Ο «κομφερασιέ» – κατά την Le Monde – Γιώργος Παπανδρέου, συνεχίζει τις ανά τον κόσμο επισκέψεις του, αλλά αυτή την φορά προκαλεί για άλλη μία φορά τους Έλληνες πολίτες: Δίνει παράσταση στην Τουρκία απόψε το βράδυ, αλλά το ενδιαφέρουν βρίσκεται αλλού, στην συνάντησή του με τον πρωθυπουργό της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν!

Ενώ η Τουρκία απειλεί ευθέως την Ελλάδα και τα δικαιώματά της στην Α.Μεσόγειο εξαγγέλλοντας έρευνες για τον εντοπισμό υδρογονανθράκων επί της ελληνικής υφαλοκρηπίδας ο Γ. Α. Παπανδρέου επί μία ώρα και ένα τέταρτο μιλούσε με τν Τούρκο πρωθυπουργό  για την … «την προετοιμασία της συνεδρίασης του Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών, που θα γίνει στην Τουρκία αυτή τη φορά -η πρώτη συνεδρίαση είχε πραγματοποιηθεί τον Μάϊο του 2010, στην Αθήνα»!

Μήπως ο εν λόγω κύριος είναι ακόμα πρωθυπουργός και δεν το έχουμε ακόμα καταλάβει; Μπήπως είναι απεσταλμένος της ελληνικής κυβέρνησης; Θα μπορούσε κάποιος απ΄πο την κυβέρνηση να μας εξηγήσει το περιεχόμενο της άτυπης ανακοίνωσης που έγινε από την πλευρά του; Όσο για την ομιλία του στο GLOBAL RELATIONS FORUM – για την οποία πληρώθηκε δεκάδες χιλιάδες δολάρια – θαυμάστε ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα:

«Όταν έγινα Υπουργός Εξωτερικών, η συμβατική αφήγηση ήταν ότι δεν υπήρχε καμία ελπίδα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Ότι ήταν η μοίρα μας να είμαστε εχθροί και υπήρχαν και πολύ σοβαροί λόγοι για αυτό.

Αλλά αποφάσισα να μην ακολουθήσω το συμβατικό δρόμο – γιατί πίστευα βαθειά ότι υπήρχε άλλος δρόμος.

Γιατί πίστευα ότι όταν σου δίνεται η ευκαιρία να ηγηθείς από μία θέση ευθύνης, δεν πρέπει να την χαραμίσεις. Δεν πρέπει να κρυφτείς πίσω από το πρόβλημα – αλλά να το λύσεις. Και οι ελληνοτουρκικές σχέσεις ήταν το πρόβλημα. 

 Πίστευα ότι έπρεπε να προσπαθήσουμε να βρούμε κοινό έδαφος, κοινά συμφέροντα.

Πίστευα ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε μία κατάσταση επωφελή και για τους δύο, αντί για ένα παιχνίδι «μηδενικού αθροίσματος» με νικητές και ηττημένους.

Πήρα το ρίσκο.

Και ήμουνα τυχερός που βρήκα ένα χέρι βοηθείας και κατανόησης από την άλλη πλευρά, τον Ισμαέλ Τζεμ, με τον οποίο γίναμε πραγματικοί φίλοι».

Ε, βέβαια, άμα γίνεις ο «πάρτα όλα» υπουργός Εξωτερικών και υπογράψεις συμφωνίες με αυτόν που διεκδικεί έδαφος και δικαιώματα από την χώρα του (συμφωνία Ελσίνκι),  φυσικά θα «πετύχεις».

Στο Ελσίνκι, στην Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στις 10-11 Δεκέμβρη 1999 αξίζει να δούμε σε ποια κείμενα και ποιες αποφάσεις έβαλε την υπογραφή του ο Γ.Παπανδρέου και θεωρεί εαυτόν «επιτυχημένο.

Με «αντάλλαγμα» μια σειρά «ευχών» για την εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, στο Ελσίνκι από πλευράς Τουρκίας, η Ελλάδα ήρε τις αντιρρήσεις της για την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Ταυτόχρονα, η ελληνική πλευρά, αναγνώρισε για πρώτη φορά «συνοριακές διαφορές» με την Τουρκία.

Το κείμενο της συμφωνίας:

Στα συμπεράσματα της Συνόδου που συνυπογράφει η ελληνική κυβέρνηση, στο κεφάλαιο Προετοιμασία για τη διεύρυνση και ειδικότερα στις παραγράφους που αφορούν τη Διαδικασία διεύρυνσης, περιλαμβάνονται και οι επίμαχες αναφορές σχετικά με την επίλυση των ελληνοτουρκικών «συνοριακών διαφορών».

Στην παράγραφο 4 σημειώνεται:

«Εν προκειμένω, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τονίζει την αρχή της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών σύμφωνα με το Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και παροτρύνει τα υποψήφια κράτη να καταβάλουν κάθε προσπάθεια για την επίλυση κάθε εκκρεμούς συνοριακής διαφοράς και άλλων συναφών θεμάτων.

Αλλως, θα πρέπει να φέρουν τη διαφορά ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου εντός εύλογου χρονικού διαστήματος. Το αργότερο στα τέλη του 2004, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα επανεξετάσει την κατάσταση ως προς κάθε εκκρεμή διαφορά, ιδίως όσον αφορά τις επιπτώσεις στην ενταξιακή διαδικασία, προκειμένου να προαγάγει την επίλυσή τους μέσω του Διεθνούς Δικαστηρίου».

Με άλλα λόγια, η Ελλάδα συμφώνησε με ένα κείμενο το οποίο χωρίς περιστροφές αναγνώριζε «συνοριακές διαφορές» με την Τουρκία, πέραν του προβλήματος της υφαλοκρηπίδας που υπήρχε έως τότε.

Αυτές είναι μερικές από τις «επιτυχίες» του ΓΑΠ στα ελληνοτουρκικά…

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr