Σύμφωνα με όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας, κυρίως μέσα από τις ανακοινώσεις των εργαζομένων στα Ελληνικά Ναυπηγεία ΑΕ (ΕΝΑΕ) που αναμεταδίδουν το περιεχόμενο των επαφών τους με διαφόρους υπουργούς της κυβέρνησης, η εβδομάδα που αρχίζει σήμερα είναι καθοριστική για την εξέλιξη της υπόθεσης των ΕΝΑΕ – συμβάσεων υποβρυχίων.

Η περιβόητη συνάντηση μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και της ιδιοκτησίας των ΕΝΑΕ, που από πολλούς θεωρείται καταλυτική για τις εξελίξεις, θεωρητικά πρόκειται να λάβει χώρα αυτή την εβδομάδα, αν και το Σωματείο των εργαζομένων στα ΕΝΑΕ («Τρίαινα») φαίνεται να εκφράζει σοβαρότατες αμφιβολίες.

Αντιγράφουμε από την ανακοίνωση της «Τρίαινας» που εκδόθηκε στις 4 Μαρτίου: «Πέρασαν ήδη κε Υπουργέ Άμυνας αρκετές μέρες που ξαναστέλνετε επιστολή στον ιδιοκτήτη αλλά φαίνεται το περιστέρι δεν φτάνει στον προορισμό του. Η αλήθεια είναι, ότι δεν θέλετε ουσιαστικά την αποδοχή της, διότι έχετε άλλα στο μυαλό σας και θα φανούν σύντομα».

Όμως από την άλλη πλευρά υπάρχουν πολλαπλές ενδείξεις ότι η κυβερνητική πολιτική κάθε άλλο παρά ξεκάθαρη είναι στο ζήτημα των ΕΝΑΕ/συμβάσεων υποβρυχίων.

Στιχομυθίες, διαρροές και παντελής έλλειψη επίσημων ανακοινώσεων διαμορφώνουν μία ατμόσφαιρα όπου φαίνεται να κυριαρχεί η εκτίμηση ότι η κυβέρνηση, ή τουλάχιστον κάποιοι κύκλοι της, επεξεργάζονται ένα εναλλακτικό σχέδιο, το αποκαλούμενο Plan B, για τα ΕΝΑΕ και τις συμβάσεις των υποβρυχίων.

Ποια είναι τα βασικά σημεία του σχεδίου;

>να καταβληθεί στην εταιρία ένα ποσό από 5,5 ως 10 εκατ. ευρώ ώστε να επαναλειτουργήσουν τα ΕΝΑΕ, να καταβληθούν κάποια από τα δεδουλευμένα στους εργαζόμενους και τουλάχιστον να αρχίσουν οι εργασίες συντήρησης των τριών σχεδόν ολοκληρωμένων υποβρυχίων Type 214 και του υποβρυχίου «ΩΚΕΑΝΟΣ» S118 που επίσης βρίσκεται στις εγκαταστάσεις των ΕΝΑΕ.

>να αρχίσουν παράλληλα διαπραγματεύσεις μεταξύ ελληνικής κυβέρνησης και ιδιοκτησίας των ΕΝΑΕ για όλο το φάσμα των ζητημάτων που εκκρεμούν.

>στο πλαίσιο αυτής της διαδικασίας η ιδιοκτησία των ΕΝΑΕ τουλάχιστον να «παγώσει» τη διαδικασία στο διεθνές διαιτητικό δικαστήριο.

Ως εδώ όλα καλά.

Όμως όλοι οι εμπλεκόμενοι γνωρίζουν ότι οι διαπραγματεύσεις θα είναι εξαιρετικά δύσκολες και οδυνηρές και για τα δύο μέρη και για όλους όσους με τον άλφα ή βήτα τρόπο εμπλέκονται στη διαδικασία. Η καθυστέρηση των πληρωμών με βάση τις προβλέψεις του περιβόητου νόμου 3885/2010 (με τον οποίο κυρώθηκαν από τη Βουλή οι συμβάσεις των υποβρυχίων) έχουν εγείρει από την πλευρά των ΕΝΑΕ απαιτήσεις για τόκους υπερημερίας, ζητήματα με τις εγγυήσεις, χρέη που έχουν δημιουργηθεί προς τρίτους (ασφαλιστικά ταμεία, δημόσιο, παρόχους και προμηθευτές των ΕΝΑΕ, κ.λ.π.). Προφανώς όλα αυτά θα τεθούν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και θα καταστήσουν τη διαδικασία ακόμη περισσότερο πολύπλοκη.

