Αλέξανδρος Τάρκας

Η Ελλάδα δεν είναι ΗΠΑ και το υπουργείο Εθνικής Αμυνας δεν διαθέτει τον πλούτο πληροφοριών του Πενταγώνου ή της CIA. Για τον λόγο αυτόν και, κυρίως, για τη ρεαλιστικότατη ανάγκη να μη διαταραχθεί η κυβέρνηση συνεργασίας, ο κ. Ευ. Βενιζέλος, που καυχήθηκε ότι διαθέτει «ψηφιακή φωτοτυπία των αμυντικών σχεδίων της χώρας», γλιτώνει την τύχη του πρώην διευθυντή της CIA Τζον Ντόιτς.

Προ δεκαπενταετίας, ο κ. Ντόιτς είχε παραδεχτεί ότι κατείχε, κατά παράβαση των διαδικασιών, απόρρητα έγγραφα σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές στο σπίτι του που, επίσης κατά παράβαση, ήταν συνδεδεμένοι στο internet και ευάλωτοι σε υποκλοπή.

Εκτός από τον δημόσιο εξευτελισμό και την απώλεια συμβολαίων επικερδούς συνεργασίας με ιδιωτικές εταιρίες, ο κ. Ντόιτς αντιμετώπισε ποινική δίωξη.

Η δίωξη τερματίστηκε με προεδρική χάρη την τελευταία ημέρα θητείας του Μπιλ Κλίντον, αλλά έκτοτε η υπόθεση Ντόιτς έχει γίνει μάθημα προς αποφυγή σε κάθε πρώην υπουργό Εξωτερικών ή Αμυνας ή διευθυντή μυστικών υπηρεσιών των μελών του ΝΑΤΟ.

Με δεδομένο το ύφος εξουσίας και την απόδοση του κ. Βενιζέλου στο εκάστοτε υπουργικό χαρτοφυλάκιό του, ουδείς ανέμενε να κινηθεί στα πρότυπα σεβασμού των ΗΠΑ προς το δημόσιο αξίωμα και τα κρατικά έγγραφα.

Ωστόσο, με την παραδοχή αντιγραφής εθνικών αμυντικών σχεδίων μάλλον ξεπερνά και τον εαυτό του.

Ο κ. Βενιζέλος αδιαφορεί για το γεγονός ότι η οικία, το γραφείο και το αρχείο του δεν προσφέρουν τις εγγυήσεις ασφαλείας (καμιά δεκαριά ζώνες ελέγχου μέχρι τα διπλοκλειδωμένα αρχεία) που διαθέτει το υπουργείο Εθνικής Αμυνας.

Ομως ούτε και ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει ρεαλισμό με την αυστηρή κριτική για τους «φακέλους Βενιζέλου».

O πρώην διοικητής της CIA John Deutch αντιμετώπισε ποινική δίωξη και δημόσια διαπόμπευση για την κατοχή απόρρητων εγγράφων.

Γιατί οι -σε βαθμό κακουργήματος- αποτυχίες και αδυναμίες του κ. Βενιζέλου στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας ήταν τόσο πολλές, ώστε η αναπαραγωγή αμυντικών σχεδίων να καταντά πταίσμα.

Χωρίς καν πρόσβαση στους «φακέλους Βενιζέλου», όποιος γνωρίζει το συγκεκριμένο υπουργείο εύκολα θυμάται ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα:

Από τον Δεκέμβριο του 2009 έως τον Φεβρουάριο του 2010, ο κ. Βενιζέλος δεν μπορούσε να συντονιστεί με το υπουργείο Οικονομικών για ένα κοντέινερ με πυρηνικά υλικά που είχε εντοπιστεί σε πλοίο στον Πειραιά.

Τον Μάρτιο του 2010 δεν μπορούσε να βρει λύση με τον Ρώσο ομόλογό του για την αξιοποίηση των S-300 και την επαναπιστοποίηση πυραυλικών συστημάτων.

Τον Μάιο του 2010 καταδίκασε, μαζί με τα Ναυπηγεία Ελευσίνας, το πρόγραμμα πυραυλακάτων σε αδράνεια έως σήμερα.

Τον Οκτώβριο του 2010 υπέστη ψυχρολουσία από τον γ.γ. του ΝΑΤΟ Α. Ράσμουσεν, όταν του ζήτησε την άρση του Luns Ruling περί ίσων αποστάσεων της Συμμαχίας, μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, στα θέματα του Αιγαίου.

Τον Φεβρουάριο του 2011 οραματιζόταν μακρόπνοη συνεργασία με τα Εμιράτα στον ναυπηγικό τομέα, χωρίς να αντιλαμβάνεται τα λάθη του στον Σκαραμαγκά.

Και τον Ιούνιο του 2011 ο κ. Βενιζέλος κατάφερε η Ελλάδα να χάσει, για πρώτη φορά από το… 1952, κάθε σημαντική οντότητα του ΝΑΤΟ στο έδαφός της. Επομένως, κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ, δεν αξίζει να ασχολείστε!

Δημοκρατία