Κόλαφος για την Τουρκία είναι η μελέτη της κοινότητας πληροφοριών των ΗΠΑ (US Intelligence Community) όπου εξετάζονται έξι σενάρια για το πως θα εξελιχθούν τα πράγματα μέχρι το 2030. Εξάλλου, η συνολική μελέτη αφορά στις παγκόσμιες εξελίξεις και έχει τίτλο «Global Trends 2030», δηλαδή «Παγκόσμιες Τάσεις 2030»…

Ένα από τα σενάρια αφορά στην ίδρυση κουρδικού κράτους και το πως αυτό θα επηρεάσει τη σταθερότητα της Τουρκίας, κυρίως όμως την εδαφική ακεραιότητα…

Και μιλάμε για τα χρόνια που έρχονται…

Ταυτόχρονα βέβαια, η έκθεση «χρυσώνει το χάπι» για τους Τούρκους, λέγοντας ότι θα παίξουν αυξανόμενο ρόλο στις διεθνείς υποθέσεις με αποτέλεσμα να αυξηθεί η επιρροή της χώρας, ενώ η οικονομία της μπορεί να βελτιωθεί ακόμα περισσότερο.

Αυτό που δεν εξηγούν είναι μέχρι πιο σημείο μπορούν να φτάσουν οι ανακατατάξεις στη γειτονική μας χώρα εάν οι Κούρδοι κατορθώσουν να φτιάξουν το δικό τους κράτος, δεδομένου του ότι δεν είναι η μοναδική εθνότητα που ζει στο πλαίσιο της Τουρκίας.

Επίσης, δεν αναφέρει ότι τέτοιες καταστάσεις συνήθως καταλήγουν σε αιματηρές συγκρούσεις αφού δεν υπάρχει κράτος ισχυρό, όπως υποστηρίζουν ότι είναι οι Τουρκία, το οποίο να επιτρέψει τον εδαφικό του ακρωτηριασμό χωρίς να αντιδράσει.

Εάν αυτό συμβεί, τότε δεν είναι τόσο ισχυρό όσο φαίνεται. Εάν συμβεί και αρχίσει το αίμα να ρέει στην περιοχή σε πολύ μεγαλύτερη έκταση από ότι σήμερα, η έκθεση ίσως θα έπρεπε να θέσει το θέμα της αμερικανικής πολιτικής, αφού μέχρι σήμερα μας έχουν συνηθίσει σε «ευαισθησία» όταν κάποια κυβέρνηση / καθεστώς αντιμετωπίζει με τη στρατιωτική ισχύ αυτά τα ζητήματα…

Προφανώς κάποιος θα μπορούσε να αντιτάξει ότι αυτά είναι σενάρια, μια δουλειά που κάνουν όλες οι μυστικές υπηρεσίες του κόσμου (οι σοβαρές, για να εξηγούμαστε…), με σκοπό να έχουν στη διάθεση των πολιτικών ηγεσιών επεξεργασμένα σενάρια δράσης.

Κατά συνέπεια, είναι λογικό να συλλογιζόμαστε, ότι αυτά τα σενάρια δράσης αφορούν ένα άλλο επίπεδο, ένα τμήμα δηλαδή της μελέτης που παραμένει για ευνόητους λόγους διαβαθμισμένο.

Όσον αφορά το πόσο λογικό είναι το σενάριο για την Τουρκία, αφενός δεν έχουμε παρά να παρατηρήσουμε τις εξελίξεις στην περιοχή και αφετέρου να καταγράψουμε την πρεμούρα του Ερντογάν και άλλων Τούρκων αξιωματούχων να θυμίζουν το πόσο σημαντικές για τον «πολιτισμικό πλούτο» μιας χώρας είναι οι μειονότητες…

Χθες, ο Ερντογάν δεν παρέλειψε να στείλει μήνυμα στους Εβραίους της Τουρκίας με την ευκαιρία της γιορτής του «Χανουκά».

Σήμερα ήρθε η απάντηση του Ισραηλινού πρωθυπουργού Νετανιάχου, ο οποίος σε συνέντευξη που έδωσε με την ίδια αφορμή, ανέφερε το πόσο σημαντικές και αμοιβαία επωφελείς ήταν οι διμερείς σχέσεις, αφού οι δυο χώρες αντιμετωπίζουν κοινές απειλές.

Δηλαδή να σκεφτούμε ότι θα υπήρχε περιθώριο εξομάλυνσης των σχέσεων εάν οι Ισραηλινοί υπόσχονταν να τερματίσουν την υποστήριξή τους στους Κούρδους;

Και γιατί κάτι μας λέει ότι το ρήγμα ανάμεσα στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ είναι πολύ βαθύ, τουλάχιστον όσον αφορά σειρά προβλημάτων περιφερειακής – μεσανατολικής – ασφάλειας οπότε το πρόβλημα για τον Ερντογάν είναι ακόμα μεγαλύτερο; Το ότι αυτό είναι ένα θέμα που άπτεται της ελληνικής εθνικής ασφάλειας και των συμφερόντων το έχουμε πει πολλές φορές.

Το πρόβλημα είναι ότι πέραν του υπουργείου Εξωτερικών – με τα θετικά του και τα αρνητικά του… – δεν υπάρχει κάποιος άλλος οργανωμένος φορέας που να ασχολείται με αυτή τη δουλειά, δηλαδή την εκτίμηση των τάσεων, την εκπόνηση σεναρίων και τις δυνητικές πολιτικές αντιμετώπισης της κάθε κατάστασης.

Προφανώς σε μειδίαμα θα καταλήξει υπόμνηση του θα αφορά το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, την ΕΥΠ, το ΚΥΣΕΑ κ.λπ.