Η πρόσφατη σύσκεψη στου Μαξίμου υπό την προεδρία του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, για το ζήτημα των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά και των προγραμμάτων υποβρυχίων του Πολεμικού Ναυτικού, κατέληξε, σύμφωνα, με τις πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας, στα ακόλουθα:

>Απορρίφθηκε η προτεινόμενη από τον Εθνικό Συντονιστή πρόταση για την πώληση σε άλλη χώρα δύο υποβρυχίων Type 214 από τα τρία που η ναυπήγηση τους έχει σχεδόν ολοκληρωθεί από τα ΕΝΑΕ.

>Απορρίφθηκε η εθνικοποίηση – επανακρατικοποίηση των ναυπηγείων.

>Απορρίφθηκε η μονομερής καταγγελία από το ελληνικό δημόσιο του Ν. 3885/2012 (συμβάσεις υποβρυχίων ΠΝ).

>Αποφασίστηκε η έναρξη διαπραγματεύσεων μεταξύ του ελληνικού δημοσίου και της ιδιοκτησίας των ΕΝΑΕ.

Το μεγάλο ερώτημα είναι: ΗΤΑΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΟΣΟΙ ΜΗΝΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΗΞΟΥΜΕ ΣΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΑΠΟΤΕΛΟΥΣΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΟΠΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ ΆΣΧΕΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΞΗ ΤΗΣ;

Δηλαδή, σε περίπτωση διαφωνίας μεταξύ δύο συμβεβλημένων με σύμβαση μερών, το πρώτο που κάνουν είναι να συζητήσουν και να διαπραγματεύονται μεταξύ τους;

Και μάλιστα για να καταλήξουμε έπρεπε να ασχοληθεί προσωπικά ο ίδιος ο Πρωθυπουργός με το ζήτημα; Με τα αυτονόητα;

Τις ολέθριες συνέπειες ουδείς τις αντελήφθη (το «defence-point.gr» τα έγραφε συνεχώς);

>Τα τρία υποβρύχια να μην ολοκληρώνονται ώστε να παραδοθούν στο Πολεμικό Ναυτικό… >Οι εργαζόμενοι να βρίσκονται επί εννέα μήνες σε καθεστώς εκ περιτροπής εργασίας… >Τα ΕΝΑΕ διαρκώς, μέρα με την ημέρα, να απαξιώνονται…

Χωρίς λόγια… τα συμπεράσματα εξάγονται από μόνα τους. Τουλάχιστον να συνέλθουμε κάποια στιγμή και να αντιληφθούμε το πόσο αυτοκαταστροφική πορεία ακολουθούσαμε. Μένει να αποδειχθεί εάν πλέον «μαζεύεται» η κατάσταση. πηγη