Πληροφορίες που έχουν φθάσει στο «defence-point.gr», αναφέρουν ότι η προ ημερών συμφωνία για τον αγωγό Trans-Adriatic Pipeline (TAP) που υπογράφτηκε στην Αθήνα, έγινε με αντάλλαγμα την αποδοχή από τα Τίρανα της αναγνώρισης της συμφωνίας Μπερίσα-Καραμανλή, δηλαδή της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) ανάμεσα στις δυο χώρες.

Εάν οι πληροφορίες αυτές επαληθευθούν, θα πρόκειται για μια σημαντική επιτυχία της ελληνικής πλευράς, που φαίνεται ότι έχει μάθει πλέον καλά ότι στη διεθνή πολιτική ισχύει το «πάρε-δώσε»…

Η παρουσία του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά στη τελετή της υπογραφής μίας σύμβασης η οποία, όπως εδώ και αρκετές ημέρες έχουμε επισημάνει, δεν αποτελεί το τελευταίο βήμα για την υλοποίηση του συγκεκριμένου σχεδίου αλλά το πρώτο, είναι ενδεικτική της σημασίας του έργου, όχι όμως για την αυτή καθαυτή σημασία του, αλλά για άλλον λόγο.

Υπενθυμίζεται, πως η συγκεκριμένη υπογραφή συνδέεται απλώς με τη δημιουργία της κοινοπραξίας η οποία θα προσπαθήσει μέσω της πρότασης που θα παρουσιάσει στο Αζερμπαϊτζάν και την κοινοπραξία που ελέγχει τα κοιτάσματά στη Κασπία να αποσπάσει τις απαραίτητες ποσότητες φυσικού αερίου για να λειτουργήσει τον συγκεκριμένο αγωγό και να τον καταστήσει οικονομικά βιώσιμο.

Η απόφαση αναμένεται να λάβει χώρα το ερχόμενο καλοκαίρι, ενώ ο άμεσος ανταγωνιστής είναι ο West Nabucco.

Ποιός ο λόγος λοιπόν της παρουσίας του Έλληνα πρωθυπουργού στην τελετή συμφωνίας μίας προκαταρτικής στην ουσία συμφωνίας, η οποία δεν φέρνει για την ώρα ένα άμεσο αποτέλεσμα;

Πέραν του ζητήματος του εσωτερικού πολιτικού παιγνίου, ώστε να καταδειχτεί πως η κυβέρνηση  υλοποιεί έργα ανάπτυξης και προωθεί μία ενεργειακή στρατηγική που φέρνει αποτελέσματα, το ουσιαστικότερο μήνυμα αφορούσε το μήνυμα προς την Αλβανία, η οποία για να «δει» τον ΤΑΡ θα έπρεπε να αποδεχτεί το αυτονόητο, δηλαδή να τιμήσει την υπογραφή της, αναφορικά με τον καθορισμό της ΑΟΖ με την Ελλάδα.

Το «defence-point.gr» είναι σε θέση να γνωρίζει πως το αντάλλαγμα για τον ΤΑΡ και τη συμμετοχή της Αλβανίας στο όλο σχέδιο είναι η αποδοχή της υπογεγραμμένης συμφωνίας Ελλάδας-Αλβανίας.

Και θα συνεχίσει να είναι προϋπόθεση προόδου του σχεδίου και διατήρησης της Ελλάδας στο σχήμα.

Όπως είναι φυσικό η προεκλογική περίοδος στη γειτονική χώρα το μόνο που επιτρέπει να ακούγεται, είναι πως τα σύνορά της φτάνουν στην… Πρέβεζα, κατανοητό έως ένα βαθμό, αφού απευθύνεται σε μία κοινωνία η οποία ακόμα ζει με το όνειρο της «Μεγάλης Αλβανίας», όνειρο το οποίο εξέθρεψε με την πολιτική της και η Δύση.

Είναι λοιπόν πλέον πολύ πιθανό, μετά το πέρας των εκλογών, η νέα Βουλή να κατακυρώσει επιτέλους αυτά που έχει υπογράψει η κυβέρνηση, τα οποία εκτός όλων των άλλων, θα αποδειχτούν αμοιβαίως επωφελή και για τις δύο χώρες.

Η υποτονική έως ανύπαρκτη αλβανική αντίδραση για τις έρευνες της Ελλάδας στο Ιόνιο, μάλλον προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση μας οδηγούν, παρά προς τη περίπτωση «μετωπικής» Αθήνας-Τιράνων, περίπτωση κατά την οποία είναι σίγουρο πως ο χαμένος θα βρίσκεται ο βορείως των ελληνικών συνόρων γείτονας. πηγη