Ο διάδοχος του Οτσαλάν Μουράι Καραγιλάν αναφέρεται στη σύλληψη του ηγέτη του ΡΚΚ (μεταφέροντας προσωπικό μήνυμα του) και εξηγεί γιατί η Τουρκία φοβάται την αλήθεια και αντέδρασε στο βιβλίο του που εκδόθηκε και στη χώρα μας

Ένα από τα σημαντικότερα στελέχη του κοσμι­κού κινήματος, ο (εκτελών χρέη προέδρου του Εκτελεστι­κού Συμβουλίου της ένωσης Κοι­νοτήτων του Ελεύθερου Κουρδι­στάν) Μουράι Καραγιλάν, μιλά στην «κυριακάτικη δημοκρατία» γιο το βιβλίο του – Η ανατομία του πολέμου στο Κουρδιστάν – και τις αντιδράσεις που προκάλεσε.

Επί­σης, σχολιάζει τα ελληνοτουρκικά, τη δολοφονία των συμπατριωτών του και την παράδοση του Οτσαλάν (στέλνοντας μάλιστα προσω­πικό μήνυμα του «Άπο» στον ελ­ληνικά λαό).

Υποστηρίζει ότι η διεθνής συνωμοσία που στήθηκε εί­χε βασικούς πρωταγωνιστές τους Κ. Σημίτη και τον Θεόδωρο Πάγκαλο

Κύριε Καραγιλάν, nsnfxm\xxi^·· ves εβδομάδες υπήρξε μια μικρή διπλωματική κρίση μεταξύ  της Ελλάδας και της Τουρκίας.

Η αι­τία αυτής της  κρίσης ήταν η έκδο­ση στα Ελληνικά και η παρουσία­ση του βιβλίου σας «Η ανατομία του πολέμου στο Κουρδιστάν».

Πως σχολιάζετε το γεγονός Μάλιστα, όπως είπατε, υπήρχε μια διπλωματική κρίση μεταξύ του ελληνικού και του τουρκικού κράτους, σύμφωνα με όσα πλη­ροφορήθηκα κι εγώ από τον Τύ­πο.

 

 

Πριν απαντήσω στο ερώτημα σαs, θα ήθελα να απευθύνω έναν χαιρετισμό και να ευχαριστήσω όλους τους φίλους που κατέβα­λαν προσπάθειες και συμμετεί­χαν με οποιονδήποτε τρόπο στη μετάφραση και έκδοση στα ελλη­νικά, καθώς και στην παρουσίαση και την προβολή του βιβλίου «Η στρατιωτική διάσταση στο Κουρ­διστάν – Η ανατομία ενώ πολέ­μου»  είναι ο λόγος για την αντίδρα­ση που έδειξε η Τουρκία στην έκ­δοση στα ελληνι­κά και την παρουσίαση   του βιβλί­ου στην Ελλάδα, η βασική αιτία εί­ναι ότι φοβάται την πραγματικό­τητα

Γι’ αυτό βρί­σκονται σήμερα στις φυλακές πε­ρισσότεροι από 70 δημοσιογρά­φοι.

 

Γιατί είναι ένα κράτος που δεν ανέχεται και δεν αντέχει την ελεύθερη διακίνη­ση των ιδεών και την ανάδειξη της αλήθειας και της πραγματικότη­τας, γιατί δεν θέλει να γίνουν γνωστέs από τον έξω κόσμο οι βάρβα­ρες πρακτικές που εφαρμόζει στο Κουρδιστάν.

Τα κράτη που κατέχουν και εκμεταλλεύονται το Κουρδιστάν, με πρώτη την Τουρκία, χρησι­μοποιούσαν πάντα βία και έκα­ναν εγκλήματα και σφαγές για να εξουδετερώσουν και vu σβήσουν την αντίσταση του κουρδικού λα­ού.

Ο κουρδικός λαός, που βρέθη­κε αντιμέτωπος με πολιτικές συ­στηματικής φυσικής και πολιτι­στικής εξόντωσης και γενοκτονίας  κυρίως στην Τουρκία, στις αρχές της δεκαετίας του ’70 κιν­δύνεψε να αφανιστεί. Μπροστά σ’ αυτόν τον κίνδυνο, ο πρόεδρος Άπο, μέσα σε ένα περιβάλλον στερήσεων και ανέχειας, συσπεί­ρωσε μια ομάδα Κούρδων φοιτη­τών και τονίζοντας ότι «δεν μπο­ρούμε να παραμείνουμε άλλο σι­ωπηροί και άπραγοι σε αυτήν τη μεγάλη αδικία», και αγνοώντας όλου; τους κίνδυνους είπε ότι θα πρέπει να αρχί­σει ένας αγώνας για να αποτραπεί ο αφανισμός του κουρδικού λα­ού και στο όνο­μα του ανθρω­πισμού ξεκίνη­σε την αντίστα­ση, βάζοντας τα θεμέλια ms δη­μιουργίας του κινήματος μαs, του ΡΚΚ.

