Ο ¨Αγιος Κοσμάς, όπως και εις πρόλογον του παρόντος βιβλίου εσημιώσαμεν, δεν είχε μόνον το χάρισμα της διδασκαλίας, δεν είχε μόνον το χάρισμα του ποιείν θαύματα, αλλ’ είχεν ακόμη και το χάρισμα της προφητείας.

Ο Άγιος ήτο προφήτης, προφήτης μ.Χ.

Διότι υπάρχει προφητικόν χάρισμα και μετά της ενανθρώπησιν του Θείου Λόγου, ως εκτός άλλων μαρτυρεί και η έμπροσθεν περικοπή της επιστολής του μακαρίου αποστόλου των εθνών Παύλου.

Ο δια προσευχής, νηστείας και πάσης ασκήσεως καθαρθείς νους του Αγίου εγένετο ακηλίδωτον κάτοπτρον της Θεότητος, εδέχετο τας ελλάμψεις του Αγίου Πνεύματος και ως από υψηλλοτάτης κορυφής έβλεπεν ό,τι δεν ηδύναντο οι πολλοί των ανθρώπων να ίδουν.

Το καθαρόν της διανοίας του όμμα έβλεπε το απώτερον μέλλον ως παρόν και προέλεγε γεγονότα, εκ των οποίων άλλα μεν μετά παρέλευσιν ετών και δκαετηρίδων πολλών συνέβησαν, άλλα δε δεν εκπληρώθησαν ακόμη και αναμένουν την εκπλήρωσίν των εις το προσεχές μέλλον.

 

 

Η προφητική του δύναμις, δια της οποίας διέκρινε τα άγνωστα, εβύθιζε το βλέμμα εις το ψυχικόν βάθος των συνομιλητών του, και προέβλεπε τα γεγονότα, προεκάλει δε τον θαυμασμόν και αυτών των απίστων.

Ούτω λέγεται ότι ο Αλή πασάς εις μουσουλμάνον όστις είχε σκανδαλισθή δια την τιμήν που απέδιδεν εις τον Άγιον, είπε:

«Πω! Είσαι ζουρλό, καημένε Σέχη.

Νάξερες, δεν έλεες έτζι. Τούτο το καλόγερο, ωρέ Χατζή, ήτο αληθινό προφήτη…

Ήρθε σπίτι μου στο Τεπελένι και με ευχήθηκε, ωρέ, και είπε όλα όσα έκαμα, σαν να τάχε γράμμένα στο κιτάπι».

0 άγιος Κοσμάς όντως προφήτευε! Πλείστοι προφητικοί λόγοι αυτού διεσώθησαν δια της παραδόσεως από γενεάς εις γενεάν μεταδιδόμενοι.

Εκάστη πόλις ή χωρίον εξ εκείνων, τα οποία επισκέφθη ο μέγας ούτος ιεραπόστολος, κάποιον προφητικόν λόγον του διασώζει.

Βεβαίως δύσκολον είνε να περισυλλέξη τις όλας τας προφητείας του Αγίου, και ακόμη δυσκολώτερον να απαλλάξη τον πυρήνα της προφητείας από τον φλοιόν, το περίβλημα, το οποίον εις πολλάς εξ αυτών προσέδωκεν ο λαός.

Η ανάμνησις του προφητικού χαρίσματος του αγίου Κοσμά ζωηροτέρα διατηρέιται εις την Ήπειρον, ελευθέραν και υπόδουλον. Άξιον ιδιαιτέρας μνείας είνε το γεγονός, ότι κατά την νικηφόρον προέλασιν των ελληνικών στρατευμάτων εις την Β. Ήπειρον κατά τον Ελληνοϊταλικόν πόλεμον του 1940-41, στρατιωτική μονάς υπό τον Μάστρου Αιτωλικού έφεδρον ανθυπολοχαγόν Νικ. Ι. Τσακαλώζον, δημοδιδάσκαλον, διανυκτερεύουσα εις το χωρίον Προγονάτι της περιφέρειας Κουρβέλεσι, ανεκάλυψεν εις αλβανικήν γλώσσαν χειρόγραφον, όπες περιείχε νέας ανεκδότους προφητείας του αγίου Κοσμά.

Αυταί μεταφερθείσαι εις την Ελληνικήν γλώσσαν εδημοσιεύθησανμ εις το περιοδικόν «Ηπειρώτικη Εστία» (αριθμ. τευχών 51-53/1956, σελ. 678).

Ας προς δε το αντικείμενον, εις το οποίον αποβλέπουν αι προφητίαι, εξ αυτών άλλαι μεν αναφέρονται εις την απελευθέρωσιν του Έθνους, η οποία εις τα τρέμοντα χείλη του Αγίου εφέρετο ως «το ποθούμενον», άλλαι δε εις το μέλλον προσώπων και πόλεων, και άλλαι τέλος προλέγουν την εξέλιξιν του κόσμου εις το απώτερο μέλλον, τας καταπληκτικάς εφευρέσεις και ανακαλύψεις εν ταις εσχάταις ημέραις.

Όσας προφητείας ηδυνήθημεν ν’ ανεύρωσιν εις βιβλία, εφημερίδας και περιοδικά, δημοσιεύομεν μετά τινών αναγκαίων παρατηρήσεων κάτωθι του κειμένου και υποσημειώσεων.

Σήμερον ίσως αι δημοσιευόμεναι προφητείαι δεν κάμνουν τόσην εντύπωσιν εις τους αναγνώσταςμ αλλ’ εις τας ημέρας της ζωής του Αγίου, οι εις την απελευθέςρωσιν το Γένος εμαρτύρει καθημερινώς κάτω από την φρικτήν δουλείαν της ημισελήνου, οι προφητικοί λόγοι του Αγίου, οι εις την απελευθέρωσιν του Γένους ιδία αναφερόμενοι, εξήσκουν τεραστίαν επίδρασιν επί των πνευμάτων των υποδούλων, ανεπτέρωνον το ηθικόν αυτών και ως ζωογόνος ήλιος ελπίδων κατηύγαζον το Πανελλήνιον.

Είνε δε γεγονός ότι οι ήρωες του 1821 ενεθαρρύνοτνο εις τον υπέρ όλων αγώνα ενθυμούμενοι τας προφητείας του Αγίου, και προς τον Θεόν της δικαιοσύνης απευθυνόμενοι τας πρεσβείας του αγίου Κοσμά επεκαλλούντο δια την νικηφόρον έκβασιν του απολευθερβτικού των αγώνος, ως δεικνύει το δίστιχον τούτο:

«Βόηθα μας, άι – Γιώργη, και συ, άγιε Κοσμά, να πάρουμε την Πόλι και την Αγιά Σοφιά».

www.veteranos.gr