Αλέξανδρος Τάρκας

Η συγκυρία των συνομιλιών Σαμαρά – Ερντογάν, της ανάληψης προεδρικών καθηκόντων από τον Ν. Αναστασιάδη και της πραγματοποίησης ναυτικών γυμνασίων Ελλάδας – ΗΠΑ – Ισραήλ επαναφέρει στην επικαιρότητα τη συνεργασία της Αθήνας και της Λευκωσίας με το Τελ Αβίβ, καθώς και το ερώτημα των νέων ισορροπιών στη ΝΑ Μεσόγειο.

 Οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Σαμαρά, αποτυπώνοντας την πραγματικότητα και επιθυμώντας να στερήσουν την Τουρκία από οποιαδήποτε αφορμή προβοκάτσιας, έχουν τονίσει (κι έχουν τηρήσει) από το 2010 την αρχή ότι η στρατιωτική συνεργασία Ελλάδας – Ισραήλ είναι αυτόνομη και δεν στρέφεται κατά τρίτων.

Αν και παραμένει αμφίβολο τι αντιλαμβάνονται (ή τι θέλουν να αντιληφθούν) οι σημερινοί νεοϊσλαμιστές ηγέτες της Αγκυρας, το γεγονός είναι ότι η σχέση Αθήνας – Τελ Αβίβ έχει αποδειχτεί αμοιβαία ωφέλιμη και δεν πρόκειται να βλάψει την Τουρκία, παρά μόνον αν η ίδια προκαλέσει περιττές αναστατώσεις.

Ωστόσο, η (επιβεβλημένη και χρησιμότατη) ενίσχυση της συνεργασίας Ελλάδας – Ισραήλ δεν είναι ανέφελη, καθώς επηρεάζεται από κρίσιμους εσωτερικούς και εξωτερικούς παράγοντες.

Στο εσωτερικό, το προφανές πρόβλημα εντοπίζεται στον ΣΥΡΙΖΑ, που συνεχίζει τις ιδεολογικές και διπλωματικές περιπλανήσεις του χωρίς να συνειδητοποιεί την κρισιμότητα της θέσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Τη μία μέρα ο Αλ. Τσίπρας προσπαθεί να κλέψει λίγη λάμψη από την κληρονομιά της (σαφούς και ακομπλεξάριστης) δυτικόστροφης εξωτερικής πολιτικής του Κωνσταντίνου Καραμανλή και την άλλη μέρα ενθουσιάζεται που βρίσκεται δίπλα στον δικτάτορα Ραούλ Κάστρο (στην εξουσία, μαζί με τον Φιντέλ, επί 54 χρόνια!) και στον Ιρανό Μαχμούτ Αχμαντινετζάντ, που έχει ορκιστεί δημοσίως να αφανίσει το Ισραήλ με τη χρήση πυρηνικών.

Η εκδοχή του ΣΥΡΙΖΑ ότι ασκεί πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική είναι μηδενικής αξιοπιστίας, αποτελεί κακέκτυπο των παρόμοιων διατυπώσεων της δεκαετίας του ’80 και, κυρίως, δεν απαντά στα κρίσιμα ερωτήματα.

Η αξιωματική αντιπολίτευση στηρίζει τις φιλικές, πολιτισμένες σχέσεις με όλα τα κράτη, όπως το Ισραήλ και η Τουρκία, ή τις εξαρτά από το εσωτερικό παιχνίδι των συνιστωσών της με τους διάφορους στολίσκους που αποπειρώνται, συχνά πυκνά, να καταπλεύσουν στη Γάζα;

Στο εξωτερικό μέτωπο, η σχέση Ελλάδας – Ισραήλ δεν περιορίζεται στα θέματα αμυντικής συνεργασίας, αλλά επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από τις επιλογές σε μείζονα ενεργειακά ζητήματα. Η Αθήνα είναι λογικό να προσδοκά το επόμενο βήμα του Τελ Αβίβ ως προς τις αγορές και τον τρόπο που θα εξαχθεί το ισραηλινό φυσικό αέριο.

Οι διαθέσιμες πληροφορίες στο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών αναφέρουν ότι το Ισραήλ έχει μεν λάβει τη στρατηγική απόφαση υγροποίησης του φυσικού αερίου του (αντί της εξαγωγής, μέσω αγωγού, που θα προκαλούσε ποικίλα προβλήματα ως προς την ανάμειξη γειτονικών κρατών), αλλά δεν έχει διευκρινιστεί κάτι εξίσου σημαντικό: η υγροποίηση θα γίνεται σε παράκτια μονάδα στο Ισραήλ, σε πλωτή εξέδρα εντός της ΑΟΖ του Ισραήλ ή σε χερσαίες εγκαταστάσεις σε τρίτη χώρα, δηλαδή στην Κύπρο;

Η άμεση επίλυση παρόμοιων εκκρεμοτήτων θα προσέφερε οικονομικό όφελος στην Ελλάδα, στην Κύπρο και στο Ισραήλ, επιβραβεύοντας έμπρακτα την υφιστάμενη πολιτική και αμυντική συνεργασία.

www.dimokratianews.gr