Όσο και αν προσπάθησε το τουρκικό κράτος να αποκρύ­ψει το κουρδικό πρόβλημα όσο κι αν προσπάθησε να εφαρμό­σει πολιτικές συστηματικού βίαι­ου εκτουρκισμού του κουρδικού λαού, το ΡΚΚ, με τον αγώνα που ανέπτυξε στο Κουρδιστάν, εξουδετέρωσε αυτά τα σχέδια και, πα­ρά ns σφαγές και τις γενοκτονίες έφερε στην επιφάνεια τη δυναμική του αγωνιζόμενου κοσμικού λαού και δημιούργησε το κατάλ­ληλο υπόβαθρο για την ανάπτυ­ξη του απελευθερωτικού αγώνα στα τέσσερα τμήματα του Κουρ­διστάν, με αποτέλεσμα σήμερα αυτός ο αγώνας να έχει φτάσει σε ένα καλό σημείο.

Γι’ αυτό το τουρκικό κράτος αντιτίθεται με λύσσα στην ανάδειξη αυτής της πραγμα­τικότητας σε διεθνές επίπεδο.

Ως εθνότητα και ως κίνημα είμαστε αντιμέτωποι με μια ανήθικη και απάνθρωπη αδικία

Στο Κουρδιστάν υπάρχει ένας λαός που αντιστέκεται, υπάρ­χει όμως πόλεμος.

Το τουρκικό κράτος δεν δέχεται την ύπαρξη αυτού του λαού, ενώ απορρίπτει και το γεγονός ότι είναι σε εξέλι­ξη ένας πόλεμος. Αυτό το βιβλίο λοιπόν μιλάει γι’ αυτόν τον πό­λεμο, για τους ανθρώπους που διεξάγουν αυτόν τον πόλεμο, για την πραγματικότητα Tns ζωής.

Δείχνει με ποιον τρόπο πρακτι­κά ένας λαός στηριζόμενος αποκλεισηκά στις δικές του δυνάμεις αντιστέκεται στη σκλαβιά και την εκμετάλλευση.

Ο ΜΟΥΡΑΤ Καραγιλάν γεννήθηκε το 1954 στο Μπιρετζίκ του νομού Ούρφα ( Έδεσσα).

Είναι μη­χανολόγος, απόφοιτος ανώτερης τεχνικής σχο­λής.

Στο ΡΚΚ συμμετέχει από το 1979 και στην οργάνωση είναι γνωστό* με την κωδική ονομα­σία «Τζεμάλ».

Υπηρέτησε με συνέπεια από διά­φορες θέσεις το κουρδικό απελευθερωτικό κίνη­μα, ενώ τραυματίστηκε αλλεπάλληλες φορές οε διάφορες μάχες μεταξύ των ανταρτών του ΡΚΚ και του τουρκικού στρατού.

Το τουρκικό κράτος έδειξε αυ­τήν τη σκληρή αντίδραση στο βι­βλίο όχι μόνο επειδή αρνείται την ύπαρξη του κουρδικού λαού, αλλά και επειδή αρνείται και τον απε­λευθερωτικό μαs αγώνα Όμως θα πρέπει να ασκήσουμε κριτική και στη στάση που τήρησε το κράτος της Ελλάδος στο ζήτημα αυ­τό.

θα μπορού­σε να σταθεί όρθια και να κρατήσει μια υπερήφανη στάση  απορρίπτοντας τις απαιτήσεις του τουρκικού κράτους, που εφαρμόζει αυτές τις απάνθρωπες πολιτικές άρνησης εναντίον του κουρδικού λαού. Δεν συμφωνώ με την υποχωρητική στάση που τήρησε το κράτος της Ελλάδας απέναντι στις τουρ­κικές απειλές και με την απομά­κρυνση από τις θέσεis tous ορισμένων αξιωματικών τη σύλληψη του Αμπντουλάχ Οτοαλάν και τον εγκλεισμό του στη φυλακή του Ιμραλί

Ως συντοπίτης του Άπο. θεωρείται από τα πιο έμπιστα πρόσωπα του έγκλειστου Κούρδου ηγέ­τη και διακρίνεται για την αγωνιστικότητα, τη στρατιωτική εμπειρία, τις επιτελικές ικανότητες, την ακλόνητη πίστη στον απελευθερωτικό αγώ­να και τη βαθιά ιστορική και πολιτική γνώση που διαθέτει γύρω από το κουρδικό ζήτημα

Το τελευταίο διάστημα εκτελεί χρέη προέ­δρου του Εκτελεστικού Συμβουλίου της Ένωσης Κοινοτήτων του Ελεύθερου Κουρδιστάν (KCK).

Εμείς ζούμε στο Κουρδιστάν, δη­λαδή στη Μέση Ανατολή σε μια περιοχή όπου πάντα η πραγμα­τικότητα παρουσιάζεται διαστρεβλωμένη. Εμείς οι Κούρδοι είμαστε ένας λαός που το ζήσα­με αυτό στο πετσί μας χρόνια τώρα, κάθε μέρα, κάθε λεπτό.

Γιατί τα κράτη που μας κρατούν σκλα­βωμένους και μας εκμεταλλεύ­ονται αρνούνται να αναγνωρί­σουν την ύπαρξή μας. θέλησαν να μας εκτουρκίσουν με τη βία. Ακόμα και την πιο ανθρωπιστι­κή αντίσταση την αποκάλεσαν τρομοκρατία.

Ενώ οι ίδιοι διέ­πραξαν σφαγές και εγκλήματα στο Κουρδιστάν και εφάρμοσαν κρατική τρομοκρατία, την αντί­σταση του κουρδικού λαού. που αναπτύχθηκε στη βάση επαναστατικών αρχών, τη βάφτισαν τρο­μοκρατία. Αυτό έγινε στο παρελ­θόν, το ίδιο γίνεται και τώρα.

Πριν από λίγες μέρες ήταν η επέτειος του εγκλήματος του Ρομπόσκι.   Δεκέμβριος του 2011 η τουρκική πολεμική αε­ροπορία δολοφόνησε εν ψυχρώ 34 παιδιά μπροστά στα μάτια της διεθνούς κοινότητας. Πα­ρότι η τουρκική κοινή γνώμη και ο κουρδικός λαός το απαί­τησε, δεν ζήτησαν ούτε καν μια συγγνώμη. Γιατί; Επειδή αυτό ήταν π κρατική πολιτική Επει­δή η σφαγή του Ρομπόσκι δεν είναι η πρώτη ούτε η τελευταία.

Όπως αναφέρατε κι εσείς. εί­ναι γεγονός ότι συμμετέχω εδώ  και πολλά χρόνια στον αγώνα. Κι αυτό γιατί ένιωσα και έζησα από μικρή ηλι­κία την καταπίε­ση και τη βία του κράτους. Αν και έκανα ανώτερες σπουδές, κατά­λαβα ότι επειδή είμαι Κούρδος δεν θα μπορούσα να γίνω ποτέ υπάλληλος στο τούρκικο κρά­τος και να έχω μια φυσιολογική ζωή

Έτσι αποφά­σισα να συμμετέ­χω στον αγώνα και στο κίνημα ακούγοντας τη φωνή της συνείδησής μου. που μου έλεγε να παραμείνω υπερή­φανος άνθρωπος και να μη σκύ­ψω το κεφάλι στην κρατική τρομοκρατία.

E*i>s σήμερα συμμε­τείχα στον αγώνα από διάφο­ρες θέσεις, τραυματίστηκα τρεις φορέ8. Ήρθα αντιμέτωπος με τις πιο εγκληματικές πολιτικές του κράτους που κρατάει τον λαό μας σκλαβωμένο.

Το τουρκικό κράτος, ακολου­θώντας έως σήμερα μια χιτλερι­κού τύπου πολιτική συνεχίζει τον βίαιο εκτουρκισμό.

Το τουρκικό κράτος από το 1990έως το 1996 δι­έπραξε 17.528 δολοφονίες Κούρ­δων πατριωτών, που το ίδιο βάφτισε «ανεξιχνίαστα εγκλήματα».

Αυ­τά έγιναν από αξιωματούχους του τουρκικού κράτους.

