Η επικείμενη επίσκεψη του πρωθυπουργού Α. Σαμαρά στο Κατάρ (πρώτη διεθνής εξόρμηση μετά τη δρομολόγηση σταθερότητας από τις αποφάσεις του Eurogroup) αποτελεί ιδανική ευκαιρία απόδειξης ότι κάτι αλλάζει στην εξωτερική και επενδυτική πολιτική της Ελλάδας.

Η κυβέρνηση Παπανδρέου της περιόδου Οκτωβρίου 2009 – Νοεμβρίου 2011 είχε προσπαθήσει, με έντονη ανάμειξη του στενού περιβάλλοντος του τότε πρωθυπουργού, να πείσει την επιχειρηματική κοινότητα της Ελλάδας και την κοινή γνώμη ότι το Κατάρ θα άνοιγε, αυτόματα, την κάνουλα της χρηματοδότησης της εθνικής μας οικονομίας.

Η υπόθεση του λιμανιού του Αστακού, με πρωταγωνιστικό ρόλο του τότε υπουργού Επικρατείας Χ. Παμπούκη, αλλά και η σχεδιαζόμενη συγχώνευση Alpha – Eurobank με την αστήρικτη βεβαιότητα του τότε υπουργού Οικονομικών Ευ. Βενιζέλου για στήριξή της από κεφάλαια του Κατάρ αποτελούν χαρακτηριστικά δείγματα μιας παρωχημένης πολιτικής πρακτικής.

Βετεράνος Ελληνοαμερικανός διπλωμάτης, με μακρά θητεία στις πρεσβείες των ΗΠΑ στον αραβικό κόσμο, είχε επισημάνει εγκαίρως στην κυβέρνηση Παπανδρέου ότι το Κατάρ, παρά τα τεράστια οικονομικά μεγέθη και παρά το προνόμιο του εμίρη να μιλά όποτε θέλει και με όποιον ισχυρό του πλανήτη θέλει, αποτελεί -ουσιαστικά- «απλή περίπτωση».

Εξηγούσε ότι η ηγεσία του Κατάρ (με την οποία διατηρούσε προνομιακή σχέση) ζητεί, σε κάθε παρόμοια διαπραγμάτευση, ελάχιστο χρόνο γνωριμίας και κοινωνικής αβρότητας και μέγιστη προσήλωση στην υποβολή μιας πλήρους επενδυτικής πρότασης.

Υπογράμμιζε δε ως διαπίστωση του Λευκού Οίκου καθώς και πολλών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων ότι επειδή η ελίτ του Κατάρ είναι ολιγομελής και δεν ενδιαφέρεται καν να αναπτύξει πολυμελές τεχνοκρατικό επιτελείο απαιτεί εμπεριστατωμένες επενδυτικές προτάσεις από το εξωτερικό.

Ο Ελληνοαμερικανός διπλωμάτης υπογράμμιζε ότι (όσο κι αν φαίνεται περίεργο) και μόνον η πληρότητα των προτάσεων, χωρίς εκκρεμότητες και χωρίς χρονοβόρες διαδικασίες, αποτελεί διαβατήριο επιτυχών συμφωνιών με το Εμιράτο της οικογένειας Αλ Θάνι.

Σε αντίθεση με τις πολύτιμες αυτές συμβουλές, αλλά και σε αντίθεση με την απλή λογική, η κυβέρνηση Παπανδρέου προτίμησε, παραφράζοντας τον τίτλο γνωστού αστυνομικού μυθιστορήματος, το «Εγκλημα στο Κατάρ». Εγκλημάτησε κατά της εθνικής οικονομίας, που δεν είδε ποτέ επενδύσεις να έρχονται.

Εγκλημάτησε και κατά της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, γιατί ο εμίρης του Κατάρ, απογοητευμένος από τη στάση της Αθήνας, έστρεψε γρήγορα το ενδιαφέρον του προς τα Τίρανα και τα Σκόπια, όπου οι Σ. Μπερίσα και Ν. Γκρούεφσκι έδειξαν μεγαλύτερη σοβαρότητα και επέτυχαν απτά αποτελέσματα.

Οπως εγκλημάτησε και ο κ. Ευ. Βενιζέλος, ο οποίος -πέραν της αδυναμίας προσέλκυσης κεφαλαίων- δεν είχε αξιοποιήσει νωρίτερα, ως υπουργός Εθνικής Αμυνας, ούτε και τη φιλοξενία στη Σούδα δυνάμεων του Κατάρ που επιχειρούσαν κατά της Λιβύης.

Ο νυν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν σκέφτηκε ότι η παρουσία 250 (!) αξιωματικών και ανδρών από το Κατάρ, ως ομάδας χρήσης και υποστήριξης μόλις έξι μαχητικών Mirage και μόλις τεσσάρων ελικοπτέρων Super Puma, έδινε ευκαιρίες και πλεονεκτήματα στην Ελλάδα.

Ο νέος κύκλος επαφών με το Κατάρ αποτελεί μια -σπανιότατη- δεύτερη ευκαιρία, χωρίς πολυτέλεια απώλειάς της.

Aλέξανδρος Τάρκας

Δημοκρατία