Θέση «μη μέλους κράτους παρατηρητή» στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών απέκτησε η Παλαιστίνη μετά από την ψηφοφορία που διεξήχθη στην έδρα του οργανισμού στη Νέα Υόρκη.Σε μια ιστορική ψηφοφορία το παλαιστινιακό αίτημα έγινε δεκτό με μεγάλη πλειοψηφία, καθώς 138 χώρες ψήφισαν υπέρ, 9 κατά, ενώ υπήρχαν και 41 αποχές.

Πρόκειται για μία πολιτική, διπλωματική αλλά και συμβολική νίκη που θα δώσει στους Παλαιστίνιους φωνή στη διεθνή κοινότητα.

Θετικά εκφράστηκαν μεγάλες δυνάμεις όπως η Ρωσία και η Κίνα, οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, μεταξύ τους η Γαλλία, η Ισπανία, η Ιταλία, η Ελλάδα και η Κύπρος, το σύνολο του αραβικού κόσμου, των ασιατικών χωρών και της Νότιας Αμερικής.

Αναμενόμενη η αρνητική ψήφος του Ισραήλ και των ΗΠΑ, όχι ψήφισε ο Καναδάς, η Τσεχία, ο Παναμάς αλλά και τα μικρά νησιωτικά κράτη, Παλάου, Ναουρού, Μικρονησία και Νήσοι Μάρσαλ.

Αναβάθμιση

Η αναβάθμιση του διεθνούς καθεστώτος της Παλαιστινιακής Αρχής από «οντότητα» σε «κράτος μη μέλος» (non-member observer state) του ΟΗΕ, ανάλογο καθεστώς με αυτό που κατέχει το Βατικανό, δίνει φωνή στην Παλαιστινιακή Αρχή η οποία ως σήμερα είχε απλώς καθεστώς παρατηρητή στη Γενική Συνέλευση των 193 κρατών-μελών του ΟΗΕ.

Με διαβατήριο την απόφαση του ΟΗΕ, η Παλαιστινιακή Αρχή θα μπορέσει να διεκδικήσει (αλλά όχι να εξασφαλίσει) τη συμμετοχή της σε οργανισμούς που διασυνδέονται με τον ΟΗΕ, ανάμεσά τους το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο στο οποίο θα μπορούσαν να προσφύγουν κατά του Ισραήλ.

Καθόλου εύκολος δεν ήταν και ο δρόμος για την αναγνώριση από τη Γενική Συνέλευση: το αίτημά της το 2011 είχε απορριφθεί–ένα αποτέλεσμα μάλλον αναμενόμενο δεδομένων των συσχετισμών.

Σημαδιακή ημέρα

Η ημερομηνία δεν επιλέχτηκε τυχαία εκ μέρους των Παλαιστινίων, καθώς η 29η Νοεμβρίου είναι η επέτειος της απόφασης του 1947 για το διαμελισμό της Παλαιστίνης και τη δημιουργία δύο κρατών, μια απόφαση που έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τους εβραίους που ζούσαν στην περιοχή και τον επόμενο χρόνο έγιναν οι πρώτοι πολίτες του νεότευκτου ισραηλινού κράτους.

Στη Δυτική Όχθη από το απόγευμα της Πέμπτης πλήθη συγκεντρώθηκαν για να γιορτάσουν το προδιαγεγραμμένο –αλλά φυσικά εξαιρετικά επιθυμητό για τους Παλαιστίνιους– αποτέλεσμα.

Από την πλευρά του, το Ισραήλ προειδοποιούσε σε υψηλούς τόνους (που αργότερα έριξε όσο προσέγγιζε η ημέρα της ψηφοφορίας) ότι δεν αλλάζει τίποτα επί του εδάφους, αντιθέτως απομακρύνει την εγκαθίδρυση ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους.