Οι επισκέψεις των Γάλλων Προέδρων στην Ελλάδα, κατά το παρελθόν, είχαν ξεχωριστή αίγλη και περιεχόμενο.

Κυρίως ήταν διαφορετικό το πλαίσιο.

Όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής υποδεχόταν, μετά τη μεταπολίτευση, τον τότε Γάλλο Πρόεδρο, Ζισκάρ Ντ’ Εσταίν , υπήρχε ο μεγάλος στόχος της στήριξης της ένταξης της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ.

Η Γαλλία ήταν μία ισχυρή χώρα και ο τότε Πρόεδρός της γνώριζε ότι επισκέπτεται μία ανεξάρτητη και υπερήφανη χώρα.

Γνώριζε επίσης ότι απέναντί του είχε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον Πρωθυπουργό που τόλμησε να αποσύρει την Ελλάδα από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ.

Το ίδιο ίσχυε και για τις σχέσεις του Μιττεράν με τον Α. Παπανδρέου, με κύριο σημείο τη δημιουργία της συμμαχίας των χωρών του Νότου ενάντια στις αντιδράσεις Γερμανών και Ολλανδών για τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα.

Η επικείμενη επίσκεψη του Γάλλου Προέδρου, Φρανσουά Ολάντ στην Αθήνα, δεν έχει καμία σχέση με όλο αυτό το πλαίσιο.

Παρά τις προσδοκίες που γέννησε η εκλογή του, ο κ. Ολάντ αποδείχθηκε πολύ λίγος για να αντιπαρατεθεί με την κ. Μέρκελ.

Ουσιαστικά έχει μετατραπεί σε παρακολούθημα της γερμανικής πολιτικής φοβούμενος μία ανεξέλεγκτη επίθεση στη γαλλική οικονομία.

Έχει αποδεχθεί το ρόλο του κομπάρσου, ενός εταίρου του πάλαι ποτέ γαλλογερμανικού άξονα, που περιμένει από τους γερμανούς να τον αφήσουν να πάρει και αυτός κάποια ψυχία, από την «αναδιανομή» των ασημικών της χώρας μας.

Αυτό ακριβώς θα κάνει και κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στην Ελλάδα.

Οι Γάλλοι ενδιαφέρονται για ακίνητα-φιλέτα του ελληνικού δημοσίου αλλά και για την ΕΥΔΑΠ.

Παράλληλα διεκδικούν μερίδιο στους αμυντικούς εξοπλισμούς, θέλοντας να προμηθεύσουν με φρεγάτες το Πολεμικό Ναυτικό.

Από τα ενδιαφέροντά τους δεν εκφεύγει και η αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου, στον αγωγό ΤΑΡ συμμετέχει και γαλλική εταιρεία, ενώ επιδιώκουν συμμετοχή στους διαγωνισμούς έρευνας και εξόρυξης φυσικού αερίου και υδρογονανθράκων.