
Η διεθνής διπλωματία βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Με αιχμή τον Αραβικό Σύνδεσμο, κυρίως όμως την σε γενικές γραμμές υπεύθυνη και ρεαλιστική στάση που τηρεί η Αίγυπτος, συνεπικουρούμενη από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Γαλλία (κυρίως), δημιουργούνται ελπίδες ότι υπάρχει περιθώριο συμφωνίας που θα σταματήσει τον εφιάλτη και για τις δυο πλευρές και τις δυο κοινωνίες.
Εφιάλτης τείνει να γίνει η κατάσταση και για την Τουρκία, αφού η διπλωματία του – φάλτσου – «μαέστρου» Αχμέτ Νταβούτογλου, αντιλαμβάνεται με οδυνηρό τρόπο ότι δεν μπορείς να επιτίθεσαι διαρκώς σε μια από τις δυο πλευρές της διαμάχης και στη συνέχεια να επιδιώκεις να γίνεις αποδεκτός ως «έντιμος διαμεσολαβητής» (honest broker).
Εκτός κι αν οι δυο πλευρές, Ισραήλ και Τουρκία βρουν μια ευκαιρία για να ανοίξουν ένα παράθυρο σχετικής εξομάλυνσης των σχέσεων, να και οι πιθανότητες γι’ αυτό το σενάριο είναι εξαιρετικά περιορισμένες, δεδομένης της συναισθηματικής φόρτισης της συγκυρίας και των αρνητικών στερεοτύπων στην ισραηλινή κοινωνία που είναι λογικό να βλέπει τα ζητήματα με απλουστευτικό τρόπο, άσπρο vs. μαύρο, αφού στα δύσκολα δεν κάθεσαι να εμπλακείς σε περισπούδαστες και πολύπλοκες διεθνολογικού τύπου αναλύσεις…
