Του Δρ. Κωνσταντίνου Βαρδάκα

Μου λέγει, ένα θα σας βλάψη εσάς, το κεφάλαιον της Θρησκείας, όπου αυτείνη η ιδέα είναι σε εσάς πολύ τυπωμένη.(ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ)

Αδιάψευστος ο Στρατηγός Μακρυγιάννης ακούει από τα χείλη του Γάλλου περιηγητή Μαλέρμπ την αιτία της διαχρονικής κακοδαιμονίας της ράτσας μας που ρίζωσε και κακοφόρησε έχθρες, επιβουλές, δολοπλοκίες ακόμα και γενοκτονίες στο σύγχρονο Νεοελληνικό κράτος γιομίζοντας το με πόνο και κλάμα μέχρι τις μέρες μας.

Ας όψονται οι «φίλοι» που πρώτα ήρθαν σαν Σταυροφόροι μετά σαν «Φιλέλληνες» και στο τέλος σαν Εταίροι, πάντα για να μας «σώζουν», λες και κάτι τους τραβούσε μετά μανίας επάνω μας για να ξεχύνουν σε αυτό το όμορφο αλωνάκι την χολή της μειονεξίας τους.

Με τα ψυχωμένα λόγια του ο κολλυβογράμματος ΘΕΙΟΣ Μακρυγιάννης πιάνει και δίνει το νόημα της ουσίας αυτών που υποφέρουμε σήμερα.

Όταν διάβαζα τα Απομνημονεύματα του και το βιβλίο του «Οράματα και Θάματα» κατάλαβα πολύ καλά γιατί «φρόντιζαν» να μην μας μάθουν ΙΣΤΟΡΙΑ και αντί αυτής να διδάσκουν μέχρι σήμερα αυτό που ράψαν στα δικά τους μέτρα.

Όλοι όμως αυτοί έστω και αν φαίνεται ότι πέτυχαν τον σκοπό τους, ουσιαστικά απέτυχαν, μάλιστα και με πάταγο γιατί δεν κατάλαβαν ποτέ τους ότι η αληθινή ιστορία είναι γραμμένη στον Ουρανό και στις καρδιές, ενώ η δικιά τους η νοθευμένη νοσεί και φαντάζει προβληματική ώστε η μόνη σίγουρη εξέλιξη της να διαγράφει πορεία προς το παγκόσμιο κενοτάφιο της λήθης.

Αυτό που καταλαβαίνουμε σήμερα είναι ότι ο κυρ ΓΙΑΝΝΗΣ της καρδιάς του Γένους μας δηλ. ο ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ αναδεικνύεται ο γνησιότερος ιστορικός που φρόντισε να δέσει με γερές γέφυρες ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ Αγιοπνευματικής ζωής την άρρηκτη συνέχεια των ναμάτων της καθαρής ιστορικής παράδοσης και διαδρομής από τα χρόνια του χιλιόχρονου Ρωμαίικου μέχρι και σήμερα.

Έτσι έχουμε από κάπου να πιασθούμε και να παρηγορηθούμε.

Τώρα μάλιστα που απέκαμε και η ψύχη μας από τα τεχνητά αδιέξοδα που της στήσανε οι χαλκευτές των ανθρώπινων αξιών, ας θωρούμε εκεί ψηλά στον Ουρανό τον Μακρυγιάννη να κάνει αυτό που πάντα έκανε και τώρα μάλιστα πρεσβευτικά για έμας.

«Και επήγα πάλιν εις τους φίλους μου τους Αγίους. Άναψα τα καντήλια και ελιβάνισα λιβάνιν καλόν αγιορείτικον.

Και σκουπίζοντας τα δάκρυά μου τους είπα: «Δεν βλέπετε που θέλουν να κάμουν την Ελλάδα παλιόψαθα; Βοηθείστε, διότι μας παίρνουν, αυτοί οι μισοέλληνες και άθρησκοι, ό,τι πολυτίμητον τζιβαϊρικόν έχομεν. Φραγκεμένους μας θέλουν τα τσογλάνια …».

Από αυτή την ζωή ο Μακρυγιάννης έφυγε με πολλά παράπονα γιατί κατάλαβε την αδικία που έγινε στο λαό του και δυστυχώς συνεχίζεται να γίνεται αμείωτα. Αυτό άλλωστε μας περιγράφει και άλλο επίγραμμα των σκέψεων του.

