Δικαιολογημένη μέχρις ενός βαθμού είναι η σύγχυση που επικρατεί με αφορμή την τηλεφωνική συνομιλία Νετανιάχου – Ερντογάν η οποία άνοιξε τον δρόμο της εξομάλυνσης των σχέσεων ανάμεσα στην Τουρκία και το Ισραήλ.

Στην Ελλάδα, οι γνωστές παρορμητικές αναλύσεις έκαναν ήδη την εμφάνισή τους, ακόμα και από σοβαρούς αναλυτές αρθρογράφους των οποίων η πένα έχει κατά καιρούς παράγει σημαντικά κείμενα.

Η πρώτη παρατήρηση που θα μπορούσε να γίνει, είναι ότι για μια ακόμη φορά τη θέση της ψυχρής λογικής και της κατανόησης του γεωστρατηγικού περιβάλλοντος και των καταναγκασμών που υπαγορεύει σε κάθε μια χώρα στην περιοχή, έλαβαν οι επιπόλαιες κουβέντες με βάση το γνωστό «αναλυτικό σχήμα» διαίρεσης κάθε γεγονότος σε «άσπρο-μαύρο».

Το «defence-point.gr» είχε προειδοποιήσει ότι η εξομάλυνση θα ερχόταν νομοτελειακά, αφού και οι δυο πλευρές είχαν μόνο να χάσουν από τη συνέχεια της συγκεκριμένης «κόντρας»

Η δεύτερη παρατήρηση είναι ότι προηγήθηκε πλούσιο διπλωματικό παρασκήνιο, όπως αποκαλύπτει ο τουρκικός Τύπος, Την ανακοίνωση της συνομιλίας την έκανε ο Λευκός Οίκος, καθώς καμία πλευρά δεν έδειχνε διατεθειμένη να εμφανιστεί ότι επιδίωξε και πέτυχε να τα βρουν οι δυο χώρες. Χαρακτηριστικό είναι ότι ενώ στην τουρκική ανακοίνωση για το θέμα χρησιμοποιείται η λέξη «apology» (απολογία), ενώ από ισραηλινής πλευράς χρησιμοποιήθηκε το «regret» (έκφραση λύπης)…

Πρόκειται για μια διπλωματική πρωτοβουλία που εξυπηρετεί συγκεκριμένες σκοπιμότητες.

Οι Ισραηλινοί φοβούνται ότι οι εξελίξεις στη Συρία το επερχόμενο διάστημα θα οδηγούσαν εμμέσως τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις στα σύνορά τους, ενώ η απόσταση μεταξύ τους δεν προμήνυε καλές εξελίξεις σε κάθε ζήτημα που αφορούσε την περιφερειακή ασφάλεια.

Και ήταν αυτοί ακριβώς οι λόγοι που υπαγόρευσαν στους φειδωλούς στις συγνώμες, γενικώς, Ισραηλινούς, να μη διστάσουν να προβούν σε διπλωματική απολογία, έστω κι αν δημιουργήθηκε ένα θέμα στο εσωτερικό, καθώς η φρασεολογία που επελέγη «ζωγράφιζε» με μελανά χρώματα τις ειδικές δυνάμεις του Ναυτικού…

Όπως προκύπτει από τις πρώτες ενδείξεις που έχουμε στα χέρια μας οι αντιδράσεις των Ισραηλινών στο εσωτερικό της χώρας, αλλά και στη διασπορά, ήταν ισχυρές.

Πηγές μας ανέφεραν ότι ακόμα και προσωπικότητες του πολιτικού και του ακαδημαϊκού χώρου στο Ισραήλ που πρωταγωνίστησαν στην σύμπηξη της στρατηγικής συμμαχίας με την Τουρκία τη δεκαετία του 1990, εκμεταλλευόμενοι την ελληνική αδράνεια, εμφανίζονται εξαιρετικά επιφυλακτικοί, τονίζοντας ότι οι σχέσεις των δυο χωρών, τουλάχιστον για τις ερχόμενες δεκαετίες, δεν μπορούν να επανέλθουν στην πρότερα κατάσταση.

