Αποφασιστικός παράγοντας όμως για την λειτουργία του ελληνικού σχολείου ήταν οι ίδιοι οι Χιμαριώτες, οι οποίοι πήγαν τα παιδιά τους στο ελληνικό σχολείο, αντιμετωπίζοντας αποφασιστικά κάθε μορφή πίεσης που δέχτηκαν.

Ολοι τους γνώριζαν καλά πως δεν γίνονταν λόγος για απλά φροντιστήρια ελληνικής γλώσσας, αλλά για ελληνικό σχολείο, την αποκατάσταση ενός εθνικού και ανθρώπινου δικαιώματος. Του δικαιώματος να μαθαίνουν και να διδάσκονται στην μητρική τους γλώσσα τα παιδιά της Χιμάρας.

Σήμερα το σχολείο αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα. Μερικά όμως απ΄ αυτά σχετίζονται με την ίδια τη λειτουργία του σχολείου, όπως είναι τα σχολικά βιβλία και το διδακτικό προσωπικό. Φέτος οι μαθητές δεν διαθέτουν ούτε το 20% των σχολικών κειμένων που προβλέπει το πρόγραμμα. Απουσιάζουν 5 εκπαιδευτικοί οι οποίοι προβλέπεται να διδάσκουν την ελληνική γλώσσα και λογοτεχνία καθώς και άλλα μαθήματα στην ελληνική γλώσσα.

Αν η αλβανική πλευρά, θα δημιουργούσε κάποιο πρόβλημα και θα εμπόδιζε την κανονική λειτουργία του σχολείου, τότε θα ξεφύτρωναν εκατοντάδες «πατριωτικά» σωματεία και άλλοι τόσοι πρόεδροι οι οποίοι θα έκαναν δηλώσεις πατριωτισμού και θα έτρεχαν πρώτοι να φωτογραφηθούν στην αυλή του σχολείου μαζί με τους μικρούς μαθητές! ΄Ισως η φωτογραφία να πουλούσε… και καλά θα έκαναν! Τώρα όμως που το πρόβλημα δεν είναι «αλβανικό» και η εικόνα δεν πουλάει πατριωτισμό, κάποιοι περισπούδαστοι κονδυλοφόροι, εκ του ασφαλούς απ΄ την Αθήνα, προσέχουν αν ο διευθυντής του σχολείου ο κ. Νικόλας Μπρίγκος γνωρίζει καλά από ορθογραφία. Αν είναι φιλόλογος ή μαθηματικός!

Ο Νίκος Μπρίγκος, είναι ένα απ΄ τα παιδιά της Χιμάρας που έμεινε στον τόπο του. Δεν είχε την τύχη να πάει σε ελληνικά σχολεία. Αφού οι αλβανικές κυβερνήσεις δεν επέτρεπαν το άνοιγμα ελληνικών σχολείων. Σπούδασε μαθηματικά. Και τώρα ο αγώνας του μαζί με όλους τους συμπολίτες του είναι να λειτουργήσει και να μην κλείσει το ελληνικό σχολείο στον τόπο του. Για να μπορούν και τα παιδιά εκείνων που μείναν σαν  ριζιμιός  βράχος στην ιδιαίτερη πατρίδα τους να μαθαίνουν καλά ελληνικά. ΄

Ίσως έτσι να είναι πιο χρήσιμος για τον τόπο μας, ακόμα κι απ΄ τους περισπούδαστους κονδυλοφόρους και κάποιους σοφούς που έχουν πάνω από 20 χρόνια να επιστρέψουν και να δουν τα σπίτια τους στη Βόρειο Ήπειρο.

Η κανονική λειτουργία του σχολείου, είναι εθνικό ζήτημα, δεν είναι μόνον εκπαιδευτικό. Αν και βρισκόμαστε εν μέσω κρίσης, η ελληνική πολιτεία και διάφορα άλλα ιδρύματα, θα μπορούσαν και πρέπει να συμβάλλουν. πηγη