Εάν υιοθετηθεί η κυοφορούμενη «λύση», το ΠΝ θα απομείνει με τρία αξιόμαχα υποβρύχια, το πολύ…

Η κυοφορούμενη «λύση» για τα Ελληνικά Ναυπηγεία ΑΕ του Σκαραμαγκά, εάν υποτεθεί πως οι σχετικές πληροφορίες του Τ. Τέλλογλου της «Καθημερινής» είναι ακριβείς και πως είναι υλοποιήσιμη, σημαίνει πως το Πολεμικό Ναυτικό θα απομείνει με τρία αξιόμαχα υποβρύχια –αν όχι με δύο, καθώς εκκρεμούν οι δοκιμές του αναβαθμισμένου ΩΚΕΑΝΟΣ (S118)– περιλαμβανόμενου του ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ (S120).

Διότι εάν εκποιηθούν δύο από τα τρία υποβρύχια Τύπου 214 που βρίσκονται σήμερα στα ΕΝΑΕ σε τελικό στάδιο κατασκευής, είναι απολύτως βέβαιο πως τα έσοδα δεν θα διατεθούν για να ναυπηγηθούν τα δύο υπό παραγγελία σκάφη, αλλά για να καλύψουν κάποια από τα μελλοντικά δημοσιονομικά κενά, τα οποία αναπόφευκτα θα προκύψουν.

Αυτό άλλωστε συνέβη με την υλοποίηση της ισχύουσας σύμβασης, τις πληρωμές της οποίας έπαψε να καταβάλει το Δημόσιο το 2011.

Μπορεί το 2010, όταν υπερψηφιζόταν από τη Βουλή και υπογραφόταν η αναθεωρημένη σύμβαση, να υπήρχε το άλλοθι της άγνοιας για την ένταση και τη διάρκεια της δημοσιονομικής κρίσης, σήμερα όμως τα πράγματα είναι εντελώς σαφή και «το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού»…

Η προαναφερόμενη λύση εμφανίζεται ελκυστική, επειδή δεν απαιτείται η πλήρης ανατροπή της ισχύουσας σύμβασης, που θα συνοδευόταν με οικονομική επιβάρυνση του Δημοσίου για την ακύρωση της παραγγελίας του πέμπτου και έκτου υποβρυχίου Τύπου 214.

Η ελκυστικότητα αυτή όμως στηρίζεται σε ευσεβείς πόθους, όχι μόνο για τον προαναφερόμενο λόγο.

Ακόμη και αν όντως «έχει βρεθεί αγοραστής» όπως διαβεβαιώνει το αρχικό δημοσίευμα, δεν είναι καθόλου βέβαιο πως η γερμανική κυβέρνηση θα εγκρίνει την επανεξαγωγή των υποβρυχίων από την Ελλάδα, στερώντας έτσι από τη γερμανική βιομηχανία μια σοβαρή ευκαιρία εξασφάλισης εργασιών.

Η γερμανική κυβέρνηση είχε κίνητρο να επιτρέψει την εκποίηση του πρώτου υποβρυχίου ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ, διότι με τα έσοδα θα εξοφλούνταν η γερμανική HDW.

Η οποία εισέπραξε απευθείας €115 εκατ. με την ενεργοποίηση της αναθεωρημένης σύμβασης, οπότε οι όποιες εκκρεμείς οφειλές είναι περιορισμένες.

Υπενθυμίζεται πως στις 27 Μαΐου 2009 ο τότε Α/ΓΕΝ αποκάλυψε γερμανική πρόταση εκποίησης του ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ προτού παραληφθεί από το ΠΝ.

Επιβεβαίωσε μάλιστα την εξάλειψη των τεχνικών παρατηρήσεων για το ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ, αλλά επιχείρησε να δικαιολογήσει την απώλεια του υποβρυχίου για το ΠΝ, επικαλούμενος οικονομικούς, επιχειρησιακούς και… ψυχολογικούς λόγους, καθώς επρόκειτο πλέον για… «δυσφημισμένο» υποβρύχιο!

Εντύπωση πάντως προκαλεί η αναφορά του αρχικού δημοσιεύματος, πως με την προωθούμενη «λύση» θα «…διασφαλισθεί η χρηματοδότηση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά και η συνέχιση της ναυπηγοεπισκευαστικής τους δραστηριότητας.»

Καμία ναυπηγοεπισκευαστική δραστηριότητα δεν υπάρχει στα ΕΝΑΕ, ούτε πρόκειται να υπάρξει.

Ακόμη και αν αρθεί η απαγόρευση εξαγωγών πολεμικών πλοίων και υποβρυχίων από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η απαγόρευση εμπορικών δραστηριοτήτων θα διατηρηθεί για την προβλεπόμενη δεκαπενταετία.