 Αν αυτό δεν είναι κρατική τρομοκρατία, τότε η είναι;

«Είναι σωστό να γίνει απευθείας διάλογος! Με τη βία ποτέ δεν θα μας αιχμαλωτίσουν»

 

«Η Αγκυρα αρνείται την ύπαρξη ενός ολόκληρου λαού»

Πριν εμφανιστεί το κίνημά μας, το τουρκικό κράτος παρουσίαζε τους Κούρδους ως «ορεινούς Τούρκους» και ως έναν λαό με υποδεέστερο πολιτισμό. Σήμερα πώς σας αντιμετωπίζει; Ο αγώνας σας σε ποιο στά­διο βρίσκεται;

Η Τουρκική Δημοκρατία, λίγο μετά την ίδρυση της, από το 1925 έως το 1940, διέπρα­ξε σφαγές εξαπολύοντας στρατιωτικές επι­θέσεις εναντίον του λαού μας στο Κουρδι­στάν.

Εφάρμοσε πολιτική γενοκτονίας.

 Κατέλαβε στρατιωτικά και ήλεγξε το Κουρδιστάν με σφαγές, εκτοπισμούς και υποχρεωτικούς εποικισμούς.

Στη συ­νέχεια απαγόρεψε την κουρδική γλώσ­σα και άνοιξε τουρκικά σχολεία με σκοπό τον εκτουρκισμό των Κούρδων, για τους οποίους το επίσημο κράτος έλεγε ότι «δεν υπάρχει κουρδικός λαός. Αυτοί οι άνθρω­ποι, όταν περπατούσαν στα βουνά, πάνω στα χιόνια ακούγοντας τον θόρυβο του χιο­νιού που έκανε «καρτ κουρτ», εφηύραν τη λέξη «Κούρδος».

Αυτοί είναι ορεινοί Τούρκοι.

Είναι ένα υπανάπτυκτο τουρκικό φύ­λο με υποδεέστερο πολιτισμό»! Το τουρκι­κό κράτος εφάρμοσε αυτή την πολιτική έως και πριν από λίγο καιρό, και τη συνεχίζει και σήμερα με άλλους τρόπους.

Το τουρκικό Σύνταγμα στο άρθρο 66 λέει τα εξής:

 «Όσοι έχουν δεσμούς με το κράτος μέσω της υπη­κοότητας είναι Τούρκοι

Δηλαδή με βάση το ισχύον Σύνταγμα της  Τ.Δ, δεν υπάρχουν Κούρδοι, όλοι είναι Τούρκοι.

Δηλαδή τον 21ο αιών α, μπροστά στα μά­τια της παγκόσμιας κοινότητας, η Τουρκία αρνείται την ύπαρξη ενός ολόκληρου λαού.

Η Τουρκία κατηγορεί όλες τις χώρες που ενδιαφέρομαι για την πορεία του Κουρδικού ζητήματος ότι υποτρίζουν την τρομοκρατία

Το Τουρκικό κράτος διαπραγ^ματεύεται μαζί μas και με τον ηγέτη μas, τον Αμπντουλάχ Οτοαλάν,

Ο αγώνας που δίνουμε είναι ένας αγώνας των βασικών φυσικών δικαιω­μάτων ενός λαού.

Είναι ένας δίκαιος αγώνας..

Είναι ο ίδιος  αγώνας που έκανε για την απελευθέρωση της η Ελλάδα, η Βουλ­γαρία και οι άλλες βαλκανικές χώρες πριν από περισσότερο από 100 χρόνια Αυτόν τον ίδιο αγώνα δίνουν τώρα οι Κούρδοι με κάποια καθυστέρηση

Φυσικά, ο αγώνας αυτός δεν είναι δυνα­τόν να ολοκληρωθεί και να τερματιστεί μέ­σω διαπραγματεύσεων και διαλόγου, αφού η Τουρκία δεν είναι δυνατόν να πάρει το αποτέλεσμα που θέλει, ασκώντας βία σε έναν τόσο μεγάλο και ιστορικό λαό.

Το κά­νει επί 90 χρόνια χωρίς να έχει κανένα απο­τέλεσμα

Κι αυτό γιατί δεν είναι δυνατόν να εξολοθρεύσει και να εξαφανίσει ενόν λαό διά της βίας.

Μπορεί το τουρκικό κράτος να πέρασε από το μαχαίρι της γενοκτονίας τους Αρμενίους και να εξολόθρευσε με τον ίδιο τρόπο τους Έλληνες και τους υπολοίπους να τους εκδίωξε από τις εστίες τους, με αποτέ­λεσμα να εξαφανιστούν οι Έλληνες από την Ανατολή και όσοι επέζησαν να καταφύγουν στην Ελλάδα

Όμως οι Κούρδοι δεν έχουν πού να πάνε.

