Σε μία χώρα όπου οι στρεβλώσεις λόγω των πρακτικών του  παθογενούς πολιτικομματικού κατεστημένου ήταν κανόνας δεν θα μπορούσαν οι Ένοπλες Δυνάμεις να αποτελούν εξαίρεση. Τεκμήριο των προαναφερθέντων είναι το πρόγραμμα  προμήθειας πυρομαχικών 120χιλ των 170 συγχρόνων αρμάτων Leopard2HEL αλλά και των 183 Leopard2A4 που έχει βαλτώσει εδώ και 10 χρόνια με αποτέλεσμα να έχουμε υπερσύγχρονα άρματα… μόνο για παρελάσεις αφού δεν διαθέτουμε τις αναγκαίες ποσότητες πυρομαχικών για να θεωρούνται πλήρως επιχειρησιακά.

Το τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει το υπόψη πρόγραμμα οφείλεται κυρίως στον αθέμιτο ανταγωνισμό των μεσαζόντων οι οποίοι πέτυχαν επί υπουργίας κ. Παπαντωνίου να διαχωριστούν τα πυρομαχικά  απΌ το πακέτο προμήθειας των αρμάτων, πρακτική αντίθετη της εισηγήσεως του ΓΕΣ. Δεν παραβλέπονται όμως οι  γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και η ατολμία-ευθυνοφοβία υπηρεσιακών παραγόντων του Υπουργείου και της Γενικής Διεύθυνσης Εξοπλισμών.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Το Μάρτιο 2002 αποφασίσθηκε από το Κυβερνητικό Συμβούλιο Εξωτερικών και Άμυνας (ΚΥΣΕΑ ) η προμήθεια 170 αρμάτων μάχης Leopard2HEL η οποία θα συμπεριλάμβανε ως «πακέτο» άρματα υποστηρίξεως (περισυλλογής , γεφυροφόρα),  τα απαραίτητα πυρομαχικά, τις προβλεπόμενες ποσότητες ανταλλακτικών και τον εξοπλισμό  συντηρήσεως αυτών.

Η απόφαση στηρίχθηκε σε μία διαγωνιστική διαδικασία η οποία δεν είχε προηγούμενο, διότι το ΓΕΣ  αξιολόγησε  τα διαγωνιζόμενα άρματα όχι μόνο στα χαρτιά αλλά με σκληρές και επίπονες δοκιμές πεδίου επί 3μηνο στο Λιτόχωρο Πιερίας. Η σχεδίαση και η διεξαγωγή των δοκιμών προκάλεσε τον θαυμασμό όλων των διαγωνιζομένων. Το Γερμανικό άρμα μάχης Leopard2A5 (της KMW), μετεξέλιξη του οποίου αποτελεί το Leopard2HEL που τελικά αποκτήσαμε, επικράτησε των ανταγωνιστών του επιτυγχάνοντας  τις καλύτερες επιδόσεις. (Λοιποί διαγωνιζόμενοι, η Αμερικανική General Dynamics με το Μ1Α2ABRAMS, η Βρετανική Vickers με το άρμα Challenger2, η Γαλλική GIAT με το LECRERC, οι Ρώσοι και οι Ουκρανοί με το Τ80 και Τ80U  αντίστοιχα).

Στην συνέχεια ακολούθησαν  διαπραγματεύσεις  για  κατάρτιση συμβάσεως,  οι οποίες διήρκεσαν περίπου ένα…… έτος. Στο  διάστημα αυτό το ΚΥΣΕΑ με εισήγηση του ΓΕΣ αποφάσισε το προς προμήθεια άρμα να έχει ισχυρότερο πυροβόλο μήκους 55 διαμετρημάτων (L55) με πρόσθετο κόστος,  έναντι του αρχικού  44 διαμετρημάτων (L44) που διέθετε το άρμα Leopard2A5 καθόσον το πυροβόλο L55 σε συνδυασμό με το τότε (γερμανικό) βλήμα  DM53 ήταν το καλύτερο παγκοσμίως από πλευράς διατρητικότητας. (Σημ. Τα βλήματα DM63-DM63A1 αποτελούν εξέλιξη του  DM53).

Από εδώ λοιπόν  αρχίζει η στρέβλωση και ένας «λοξός και ατελείωτος δρόμος».  Με αφορμή την επιλογή του ισχυρότερου πυροβόλου και ενώ οι διαπραγματεύσεις εξελίσσονταν  ομαλά  με  εισήγηση του κ. Γιάννου  Παπαντωνίου, το ΚΥΣΕΑ… εξαίρεσε από το συνολικό «πακέτο» την προμήθεια των πυρομαχικών των αρμάτων αναφέροντας μόνο ότι η προμήθεια αυτή θα γίνει σε δεύτερο χρόνο (!) και με ξεχωριστή διαγωνιστική διαδικασία!