Μη εντυπωσιασμένος από την εξέλιξη έδειξε και ο μηχανισμός του εβραϊκού λόμπι στην Ουάσιγκτον, με αποτέλεσμα να εκδηλωθεί συντονισμένη παρέμβαση υπέρ της Κύπρου στον πρόεδρο Ομπάμα, ζητώντας την άμεση παρέμβασή του για να χαλαρώσουν οι όροι με τους οποίους η τρόικα επιχειρεί να στραγγαλίσει την κυπριακή οικονομία.

Οι αντιδράσεις που υπάρχουν είναι προς το παρόν ελεγχόμενες, ωστόσο, οι ψίθυροι στους διπλωματικούς διαδρόμους αναφέρουν ότι η αιφνιδιαστική απόπειρα εξομάλυνσης των σχέσεων και η ταυτόχρονη σχεδόν εξέλιξη στο κουρδικό, δείχνει να αποτελούν σημάδια ότι «τακτοποιείται» το ετερόκλητο «στρατόπεδο» των ΗΠΑ στην περιοχή, με σκοπό να ξεκινήσει η τελική φάση του δράματος, αρχικά στη Συρία και στη συνέχεια στο Ιράν, δυο περιπτώσεις που συνδέονται ευθέως η μία με την άλλη, ενώ οι πυρηνικές φιλοδοξίες της Τεχεράνης, βαραίνουν επικίνδυνα την κατάσταση.

Ο Ερντογάν ήδη ανακοίνωσε ότι μετά από συνεννόηση με τις «δύο παλαιστινιακές κυβερνήσεις», τους ερχόμενους μήνες θα επισκεφτεί τη Γάζα, με σκοπό «να συμβάλλει στην ειρηνική διευθέτηση του παλαιστινιακού προβλήματος».

Μόλις χθες αναφερθήκαμε στο ενδεχόμενο οι Τούρκοι να μεσολαβήσουν ανάμεσα στους Ισραηλινούς και τους Παλαιστίνιους και οι Ισραηλινοί ανάμεσα στους Έλληνες και τους Τούρκους.

Αναμένεται η επιβεβαίωση του δεύτερου σκέλους της «πρόβλεψης»…

Ηθικόν δίδαγμα;

Καλό θα ήταν να μη σπεύδουμε να κάνουμε συνεχώς τα ίδια λάθη.

Ας περιμένουμε την τελική διαμόρφωση των ισορροπιών και τις στοχεύσεις των εμπλεκομένων και ας μη βιαζόμαστε να γράφουμε ό,τι ταιριάζει με τις πάγιες στερεοτυπικού χαρακτήρα πεποιθήσεις μας.

Αυτά κάναμε και με τους Ρώσους και προκοπή δεν είδαμε.

Εάν έχουμε όμως ρεαλιστικές προσδοκίες βασιζόμενες στην εκτίμηση των εθνικών συμφερόντων καθεμιάς χώρας σε μια περιοχή, τότε μόνο θα αντιληφθούμε τα περιθώρια κινήσεων, καθώς επίσης και το πόσα μπορούμε να περιμένουμε από φίλους και συμμάχους.

Πάνω από όλα όμως θα πρέπει και η ελληνική διπλωματία να κινητοποιηθεί.

Τα περιθώρια τελείωσαν.

Κι εάν δεν καταλάβαμε ακόμα ότι τα μεγάλα λόγια, οι δηλώσεις και οι επισκέψεις είναι κλάσμα μόνο της απαιτούμενης δραστηριοποίησης, τότε είμαστε καταδικασμένοι οριστικά να παρακολουθούμε, προσευχόμενοι στον κοινό μας Θεό με τους Ρώσους…

defence-point.gr