Ν. Λυγερός

Με τα νέα δεδομένα που προκάλεσε η συνάντηση του Έλληνα Πρωθυπουργού και του Γάλλου Προέδρου και με τις υπογραφές που έπεσαν, οι οποίες είναι πια συγκεκριμένες και όχι θεωρητικές, ακόμα και οι ραγιάδες δεν ξέρουν τι να πρωτοπούν.

Διότι όταν μας έλεγαν ότι υπάρχει το πρόβλημα της Τουρκίας που τους προκαλεί τόσες φοβίες και τους εξηγούσαμε ότι δεν πρόκειται να γίνει τίποτα με την Τουρκία και ότι το θέμα της ΑΟΖ είναι εποικοδομητικό και αφορά στην ουσία άλλες χώρες δεν ήθελαν να ακούσουν, παρόλο που ήξεραν ότι η Νορβηγία εκδίδει χάρτες για εμάς και η Γαλλία αγοράζει και μάλιστα ζητά επιπλέον έρευνες στον τομέα των σεισμικών.

Τώρα ήρθε ο ίδιος ο Πρόεδρος της Γαλλίας για να πει επί του πρακτέου ότι «τα κοιτάσματα πρέπει πρώτα να βρεθούν και στη συνέχεια να τύχουν εκμετάλλευσης, σύμφωνα με το Δίκαιο της Θάλασσας και το Διεθνές Δίκαιο.

Αν η Γαλλία μπορέσει να συμμετάσχει στην εκμετάλλευση αυτών των κοιτασμάτων θα το πράξει.» Αυτά τα λόγια δεν έχουν καθόλου το ύφος της αμφισβήτησης για τα κοιτάσματά μας που έχουν μερικοί δικοί μας, οι οποίοι ακόμα δεν έχουν καταλάβει την όλη προσπάθεια με την ελληνική ΑΟΖ ή που δεν θέλουν να την καταλάβουν.

Δεν είναι τυχαίο που η Γαλλία μέσω της TOTAL ενδιαφέρεται για το Ιόνιο και Νότια της Κρήτης. Βρίσκεται στην περιοχή από το 1987.

Και έχει αποδείξει με τα οικόπεδα 10 και 11 της Κύπρου και με τη σύμβαση που έκανε μαζί της με ένα bonus υπογραφής της τάξης των 24 εκ. ευρώ, ότι το ενδιαφέρον της δεν είναι μόνο θεωρητικό και συμβολικό.

Η θέση της Γαλλίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση ξέρουμε ποια είναι και μάλιστα από το 1957 με την Συνθήκη της Ρώμης.

Η γαλλική ΑΟΖ ξεπερνά τα 11 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα και είναι η δεύτερη στην παγκόσμια κατάταξη. Η Γαλλία έχει και τεχνογνωσία και τεχνολογία στον τομέα των υδρογονανθράκων:

Έχει δικά της κοιτάσματα για φυσικό αέριο.

Και βέβαια έχει και 54 πυρηνικούς αντιδραστήρες για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.

Με όλα αυτά τα στοιχεία, ενδιαφέρεται όμως σε πολύ μεγάλο βαθμό για τα κοιτάσματα που βρίσκονται στην ελληνική ΑΟΖ.

Όταν συνδυάσουμε αυτά τα στοιχεία με την δήλωση του Έλληνα Πρωθυπουργού «είναι δικαίωμά μας να ανακηρύξουμε την ΑΟΖ, δικαίωμα που απορρέει από το διεθνές δίκαιο και θα το πράξουμε όταν πρέπει και με τον τρόπο που πρέπει.»

Γίνεται σε όλους μας κατανοητό ότι η Ελλάδα μας βρίσκεται στην φάση της τελικής προετοιμασίας της θέσπισης.

Αν επιπλέον προσθέσουμε την πρόταση:

«Μαζί με την Κύπρο θα παίξουμε σημαντικό ρόλο στην προμήθεια υδρογονανθράκων στην Ευρώπη.»

Ακόμη και οι ραγιάδες μπορούν να καταλάβουν ότι δεν πρόκειται να μείνει η πατρίδα μας σε φάση απραξίας, διότι μιλάμε πια για γεωπολιτική αξία και όχι πια για τοπικά κριτήρια.

Το όλο θέμα σχετίζεται βέβαια και με το EuroAsia Interconnector, την κοινοπραξία Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ για μεταφορά ηλεκτρικού ρεύματος μέσω της καύσης του μεθανίου των κοιτασμάτων, αλλά και για τον αγωγό φυσικού αερίου.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ανάγκη από ανεξάντλητη ενέργεια και η Ελλάδα και η Κύπρος είναι οι χώρες που διαθέτουν στρατηγικά ενεργειακά αποθέματα. Η Ελληνικο-Γαλλική Συμμαχία κινείται ακριβώς μέσα σε αυτό το πλαίσιο.

Υπογραφές υπέρ της θέσπισης της Ελληνικής ΑΟΖ

http://www.ipetitions.com/petition/elliniki_aoz/

www.lygeros.org