Η απάντηση στο κουίζ που θέσαμε στους φίλους μας στις 14 Δεκεμβρίου είναι εξαιρετικά απλή, αλλά τελεί και σε πλήρη γνώση όλων όσων ασχολούνται με τα διαδικαστικά του ζητήματος αφού εκόντες – άκοντες συμμετέχουν. Να διευκρινίσουμε ότι η φωτογραφία είναι φυσικά τυχαία, έως και λίγο… ειρωνική, αφού τα πράσινα μπερέ αφορούν τους άριστους, αφορούν τους Έλληνες καταδρομείς, αυτούς δηλαδή που τιμούν τον εαυτό τους και την πατρίδα τους κατά τη διάρκεια της θητείας τους…

Μα τοποθετούμενοι σε υπηρεσίες και μονάδες της Φρουράς, ή καλύτερα του «Φρουρίου» Αθηνών – Αττικής, το οποίο φαίνεται ότι αποτελεί το ισχυρό αμυντικό «στήριγμα» της εθνικής άμυνας. Άραγε σε τι ποσοστό τοποθετούνται στον βόρειο και τον νότιο Έβρο, στο βόρειο, κεντρικό και νότιο Αιγαίο;

Πως τοποθετούνται;

Μα στο πλαίσιο εξυπηρέτησης των κομψά αποκαλούμενων «κοινωνικών αιτημάτων» που ίσως σήμερα αποτελούν τον μοναδικό τομέα που έχει απομείνει όπου η παρέμβαση του πολιτικού συστήματος στη βάση της σχέσης με τους ψηφοφόρους υφίσταται και πιθανά έχει κάποιο ορατό αποτέλεσμα. Καθώς βέβαια τα «κοινωνικά αιτήματα» δεν μπορούν να ικανοποιηθούν στην πλειοψηφία τους, για κάθε έναν ικανοποιημένο σίγουρα υπάρχουν πολλαπλάσιοι ανικανοποίητοι. Βέβαια για να συμβεί αυτό υπάρχει και το κατάλληλο υπόστρωμα: δεκάδες υπηρεσίες και μονάδες κατεσπαρμένες σε όλη την περιοχή του «Φρουρίου».

Τα τελευταία χρόνια με την ετήσια πρόσληψη μεγάλου αριθμού Επαγγελματιών Οπλιτών (ΕΠΟΠ), το στρατιωτικό οικοδόμημα αντιμετώπιζε αυτή την κατάσταση «συγκαταβατικά», χωρίς βέβαια να έχει και ουσιαστική δυνατότητα αντίδρασης. Τα όποια κενά στις κρίσιμες ειδικότητες καλύπτονταν αποκλειστικά με τους ΕΠΟΠ και οι στρατεύσιμοι γενικά θεωρούνταν περισσότερο ευθύνη παρά αξιοποιήσιμοι ανθρώπινοι πόροι.

Σήμερα όμως που πλέον ΕΠΟΠ δεν προσλαμβάνονται, που χρόνο με τον χρόνο ο μέσος όρος ηλικίας αυτών που υπηρετούν και οι οποίοι σε συντριπτικό βαθμό έχουν μονιμοποιηθεί αυξάνει και κατά συνέπεια η σωματική τους ρώμη και ικανότητα επηρεάζονται με αποτέλεσμα να μην μπορούν να καλύψουν επαρκώς (ή να καταβάλλουν υπέρμετρη προσπάθεια για να ανταποκριθούν με ότι αυτό συνεπάγεται σε βάθος χρόνου) τις απαιτήσεις των ειδικοτήτων τους, οι στρατεύσιμοι αποτελούν τη μόνη εναλλακτική πηγή ανθρώπινου δυναμικού.

Επειδή δε λόγω της υπογεννητικότητας ο αριθμός τους μειώνεται συνεχώς η αξιοποίηση τους θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πληρέστερη, και να μην «καταναλώνονται» σε υπηρεσίες και μονάδες οι οποίες με τη μείωση και την αναδιοργάνωση τους θα μπορούσαν να προσφέρουν το ίδιο ή και καλύτερο έργο αλλά με σημαντικά μικρότερο προσωπικό.

Όμως ακόμη και σήμερα, οι παραδόσεις διατηρούνται…  πηγη