Επιπρόσθετα, καίρια ζητήματα που αφορούν τη δραστηριότητα των ΕΝΑΕ, με πρώτο την απαγόρευση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ακόμη και για στρατιωτικές εξαγωγές δεν φαίνεται (σχετικές επίσημες ανακοινώσεις δεν υπάρχουν) να έχουν τεθεί σε οριστική πορεία διευθέτησης – επίλυσης.

Όμως σύμφωνα με πληροφορίες αυτά δεν απασχολούν ιδιαίτερα τους εμπνευστές του Plan B, καθώς ο κύριος αντικειμενικός σκοπός τους είναι απλώς… η επανέναρξη της λειτουργίας του ναυπηγείου.

Γιατί όμως;

Μα, για να κηρυχθούν στη συνέχεια τα ΕΝΑΕ έκπτωτα!

Ο περιβόητος νόμος 3885/2010 (δηλαδή οι κυρωμένες από τη Βουλή συμβάσεις των υποβρυχίων «Αρχιμήδης» και «Ποσειδών ΙΙ») περιλαμβάνει διάφορους προβλέψεις ώστε να στοιχειοθετηθεί μία τέτοια απόφαση (όπως π.χ. το ζήτημα της ασφάλισης των υποβρυχίων η οποία εκκρεμεί και η κάλυψη της απαιτεί ένα σεβαστό ποσό).

Θεωρώντας λοιπόν ότι συμφωνώντας η ιδιοκτησία των ΕΝΑΕ στην προαναφερόμενη βήμα – βήμα διαδικασία, «παγώνοντας» ταυτόχρονα τη διαδικασία της διεθνούς διαιτησίας και με το ναυπηγείο σε λειτουργία, το νομικό πλεονέκτημα περνά στην πλευρά της κυβέρνησης.

Οι εμπνευστές όμως αυτής της προσέγγισης έχουν κάνει ορισμένα θεμελιώδη λάθη.

Αντιγράφουμε από την ανακοίνωση της ΔΑΚΕ των ΕΝΑΕ που εκδόθηκε την 1^η Μαρτίου:

«Ειδικότερα η πρόταση που διέρρευσε στον τύπο πριν τη συνάντηση μας με τον ΥΕΘΑ, προβλέπει πτώχευση της εταιρίας και μεταφορά των Υ/Β στο Ναύσταθμο Σαλαμίνας, όπου με νέα σύμβαση οι Γερμανοί δήθεν θα ολοκληρώσουν τα Υ/Β. Η πρόταση αυτή προέρχεται είτε από όσους έχουν παντελή άγνοια του αντικειμένου, είτε από όσους επιθυμούν να κουκουλωθεί η σύμβαση του Βενιζέλου και να συγκαλυφθούν τα πάντα.

Εμείς, παρουσία του κ. Παναγιωτόπουλου, εξηγήσαμε ότι η εν λόγω πρόταση είναι αφελής και επικίνδυνη γιατί:

>αγνοεί το γεγονός ότι στο Ναύσταθμο, οι υπάρχουσες εγκαταστάσεις δεν επαρκούν ούτε καν για μικρής κλίμακας επιδιορθώσεις (δεν υπάρχουν γερανοί, δεξαμενές κ.α.).

>αγνοεί ότι το προσωπικό του Ναυστάθμου δεν έχει την τεχνογνωσία για τέτοιου είδους εργασίες.

>θέτει σε κίνδυνο την επιτυχή ολοκλήρωση του προγράμματος και κατά συνέπεια το αξιόμαχο του ΠΝ.

>παραγνωρίζει την ακριβοπληρωμένη τεχνογνωσία και τις άριστες εγκαταστάσεις των ΕΝΑΕ που χρηματοδοτήθηκαν από τα προγράμματα του ΠΝ, με λεφτά των Ελλήνων φορολογουμένων ερειπώνει τη μεγαλύτερη ναυπηγική μονάδα της χώρας στρέφεται ξεκάθαρα έναντι των εργαζομένων που αγωνίζονται για το μεροκάματο τους.