«Όταν ο φτωχός ο Έλληνας τον (Τούρκο) καταπολέμησε ξυπόλητος και γυμνός, τότε καταπολέμαγε και με σένα τον χριστιανό (Δυτικό) με τις αντενέργειες σου, και τον δόλο σου και την απάτη σου κι εφοδίασμα τις πρώτες χρονιές των (Τουρκικών) κάστρων.

Αν δεν τα εφοδίαζες εσύ ο Ευρωπαίος ήξερες που θα πηγαίναμε με εκείνη την ορμή.» Κατά τον Μακρυγιάννη εκείνη η ορμή που θα μας οδηγούσε; παρά στο ΠΟΘΟΥΜΕΝΟ του Γένους μας.

Ο γνήσιος λόγος του γίνεται ο καλύτερος εκφραστής της Ελληνικής Ψυχής που αποστρέφεται την ατιμία των ηγετών των «μεγάλων δυνάμεων» και θεμελιώνει στήριγμα εμπιστοσύνης στην Δικαιοσύνη του ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ.

«Όμως του κακού κοπιάζεται.

Αν δεν υπάρχει σε εσάς αρετή, υπάρχει η Δικαιοσύνη του Θεού, του αληθινού Βασιλέα.

Ότι εκείνου η δικαιοσύνη μας έσωσε και θέλει μας σώσει, ότι όσα είπε αυτός είναι όλα αληθινά και δίκαια-και τα δικά σας ψέματα δολερά.

Και όλοι οι ΤΙΜΙΟΙ Έλληνες δεν θέλει κανένας ούτε να σας ακούσει, ούτε να σας ιδή, ότι μας φαρμάκωσε η κακία σας, όχι των φιλανθρώπων υπηκόων σας, εσάς των ανθρωποφάγων όπ όλους ζωντανούς τρώτε τους ανθρώπους και περασπίζεται τους ΑΤΙΜΟΥΣ και παραλυμένους και καταντήσατε την κοινωνία παραλυσία».

Μήπως ο Μακρυγιάννης ζει στις μέρες μας και δεν το ξέρουμε; Γιατί αυτά που προφητικά προδιετύπωσε αφορούν την οικτρή καθημερινότητα εν έτη 2013. Φοβερός ο λόγος του όλοι «οι ΤΙΜΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ» και χωρίς περιστροφές «παρασημοφορεί» με το παράσημο της ΑΤΙΜΙΑΣ όσους χωρίς εθνική αξιοπρέπεια ασπάζονται τα ξενόφερτα ήθη που οδηγούν στην ηθική παραλυσία.

Αν ζούσε ο Μακρυγιάννης στις μέρες μας θα καθόταν στο καναπέ του σπιτιού του;

Σίγουρα όχι. Αυτές τις μέρες ο ΜΠΑΡΜΠΑ ΓΙΑΝΝΗΣ κυκλοφορεί στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ, άλλωστε του ανήκει το τοπωνύμιο, όχι φυσικά ο ίδιος αλλά η φωνή του που διαπερνά ειρηνικά τα αυτιά των Νεοελλήνων με τον ικετευτικό ψίθυρο της «όταν οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν και όταν κάνουν αυτείνη την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν».

Φυσικά και δεν βλάπτει το Κεφάλαιο της Θρησκείας όπως διατυπώθηκε στην επικεφαλίδα γιατί είναι η Χρυσή Κορώνα του Αγίου Βαπτίσματος μας και η Δωρεά Σφραγίς του ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ που συνέχει και συγκρατεί την αιματοβαμμένη πορεία του Γένους ανάμεσα σε λύκους και προβατόσχημους τέτοιους. Αυτό μας λέει και ο ΘΕΙΟΣ Μακρυγιάννης «Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε, τρώνε από εμάς και μένει και μαγιά».

ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ ΑΞΙΟΜΑΚΑΡΙΣΤΕ ΑΔΕΛΦΕ ΗΜΩΝ.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΑΡΔΑΚΑΣ ο αναγνώστης σου παιδιόθεν.

hggiken.pblogs.gr