Στο παρόν και στο βραχυπρόθεσμο μέλλον η Τουρκία θα διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο στα δρώμενα της ανατολικής Μεσογείου, εκμεταλλευόμενη την γεωστρατηγική θέση της, που είναι απολύτως χρήσιμη στους Δυτικούς.

Η ελληνική εξωτερική πολιτική οφείλει φυσικά να προσαρμοστεί, ώστε σε περίπτωση απωλειών, αυτές να είναι όσο το δυνατόν μικρότερες.

Για κέρδη δεν γίνεται λόγος στην παρούσα φάση, αφού ο κύριος στόχος των ισχυρών είναι η εξασθένιση των κρατών, ώστε με περισσή ευκολία να απομυζήσουν τον πλούτο τους (και όχι μόνον τα ενεργειακά αποθέματα).

Αυτό φαίνεται καλύτερα, μόλις αναλογισθεί κάποιος πως μόνον ο Λίβανος -για λίγο διάστημα, όπως αναλύσαμε προ ημερών- παραμένει χωρίς κρίση, από όλες τις χώρες της Μεσογείου.

Βορειοαφρικανικές και νοτιοευρωπαϊκές χώρες της λεκάνης της Μεσογείου, έχουν αποδυναμωθεί -σε πρώτη φάση, θα ακολουθήσει μετά από λίγα χρόνια ο διαμελισμός-, άλλες με όπλο τα χρέη, άλλες με βόμβες και μισθοφόρους. Μια Μεσόγειος επομένως, πλήρως ελεγχόμενη από το Σύστημα.

Η Τουρκία εκμεταλλεύεται στο έπακρον την πλεονεκτική θέση στην οποία βρέθηκε προσωρινά -έως ότου λυθεί με τον έναν ή άλλον τρόπο και η υπόθεση του Ιράν- και της δίνεται η ευκαιρία να επιδιώξει την επίτευξη των στόχων της. Το πρώτο το οποίο κάνει, είναι να επιδιώκει την περαιτέρω εξασθένηση Ελλάδας και Κύπρου, με την αφαίρεση μέρους ή όλης της δυνατότητας εκμετάλλευσης των κυριαρχικών δικαιωμάτων τους στον ενεργειακό πλούτο.

Ως προς την Κύπρο, προσπαθεί με κάθε μέσo να πιέσει τις διεθνείς εταιρείες ερευνών πετρελαίου και φυσικού αερίου για να μη συμμετάσχουν στους διαγωνισμούς που κήρυξε η Κυπριακή Δημοκρατίας.

Ήδη, απέκλεισε από την τουρκική αγορά την ιταλική ΕΝΙ, η οποία συνεργάζεται με την Κύπρο, έγινε δε γνωστό ότι έστειλε επιστολές σε όλες τις εταιρείες και αναφέρει πως «οι Τουρκοκύπριοι έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους Ελληνοκύπριους σε όλους τους φυσικούς πόρους που βρίσκονται εντός των χωρικών υδάτων του νησιού»

Στην επιστολή αυτή το τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών προειδοποιεί «πως όσες εταιρείες συμμετέχουν στους διαγωνισμούς της Ρωμαίικης διοίκησης (σημ.: έτσι αποκαλεί την Κυπριακή Δημοκρατία) τότε η Τουρκία θα επανεξετάσει τη συμμετοχή τους στους δικούς της διαγωνισμούς ενέργειας».

Η τουρκική εφημερίδα Hürrriyet είχε γράψει πως οι πιέσεις της Άγκυρας έφεραν αποτέλεσμα, καθώς πολλές εταιρείες αποσύρθηκαν από τους διαγωνισμούς της Κύπρου.

Όχι όμως, μόνον εταιρίες. Αιφνιδίως, Ρωσία και Η.Π.Α. που μέχρι πρό τινος αναγνώριζαν το αναμφισβήτητο δικαίωμα του κυπριακού κράτους να αξιοποιήσει την περιουσία του κατά το δοκούν, τώρα «θυμήθηκαν» που υπάρχουν αμφισβητούμενες περιοχές, όπως ακριβώς δηλαδή υποστηρίζει η Τουρκία.

Ως προς την Ελλάδα, κατά την πρόσφατη επίσκεψη στις Η.Π.Α. του κ. Ερντογάν δεν φαίνεται να έγινε ιδιαίτερη συζήτηση με τον Ομπάμα. Κι αυτό επιβεβαιώνει την θέση της στήλης, ότι τα ενεργειακά θέματα τα συζητήσαμε στο Κατάρ («συζητήσαμε», τρόπος του λέγειν, αφού μετά από εκείνη την επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού, πολλά συνέβησαν που ευνόησαν την τουρκική και αμερικανική πλευρά, και στα οποία αναφερθήκαμε σε άλλα σημειώματά μας).

Η Τουρκία απλώς πιέσθηκε -και αποδέχθηκε- να μη προμηθεύεται του λοιπού πετρέλαιο απευθείας από το αυτόνομο Κουρδιστάν του Ιράκ, παρακάμπτοντας την κεντρική κυβέρνηση της Βαγδάτης (στην ουσία δηλαδή να της παραχωρείται το 18% της είσπραξης, όπως είναι η συμφωνία).

Κατά τις επισκέψεις του στην Τουρκία, ο Αμερικανός ΥΠΕΞ  κ. Τζων Κέρρυ, συζήτησε και το θέμα των διαδρομών των αγωγών ενέργειας. Να θυμηθούμε, τι δήλωσε ο κ. Μάθιου Μπράιζα (σύμβουλος των ΗΠΑ σε θέματα ενέργειας στην περιοχή και σύζυγος Τουρκάλας δημοσιογράφου), στο «Athens Energy Forum 2013».

Πρότεινε, η μεταφορά του φυσικού αερίου από τα κοιτάσματα που έχουν ανακαλυφθεί στην Κύπρο και το Ισραήλ προς την Ευρώπη να γίνει μέσω Τουρκίας και όχι μέσω Ελλάδας, δικαιολογώντας την πρότασή του ως οικονομικά πιο συμφέρουσα.

Τα ίδια υποστηρίζονται και στις εκθέσεις του International Crisis Group, του οποίου ο πρόεδρος είναι Τούρκος.

Και πάνω σ’ αυτό το σκεπτικό κινείται το φιλοτουρκικό λόμπι σε ΗΠΑ και Ε.Ε. επιχειρώντας να καταστεί η Τουρκία ενεργειακός δίαυλος στην Ανατολική Μεσόγειο. Ρυθμιστής, δηλαδή.

Ταυτόχρονα, επιδιώκει να δοθεί λύση στα ενεργειακά, μαζί με το Κυπριακό.

Στην Ελλάδα έγκειται να αναζητήσει τους ισχυρούς συμμάχους στο δύσκολο παιχνίδι που καλείται να παίξει. Η κυβέρνηση επέλεξε να στηριχθεί στην Γερμανία, στην οποία το Σύστημα έχει αναθέσει τον ρόλο του χωροφύλακα στην Ευρώπη. Όμως, στην Ανατολική Μεσόγειο το «αφεντικό» είναι οι Η.Π.Α. με βοηθό την Βρετανία.

Με άγνωστο το παρασκήνιο, είναι δύσκολο να υποστηριχθεί ποια είναι η σωστή επιλογή. Πάντως, το επικοινωνιακό τέχνασμα ότι δήθεν οριοθετήσαμε την ΑΟΖ, δεν έπιασε για πολύ (όπως από την πρώτη στιγμή είχε η στήλη τις ενστάσεις της).

Ο Μακεδών