότε ξεκαθάρισε μέσα του το μοντέλο της λύσης.

Ο Οζάλ είχε βάλει στο νου του να προσαρτήσει το Νότιο Κουρδιστάν και έτσι σκεφτόταν τη λύση της ομοσπονδίας.

Ήταν μια προσωπικότητα που έβλεπε μακριά και δεν περιόριζε τους ορίζοντές του η καθημερινότητα.

Στην πραγματικότητα, πριν μεταβιβάσει στον Ηγέτη Οτζαλάν το αίτημά του για κατάπαυση του πυρός, ο Οζάλ είχε ήδη πείσει μια σημαντική μερίδα των αξιωματούχων του κράτους.

Αφού προετοίμασε το εσωτερικό του κράτους, ο Οζάλ έστειλε τον Ταλαμπανί ως διαμεσολαβητή στον Ηγέτη Οτζαλάν και του μεταβίβασε την πρόταση να κηρυχθεί εκεχειρία, για να ανοίξει ο δρόμος της πολιτικής λύσης του Κουρδικού, για την οποία ο ίδιος ήταν έτοιμος.

Όταν έφθασε η πληροφορία αυτή στον Ηγέτη Άπο, επικοινώνησε μέσω ασυρμάτου με τις διοικήσεις των Περιφερειών και ζήτησε τις απόψεις τους για την κατάπαυση του πυρός. Αν και εκφράστηκαν κάποιες επιφυλάξεις, όλοι είπαν με μια φωνή:

«Ο Ηγέτης γνωρίζει τί πρέπει να πράξει». Μετά από αυτό ο Ηγέτης Άπο έδωσε εντολή, αρχής γενομένης από τον εορτασμό του Νεβρόζ, να ισχύσει κατάπαυση του πυρός επί έναν μήνα. Στη συνέχεια έδωσε συνέντευξη τύπου στο Λίβανο, όπου κήρυξε επίσημα την κατάπαυση του πυρός για έναν μήνα.

Η περίοδος της κατάπαυσης του πυρός είναι μια πολύ σημαντική καμπή για το κίνημά μας. Γιατί ο Ηγέτης Οτζαλάν έδωσε επίσημα βαρύτητα σε μια πολιτική λύση σε στρατηγικό επίπεδο.

Μέχρι τότε υπήρχε στην ημερήσια διάταξη η πολιτική λύση, γνωρίζαμε όμως ότι για να το πετύχουμε, θα έπρεπε να είμαστε δυνατοί.

Γι’ αυτό ο Ηγέτης Άπο ζητούσε επιμόνως να κάνουμε μια δυνατή εξόρμηση το 1991, μια εξόρμηση που θα έφερνε σε δύσκολη θέση το τουρκικό κράτος.

Κυρίως ο πόλεμος του Νότου ανέδειξε τις δυσκολίες οργάνωσης και υλοποίησης μιας μεγάλης εξόρμησης σε μικρό χρονικό διάστημα.

Όταν όμως η Τουρκία έδειξε πως είναι διατεθειμένη να συζητήσει την πολιτική λύση, τότε και ο Ηγέτης Οτζαλάν προσανατολίστηκε σε σχέδια για την πολιτική λύση του προβλήματος.

Με την πρόοδο της κατάπαυσης του πυρός εστάλη το εξής μήνυμα στο τουρκικό κράτος:

Επιδιώκουμε μια λύση στα πλαίσια των υφισταμένων συνόρων. Θεωρούμε άνευ ουσίας μια στρατηγική απόσχισης και δημιουργίας ξεχωριστού κράτους. Θέλουμε να ιδρύσουμε ένα έντιμο δημοκρατικό σύστημα, χωρίς να διαταραχτεί η ενότητα της χώρας.

Από την άποψη αυτή, η κατάπαυση του πυρός αποτελεί μια πολύ σημαντική στρατηγική καμπή.

Όσο κι αν δεν έγιναν αλλαγές στο πρόγραμμα και τις ακολουθούμενες τακτικές, η έναρξη της κατάπαυσης του πυρός, το αίτημα για έναρξη διαλόγου από πλευράς της Τουρκίας και η δήλωση προθέσεων από πλευράς μας για επιδίωξη λύσης σε ένα δημοκρατικό πλαίσιο χωρίς να παραβιαστούν τα υφιστάμενα σύνορα, σηματοδοτούσαν μια αλλαγή σε στρατηγικό επίπεδο. Εκτός από την αλλαγή αυτή, υπήρχε και μια άλλη πτυχή της κατάπαυσης του πυρός.

Ο Ηγέτης Οτζαλάν, απευθυνόμενος στα μέλη του ΡΚΚ, είπε ότι η κατάπαυση του πυρός θα πρέπει να προβληματίσει και όλους εκείνους που διακατέχονται από οπισθοδρομικές απόψεις, τους οποίους καλούσε να εγκαταλείψουν τις απηρχαιωμένες πολεμικές τακτικές που δεν άρμοζαν στην ιδεολογία και τους τρόπους δράσης του ΡΚΚ.

Η κατάπαυση του πυρός διήρκεσε έναν μήνα. Το διάστημα αυτό δεν υπήρχε κανένα επεισόδιο και η κατάπαυση επεκτάθηκε μετά από αίτημα της Τουρκίας.

Τη φορά αυτή έλαβαν χώρα ορισμένα δυσάρεστα γεγονότα.

Πριν περάσει ένας μήνας από την παράταση της εκεχειρίας, ο Τουργκούτ Οζάλ πέθανε ή τον δολοφόνησαν.

Απόσπασμα από το βιβλίο “Η Ανατομία του Πολέμου στο Κουρδιστάν” του Μουράτ Καραγιλάν (εκδ. Ιμφογνώμων)

http://strategyreports.wordpress.com