Του ΠΑΡΙ ΚΑΡΒΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ

Είναι δύσκολο για έναν Αρχηγό να επιτελέσει χειροπιαστό έργο μέσα σε 15 μόλις μήνες. Όσο ικανός και να είναι. Ο μέχρι χθες Α/ΓΕΝ Κοσμάς Χρηστίδης, το κατάφερε κατά τη γνώμη μας και γι΄ αυτό φεύγει με το κεφάλι ψηλά. Είναι ο δεύτερος μετά από τον στρατηγό Ζιαζιά που το καταφέρνει και αυτό είναι παρήγορο.

Ο ναύαρχος Χρηστίδης κατόρθωσε να δει αυτό που θα έπρεπε να είναι αυτονόητο για όλους τους Αρχηγούς των Γενικών Επιτελείων. Αλλά που η λάμψη των “άστρων” μάλλον τους εμποδίζει: το σημαντικότερο όπλο όλων είναι το ανθρώπινο δυναμικό! Όλα τ΄ άλλα “παλιώνουν” , “σκουριάζουν” και ενίοτε παθαίνουν και αφλογιστία. Ο άνθρωπος ποτέ, αρκεί να καταφέρεις να τον πείσεις ότι αυτό που κάνει αξίζει.

Όχι δεν αναφερόμαστε στην περιβόητη πια συνέντευξη του ναυάρχου Χρηστίδη στη Real News. Την οποία έδωσε μάλλον σε μια στιγμή απόγνωσης για να χτυπήσει το καμπανάκι του κινδύνου. Και είχε έστω πρόσκαιρο αποτέλεσμα. Όπως είχε και τεράστιο προσωπικό κόστος το οποίο είχε αποφασίσει να πληρώσει. Η συνέντευξη ήταν ένα από τα πολλά όπλα που χρησιμοποίησε για να προσπαθήσει να πείσει το σύστημα ότι δεν έχουν σημασία μόνο τα “σιδερικά” αλλά αυτοί που τα δουλεύουν.

Απομονώθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα από το “σύστημα”. Όχι γιατί αυτά που είπε ήταν λάθος, αλλά γιατί υπήρξε ο “φθόνος”  για την απόφαση που πήρε να τα πει. Και δεν τα είπε μόνο στην συνέντευξη . Τα έλεγε και στις συσκέψεις και στα ΣΑΓΕ και στα ΣΑΜ. Όχι μόνο για τα οικονομικά, αλλά και για άλλα …περίεργα που συζητούνται για το προσωπικό όπως για το πως θα “βγαίνει”  ένας στρατιωτικός σε αργία και άλλα σχετικά.

Δεν ήταν ευχάριστος ,αλλά δεν ήταν αυτός ο στόχος του. Είχε διαγνώσει κάτι ακόμη που ελάχιστοι Αρχηγοί, ίσως μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού έχουν καταλάβει σ΄ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης: όταν φθάνεις στη κορυφή της πυραμίδας το μόνο που έχει σημασία όταν θα σου πουν να κατέβεις είναι να ακούς την επιδοκιμασία όσων είχες τη τιμή να διοικήσεις.