Ο κουρδικός λαός είναι εγκα­τεστημένος στα ψηλά βουνά του Κουρδι­στάν και από κει κανείς δεν μπορεί να τους «ξηλώσει» και να τους εξαφανίσει

 Το τουρ­κικό κράτος επί 90 χρόνια χρησιμοποίησε κάθε μέθοδο ανορθόδοξου πολέμου, όμως δεν μπόρεσε να αιχμαλωτίσει τον λαό μας. Στο τέλος, όσο και να επιμείνει στον πόλε­μο και στη βία θα αισθανθεί την ανάγκη του διαλόγου και της ειρήνης.

Γι’ αυτό το τουρκικό κράτος, ενώ από τη μια πλευρά μας καταγγέλλει ως τρομοκρά­τες, από το 1993, είτε μέσω αντιπροσώπων είτε απευθείας συνομιλεί μαζί μας.

Κυρίως από τον Σεπτέμβριο του 2008 έω5 τον Ιού­νιο του 2011, έκανε απευθείας διάλογο μα­ζί μας.

Αυτός ο διάλογος γινόταν σε τακτική βάση μέσω μιας επιτροπής αξιωματούχων του τουρκικού κράτους που συνομιλούσε και διαπραγματευόταν με τον ηγέτη μας Αμπντουλάχ Οτσαλάν στη φυλακή του Ιμραλί, αλλά και μέσω μιας άλλης επιτροπής που συνομιλούσε μαζί μας στο Όσλο, με τη διαμεσολάβηση μιας χώρας της οποίας το όνομα δεν θέλω να αναφέρω τη στιγμή αυ­τη

 Τελικά, όταν ο Τούρκος πρωθυπουργός Ερντογάν αρνήθηκε να υπογράψει τα πρωτόκολλα που πρότεινε ο ηγέτηs Άπο εν ονόματι  της κουρδικής πλευράς ο διάλογος σταμάτησε και άρχισε και πάλι ο πόλεμος

Με βάση τα παραπάνω, ναι, είναι σωστό το τουρκικό κράτος από τη μια πλευρά να συνομιλεί απευθείας μαζί μας και από την άλλη δυνάμεις που συζητούν μαζί μας να εκτοξεύουν κατηγορίες του τύπου «Εσείς γιατί έρχεστε σε επαφή με το ΡΚΚ;»

Όπως είναι γνωστό, οι σχέσεις της Ελλάδας με το απελευθερω­τικό κίνημα του Κουρδιστάν υπέστη βαρύ πλήγμα λόγω της ανάμειξη της στην υπόθεση της παράδοσης του Οτοαλάν.

 Να κλείσουμε τη βαθιά πληγή (μεταξύ μας) και να γυρίσουμε μια νέα σελίδα

Πώς βλέπετε το μέλλον των ελληνο-κουρδικών σχέ­σεων και ποιο είναι το μήνυμα που θα θέλατε να δώσετε στους Έλληνες;

 Εμείς είμαστε ένα κίνημα που πιστεύει βαθιά στη φιλία και την αδελφοσύνη των λαών.

 Στη βάση αυτή εμείς πά­ντα αντιμετωπί­ζαμε τον ελληνι­κό λαό ως φίλο, γιατί πιστεύουμε ότι ο ελληνικός λαός είναι ένας, από τους λαούς που μπορεί να κα­ταλάβει καλύτερα από τον καθέ­ναν τον κουρδικό λαό. Αυτός είναι ένας  επιπλέον λόγος που μας έκα­νε να θεωρούμε τον ελληνικό λαό φίλο, κάτι που συνεχίζουμε να πι­στεύουμε.

 Ο αρχηγός του κινή­ματος μας, ο ηγέτης Άπο, πιστεύ­ει πολύ στις ανθρώπινες σχέσεις και στις φιλίες Γι’ αυτό είχε και συνεχίζει να έχει μεγάλη εμπι­στοσύνη στον ελληνικό λαό.

Αυ­τό τον έκανε να δείξει εμπιστοσύ­νη και στο ελληνικό κράτος.

 Όμως η ιστορική πραγματικότητα έδει­ξε ότι η κοινωνία δεν είναι ίδια με το κράτος.

Μια κοινωνία, ένας λαός μπορεί να ενώσει τα αισθήματά της και να κάνει μια φιλία με έναν άλλον λαό, όμως τα κράτη συνά­πτουν τις σχέσεις τους πιο πολύ με βάση το συμφέρον.