>αδιαφορεί για το μέλλον της αμυντικής βιομηχανίας της χώρας επιβαρύνει το δημόσιο με υπέρογκες ρήτρες και μακρόχρονους δικαστικούς αγώνες».

Και στα παραπάνω προσθέτουμε και τους όρους της συμφωνίας συμβιβασμού στο πλαίσιο της διεθνούς διαιτησίας που έχει ήδη κάνει η TKMS/HDW με την Privinvest.

Υπενθυμίζεται, ότι όταν η παρούσα διαδικασία των ΕΝΑΕ άσκησε προσφυγή στο διεθνές διαιτητικό δικαστήριο αυτή δεν στρεφόταν μόνο κατά του ελληνικού δημοσίου αλλά και κατά της προηγούμενης γερμανικής ιδιοκτησίας καθώς από ότι αποδείχθηκε τα ΕΝΑΕ μεταβιβάστηκαν με βάρη που δεν είχαν γνωστοποιηθεί εκ των προτέρων. Είναι λοιπόν προφανές, ότι η συμφωνία συμβιβασμού που αποδέχθηκε η TKMS/HDW περιλαμβάνει και όρους βάσει των οποίων τυχόν αθέτηση της συνεπάγεται οικονομικό κόστος. Ακόμη και αν, σύμφωνα με τους εμπνευστές του Plan B, η ελληνική κυβέρνηση ασκήσει πολιτική πίεση στη γερμανική για την ολοκλήρωση και παράδοση των τριών υποβρυχίων Type 214, αμφιβάλλει κανείς ότι η γερμανική εταιρία θα απαιτήσει την ολοσχερή εξόφληση του έργου προκαταβολικά και ότι θα «περάσει» το οποιοδήποτε κόστος από την αθέτηση της συμφωνίας συμβιβασμού στον πελάτη; Γιατί οι πιθανότητες να το καλύψει το γερμανικό δημόσιο είναι από μηδενικές ως ανύπαρκτες!

Δυστυχώς, η αντιμετώπιση του θέματος των ΕΝΑΕ/συμβάσεων υποβρυχίων τα τελευταία χρόνια, έχει διαμορφώσει μία κατάσταση όπου όπως και αν εξελιχθεί, τα πρώτα θύματα θα είναι οι εργαζόμενοι.

Ακόμα και στην καλύτερη περίπτωση, που τελικά επιτευχθεί ένας λειτουργικός  συμβιβασμός με την ιδιοκτησία των ΕΝΑΕ και τελικά απελευθερωθούν οι στρατιωτικές εξαγωγές, θεωρεί κανείς ότι τα έργα για λογαριασμό ξένων ναυτικών θα αρχίσουν να συρρέουν; Με όλα όσα έχουν συμβεί, ακουστεί και γραφεί για τα ΕΝΑΕ, θεωρεί κανείς ότι δεν θα απαιτηθεί χρόνος ομαλής λειτουργίας ώστε οι δυνητικοί πελάτες να πεισθούν ότι τα προβλήματα του παρελθόντος έχουν ξεπεραστεί;

Δυστυχώς οι προτροπές των εργαζομένων που έχουν βαθιά γνώση του ζητήματος δεν εισακούονται από την κυβέρνηση. Παραθέτουμε χαρακτηριστικό απόσπασμα από την ανακοίνωση της «Τρίαινας» της 4^ης Μαρτίου:

«Μια επιστολή που πραγματικά δεν θα είχε αρνητική αποδοχή θα έθετε καθαρά τα ζητήματα: θα ήταν περιεκτική και ουσιαστική με αρχή, μέση και τέλος.

1ον) Θα καταδείκνυε την πρόθεση της ελληνικής κυβέρνησης, ότι επιθυμεί την κατασκευή και παραλαβή των Υ/Β.

2ον) Θα έλεγε συγκεκριμένα ποια προγράμματα πρέπει να κατασκευαστούν.