Οι παροικούντες στην Ιερουσαλήμ γνωρίζουν ότι εκείνη την εποχή τα Γερμανικά πυρομαχικά στη Ελλάδα, τα αντιπροσώπευε άλλος επιχειρηματίας από τον αντιπρόσωπο των αρμάτων (ο οποίος αντιπροσώπευε την Ισραηλινή ΙΜΙ) . Επειδή «δεν του έφτανε αυτή η επιτυχία», επεδίωξε να «εξουδετερώσει» έναν ανταγωνιστή του επιβάλλοντας την εξαίρεση της προμήθειας των Γερμανικών πυρομαχικών από το πακέτο ώστε μετά να μεθοδεύσει την προμήθεια των ισραηλινών πυρομαχικών αδιαφορώντας για το αν αυτά  θα είχαν την ίδια επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα με τα Γερμανικά.

Οι προσπάθειες του μεσάζοντα που επέβαλε την εξαίρεση της προμήθειας των πυρομαχικών από την προμήθεια των αρμάτων ήταν και είναι επίμονες. Άλλοτε για να κερδίσει χρόνο με νομικίστικα επιχειρήματα «πέταγε την μπάλα στην εξέδρα» και άλλοτε πείθοντας πολιτικούς της Ελλάδας και του Ισραήλ να ανταλλάσσουν μεταξύ τους, επιστολές για να δημιουργηθεί το κατάλληλο Διακρατικό Περιβάλλον και να πείσει το Ελληνικό Δημόσιο να προμηθευθεί τα πυρομαχικά του δικού του «επιχειρηματικού» ενδιαφέροντος, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι αυτά δεν ήσαν της ίδιας επιχειρησιακής αξίας για το πυροβόλο L55.

Το εξωφρενικό είναι ότι σήμερα σχεδόν δέκα χρόνια μετά την υπογραφή της Συμβάσεως (Μάρτιο 2003), λόγω της σύγκρουσης των επιχειρηματικών συμφερόντων αλλά και την ατολμία ανωτάτων υπηρεσιακών παραγόντων του Υπουργείου δεν έχουμε προμηθευτεί τα προβλεπόμενα πυρομαχικά εκτός από ελάχιστα (Αποκτήθηκαν 5.000 DM33Α2 (2005), 3.000 βλήματα Μ830 (2011).

Οι πιέσεις είναι μεγάλες. Είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι «κυκλοφορούν» δύο αντικρουόμενοι φάκελοι. Ο πρώτος  αναφέρεται στην προμήθεια 12.000 βλημάτων (9000 βλήματα DM63 και 3000 βλήματα DM12A2) μέσω Διακρατικής Συμφωνίας με την Γερμανία  σε εκτέλεση της αρχικής εντολής προμήθειας (Οκτ 2010) για υλοποίηση της αποφάσεως του ΚΥΣΕΑ (Σεπ 2010), ενώ ο άλλος αναφέρεται στην προμήθεια 3.000 βλημάτων κινητικής ενέργειας από το Ισραήλ και 4392 βλημάτων DM12 από τη Γερμανία (δεν είναι πλέον διαθέσιμος).

Στην μεν πρώτη περίπτωση έχουν τηρηθεί οι προβλεπόμενες από τον Εθνικό Αμυντικό Σχεδιασμό διαδικασίες ενώ στη δεύτερη το ΓΕΣ εισηγείται στον Υπουργό να προωθήσει το θέμα στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής και στη συνέχεια στο ΚΥΣΕΑ, χωρίς όμως να διευκρινίζεται για το αν θα πρέπει να συνεχιστεί η διαδικασία για την προμήθεια πυρομαχικών μέσω Διακρατικής Συμφωνίας με τη Γερμανία ή για το αν θα πρέπει να ακυρωθεί η απόφαση του ΚΥΣΕΑ με την απαραίτητη τεχνοοικονομική αιτιολογία.

Εμείς θα επισημάνουμε ότι προμήθεια βλημάτων από την Ισραηλινή ΙΜΙ (μη πιστοποιημένα) απαξιώνει τον σωλήνα L-55 και κατά συνέπεια κάποιοι θα πρέπει να λογοδοτήσουν διότι ενώ επενδύσαμε εκατομμύρια ευρώ για τον συνδυασμό L-55 με το DM-53/DM63, «κάποιοι» σήμερα προσπαθούν να αγνοήσουν το υπόψη επιχειρησιακό πλεονέκτημα… εκτός και αν αυτό δεν υφίσταται οπότε κάποιοι άλλοι θα πρέπει να λογοδοτήσουν γιατί εισηγήθηκαν στο τότε ΚΥΣΕΑ την υιοθέτησή του σωλήνα L-55 παραπλανώντας το και προσθέτοντας κόστος στην όλη προμήθεια που ξεπέρασε τα 2 δις.

Η στιγμή του λογαριασμού μπορεί ίσως να καθυστερήσει, αλλά στο τέλος πάντοτε φτάνει. Θα έχει ενδιαφέρον η συνέχεια!!!  πηγη