Αλλά το σημαντικό για τις πολιτικές ηγεσίες επιχείρημα είναι πως η προτεινόμενη λύση «δίνει δυνατότητα συνέχισης της λειτουργίας του ναυπηγείου χωρίς μαζικές απολύσεις 1.000 εργαζομένων.»

Δυσάρεστες και απευκταίες οι μαζικές απολύσεις, αλλά με την ανεργία στο 26% σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για το Σεπτέμβριο του 2012, για ποιον ακριβώς λόγο 1.000 εργαζόμενοι –τυπικά, διότι στην ουσία είναι ήδη άνεργοι– πρέπει να προστατευθούν σε βάρος της ελληνικής αμυντικής ικανότητας, ενώ μόνον κροκοδείλια δάκρυα χύνονται για τους 1.295.203 ανέργους;

Για να μην αυξηθεί η ανεργία στο… 26,02% και οι άνεργοι κατά… 0,1%; Για ποιον ακριβώς λόγο οι εργαζόμενοι μιας ιδιωτικής εταιρείας απολαμβάνουν ισχυρότερης προστασίας ακόμη και από τους δημοσίους υπαλλήλους;

Οι απαιτούμενοι εργαζόμενοι για την ολοκλήρωση των τεσσάρων σχεδόν ετοιμοπαράδοτων υποβρυχίων και για την κατασκευή των δύο υπό παραγγελία, δεν υπερβαίνουν τους 500 κατά τις πλέον αισιόδοξες εκτιμήσεις στελεχών της ναυπηγικής βιομηχανίας.

Είναι γνωστό στους πάντες πως η σύμβαση του 2010 ουσιαστικά επιδοτούσε τα ΕΝΑΕ για να διατηρηθεί η απασχόληση σε επίπεδο δημοσίων υπηρεσιών της «χρυσής» εποχής, με τουλάχιστον το μισό ανθρώπινο δυναμικό χωρίς απασχόληση.

Είναι επίσης γνωστό πως δόθηκαν τότε προφορικές διαβεβαιώσεις για την ανάθεση πρόσθετων συμβάσεων, όπως του εκσυγχρονισμού των φρεγατών ΜΕΚΟ 200ΗΝ, με σκοπό να διατηρηθεί το επίπεδο απασχόλησης.

Οι θέσεις απασχόλησης στην άλλοτε κρατική ελληνική ναυπηγική βιομηχανία –όχι μόνο στα ΕΝΑΕ– έχουν αποτελέσει για δεκαετίες μέσο εκβιασμού των ελληνικών κυβερνήσεων, για να ανατίθενται υπερκοστολογημένες συμβάσεις και βεβαίως για να εξασφαλίζονται «μίζες», λειτουργώντας εμμέσως πλην σαφώς σε βάρος του αξιόμαχου των ενόπλων δυνάμεων.

Με την προωθούμενη «λύση», η ελληνική ναυπηγική βιομηχανία λειτουργεί πλέον άμεσα σε βάρος του ΠΝ…

Η «λύση» στηρίζεται στη χίμαιρα πως μπορεί να βρεθεί ανώδυνη λύση για την αθέτηση μιας σύμβασης κυρωμένης με νόμο από το ελληνικό Δημόσιο. Έτσι, επιχειρείται να εξαιρεθεί μια ιδιωτική εταιρεία από την απαίτηση οδυνηρής εξυγίανσης, από την οποία δεν εξαιρούνται πλέον ούτε οι δημόσιες υπηρεσίες.

Είναι προφανές πως η κατασκευή των δύο πρόσθετων υποβρυχίων δεν μπορεί πλέον να χρηματοδοτηθεί.

Έτσι, η αναδιαπραγμάτευση της σύμβασης του 2010 είναι αναπόφευκτη, όπως και η επιβάρυνση του ελληνικού Δημοσίου λόγω της ακύρωσης των δύο σκαφών.

Αυτή μπορεί να περικοπεί ενδεχομένως σε ανεκτά επίπεδα, εάν πάψει η προστασία των θέσεων απασχόλησης και προστεθεί στην αναδιαπραγμάτευση ο, ούτως ή άλλως επιβεβλημένος και καθυστερημένος, εκσυγχρονισμός των φρεγατών τύπου ΜΕΚΟ 200ΗΝ.

Είναι επίσης γνωστό στους πάντες πως οι εργασίες σε πολεμικά πλοία επιφανείας, απαιτούν πολλαπλάσιες εργατώρες σε ναυπηγεία από εκείνες σε υποβρύχια…

Πηγή