Τις παραμονές μιας ακόμα ελληνοτουρκικής κρίσης με το νέο υπερσύγχρονο σεισμογραφικό σκάφος Polarcus Samur της Τουρκίας να ζεσταίνει τις μηχανές του και να ετοιμάζεται να βγει στο Αιγαίο κια την Α.Μεσόγειο για σεισμογραφικές έρευνες εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, η παρουσία της ΠΑ αποκτά καθοριστικό ρόλο για το κατά πόσο θα μπορέσουν οι ελληνικές θέσεις να γίνουν σεβαστές όχι.

Τα πράγματα θα αλλάξουν προς το χειρότερο σε 72 μήνες από σήμερα, εντός του 2019 θα έχει κηρυχθεί σε επιχειρησιακή η πρώτη Μοίρα F-35 της τουρκικής Αεροπορίας στην βάση του Εσκί Σεχίρ, αλλάζοντας ότι γνωρίζαμε μέχρι σήμερα σε ότι αφορά την μορφή της απειλής στο Αιγαίο.

Τα πρώτα F-35 μετά την διετή αναβολή στην ένταξή τους θα εμφανιστούν σε τουρκικά αεροδρόμια το 2017, αντί του 2015.

Η καθημερινή μάχη στους ουρανούς του Αιγαίου έχει γίνει πλέον ρουτίνα για όλους μας που τον παρακολουθούμε μέσω των ΜΜΕ, τα οποία μας ενημερώνουν με απλούς αριθμούς, πόσες παραβιάσεις και πόσες εμπλοκές μεταξύ τουρκικών και ελληνικών αεροσκαφών γίνονται καθημερινά.

Όμως, η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική και πολλές φορές οι Πολεμικές Αεροπορίες των δύο χωρών πλήρωσαν βαρύ φόρο αίματος σε αυτόν τον αγώνα αμφισβήτησης κυριαρχικών δικαιωμάτων από τη μια και υπεράσπισης του εθνικού εναερίου χώρου από την άλλη.

Η ιστορία των παραβιάσεων του FIR Αθηνών από τουρκικά αεροσκάφη ξεκινάει από πολύ παλιά και, δυστυχώς, η ελληνική πλευρά δεν φρόντισε από την πρώτη στιγμή να βάλει φρένο σε αυτήν τη δραστηριότητα. Τα αρχικά δειλά βήματα των Τούρκων δεν αντιμετωπίστηκαν δυναμικά, όταν η Πολεμική μας Αεροπορία διέθετε και σύγχρονα μαχητικά αεροσκάφη, αλλά και ποιοτική υπεροχή σε σχέση με το επίπεδο των Τούρκων χειριστών.

Οι πρώτες αναχαιτίσεις κατέδειξαν την ανωτερότητα της Πολεμικής Αεροπορίας με πανηγυρικό τρόπο με τα δεκάδες παθήματα των Τούρκων πιλότων, που είτε επέστρεφαν άρον άρον πίσω στην Τουρκία από διάφορα «μηχανικά» προβλήματα είτε εγκατέλειπαν τα αεροσκάφη τους πριν φτάσουν στις βάσεις τους, αφού τις περισσότερες φορές, υπό την πίεση των Ελλήνων χειριστών, χανόταν στο Αιγαίο, με αποτέλεσμα να εξαντλείται το καύσιμό τους.

Συγκεκριμένα, τη δεκαετία του 1980, δύο ελληνικά F-4E της 337 ΜΠΚ ανάγκασαν τον Τούρκο πιλότο ενός F-104G να εγκαταλείψει το αεροσκάφος του, νοτίως της Ρόδου, λόγω έλλειψης καυσίμου υστέρα από μια «περιήγηση» του τουρκικού αεροσκάφους στο Αιγαίο.

Ενώ στην πρώτη νυχτερινή αναχαίτιση, όταν ένα ελληνικό Mirage F1 φώτισε με τον πλευρικό του προβολέα ένα τουρκικό F-4E, οδήγησε τον Τούρκο πιλότο στο να νομίζει ότι συνάντησε UFO…!, φωνάζοντάς το από τον ασύρματο, καταδεικνύοντας έτσι την ποιότητα των Τούρκων πιλότων της εποχής (σήμερα έχουν αλλάξει πολλά, βέβαια…).

Επίσης, η εμφάνιση ελληνικών Mirage-2000 σε ρόλο αναχαίτισης, στις αρχές της δεκαετίας του 1990, έκανε τους Τούρκους πιλότους να φωνάζουν έντρομοι στους ασυρμάτους τους «Mirage… Mirage» όταν τα συναντούσαν – τα σχόλια περιττεύουν…

Το παρόν άρθρο κάνει μια καταγραφή των κυριότερων αεροπορικών ατυχημάτων-καταρρίψεων που έχουν συμβεί στο Αιγαίο και έχουν γίνει γνωστά στο ευρύ κοινό τα τελευταία τριανταπέντε χρόνια, ώστε να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο εδώ.

defencenet.gr