3ον) Θα ενημέρωνε τι έχει κάνει μέχρι τώρα η κυβέρνηση και τι πρέπει να κάνει από εδώ και πέρα μαζί και συνεννοημένα.

4ον) Εξεύρεση τρόπου άμεσης επαναλειτουργίας του Ναυπηγείου και πληρωμή του προσωπικού. Καθαρές κουβέντες κε Υπουργέ και κε Πρωθυπουργέ.

Εμείς πιστεύουμε, ότι η συνεννόηση και η διαπραγμάτευση είναι η καλύτερη λύση».

Ελπίζουμε ότι τελικά θα επικρατήσουν οι ωριμότερες σκέψεις ή ακριβέστερα το όραμα για μία εγχώρια ισχυρή ναυπηγική βιομηχανία που θα είναι αντίστοιχη της ναυτικής παράδοσης της χώρας και των πρωτείων του ελληνικών συμφερόντων εμπορικού στόλου παγκοσμίως.

Και συνεπεία αυτού θα γίνουν σκληρές διαπραγματεύσεις που θα αποσκοπούν σε μία βιώσιμη βιομηχανία και την όσο το δυνατόν ταχύτερη παράδοση των τριών σχεδόν ολοκληρωμένων υποβρυχίων Type 214 και του εκσυγχρονισμένου «ΩΚΕΑΝΟΣ» S118, αφού φυσικά υποβληθεί στις δέουσες δοκιμές, στο Πολεμικό Ναυτικό.

Ναι, δυσκολίες στη μεταβατική περίοδο θα υπάρξουν, όπως και «θύματα» και «απώλειες».

Αν πάλι από την άλλη πλευρά η κυβέρνηση θεωρεί ότι το πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί είναι αρνητικό για τα συμφέροντα του δημοσίου, ας τελειώσει το ζήτημα αποφασιστικά και οριστικά.

Γιατί το να συνεχίζει να φορτώνεται το ελληνικό δημόσιο, για την ακρίβεια ο φορολογούμενος, βάρη και απαιτήσεις από τη μη εφαρμογή νόμου της ελληνικής πολιτείας, πέρα από το ότι είναι εγκληματικό, αυτομάτως συνεπάγεται και τη νομική ευθύνη για τους εμπλεκόμενους από πλευράς κυβέρνησης. Εξ άλλου, από μόνη της η μη εφαρμογή νόμου συνιστά ποινικό αδίκημα.

Και το τελευταίο.

Οποιοσδήποτε έρχεται στη χώρα ως επενδυτής έρχεται αποκλειστικά για το κέρδος. Εξ ορισμού, είτε μας αρέσει ή όχι. Παραθέτουμε πάλι ένα απόσπασμα από την ανακοίνωση του σωματείου των εργαζομένων:

«Το ελληνικό δημόσιο με νόμο της Βουλής ψήφισε τον 3885/10 που είχε προβλήματα βεβαίως, αλλά τον ψήφισε. Το ίδιο Δημόσιο με άλλους υπουργούς δεν τηρεί την υπογραφή του.

Αυτό τι είναι κύριοι;

Κοροϊδία. Έτσι έδωσε τη δυνατότητα στον ιδιοκτήτη να πάει το Δημόσιο στη διαιτησία.

Ποιος λοιπόν επενδυτής θα έρθει τώρα γνωρίζοντας ότι το Ελληνικό δημόσιο δεν τηρεί τα συμφωνηθέντα, να επενδύσει;»

Αν μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει αντιληπτό ότι αφελείς με χρήματα δεν υπάρχουν και ότι για να έλθουν ξένες επενδύσεις στη χώρα απαιτείται σταθερό νομικό και φορολογικό πλαίσιο, και ότι οι συμβάσεις ιδιαίτερα αν έχουν κυρωθεί με νόμο θα πρέπει να τηρούνται, τότε θα συνεχίσουμε να διαβιούμε στον μικρόκοσμο μας όπου απλώς θα κυριαρχεί η φορομπηκτική βουλιμία του ελληνικού δημοσίου, η ανεργία (έφθασε ήδη το 1,5 εκατομμύριο) και η εξάρθρωση της βιομηχανικής υποδομής. πηγη