Δεν λάβα­με σοβαρά υπόψη μας τον παράγοντα αυτόν κι αυτό ήταν το λάθος μας.

Έτσι, το ελληνικό κράτος επέ­δειξε μια ατυχέστατη συμπεριφο­ρά που δεν συνάδει με τη φιλία και έγινε εργαλείο αλλά και συμμέτοχος στη σκευωρία

Έτσι παρα­δόθηκε ο ηγέτης μας στην Τουρ­κία.

Όπως ανα­φέρατε κι εσείς, αυτό προκάλεσε ένα βαθύ τραύ­μα στις ελληνοκουρδικές σχέ­σεις.

Το ελλη­νικό κράτος, ως αποτέλεσμα του αρνητικού ρόλου που έπαιξε ο τό­τε πρωθυπουρ­γός Σημίτης και ο υπουργός εξωτε­ρικών Πάγκαλος, έγινε εργαλείο μιας διεθνούς συνωμοσίας, στο τέλος της οποίας μάλιστα έπαιξε και ενεργό ρόλο.

Η ελληνική κυβέρνηση και οι συ­γκεκριμένοι πολιτικοί με τις πρά­ξεις τους εκείνες κατάφεραν ισχυ­ρό πλήγμα στις σχέσεις που είχαν

αναπτυχθεί μεταξύ του κουρδικού και του ελληνικού λαού και πρό­δωσαν τη φιλία μας.

Όμως εμείς συνεχίζουμε να έχουμε σε ξεχωριστή θέση τη φι­λία με τον ελληνικό λαό.

Γνωρί­ζουμε δε ότι πολλοί φίλοι μας στην Ελλάδα στενοχωρήθηκαν και υπέ­φεραν πολλά εξαιτίας αυτής της υπόθεσης.

Εμείς καταβάλαμε τεράστιες προσπάθειες για να μην καταστραφούν  οι ελλπνοκουρδικές σχέσεις εξαιτίας των σοβαρών λαθών ms κυβέρνησης Σημίτη, και η άποψή μας αυτή θα συνεχίσει να υπάρχει και στο μέλλον σε ακόμα πιο διευρυμένη βάση.

 Ελπίζω ότι οι συζητήσεις που προκλήθηκαν με αφορμή την έκδοση στα ελλη­νικά αυτού του βιβλίου θα αποτε­λέσουν μια αφορμή και ευκαιρία για να ανοίξει μια νέα σελίδα στις ελληνοκουρδικές σχέσεις.

Εμείς πιστεύουμε και δίνουμε μεγάλη σημασία σ’ αυτήν τη φιλία γιατί θεωρούμε ότι ο ελληνικός λαός καταλαβαίνει καλύτερα από τον καθένα τα βάσανα και την καταπί­εση που υφίσταται ο κουρδικός λα­ός. θεωρώ δε ότι όλοι οι Έλληνες  φίλοι μας, που τρέφουν αισθήματα φιλίας για τον κουρδικό λαό, πρέπει να παίξουν έναν ιδιαίτερο ρόλο κυρίως αυτή την περίοδο, για να ξαναχτίσουμε με πιο ασφαλή τρόπο αυτήν τη φορά τη γέφυρα φιλίας μεταξύ των δύο λαών.

  Ναι, είναι αλήθεια ότι η τότε ελληνική κυ­βέρνηση στη σύλληψη του ηγέτη μας τήρησε μια απαράδεκτη στά­ση, που δεν συνάδει με την έννοια ms φιλίας των δύο λαών.

  Αυτήν τη στάση εμείς; πάντα θα την κατακρί­νουμε.

 Όμως πιστεύουμε ακράδα­ντα ότι θα πρέπει να συνεχίσουμε ακόμα και να διευρύνουμε τη φι­λία με τον ελληνικό λαό και τις μα­ζικές οργανώσεις που τον εκπρο­σωπούν.

 θέλω δε να τονίσω ότι η ελληνική κοινή γνώμη και ο ελληνικός λοός θα πρέπει να επι­δείξουν ακόμα μεγαλύτερη αλληλεγγύη προς  τον κουρδικό λαό. για να κλείσουμε αυτήν τη βαθιά πληγή και να γυρίσουμε σελίδα.

Στη βάση αυτή στο πρόσωπο σας χαιρετώ τον ελληνικό λαό και εύχομαι κάθε επιτυχία στον δύ­σκολο δρόμο που διανύει το τε­λευταίο διάστημα.

Εφημερίδα : ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