H αμυντική βιομηχανική υποδομή μιας χώρας καθορίζει το επίπεδο της ασφάλειά της και την ισχύ των ενόπλων δυνάμεων της και αυτό είναι κάτι που είναι πανθομολογούμενο και ιστορικά επιβεβαιώνεται σε κάθε ένοπλη σύγκρουση.

Η τραγική κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι ελληνικές αμυντικές βιομηχανίες αντανακλά απόλυτα την κακή κατάσταση και την απόλυτα αρνητική δυναμική και προοπτική των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και αυτό μόνο αυτοί που έχουν συνηθίσει να αυτοϊκανοποιούνται με δημόσια διατυπωμένες πομφόλυγες περί «ετοιμότητας» παραβλέπουν την πραγματικότητα.

«Στην άλλη πλευρά του λόφου»,  στην Τουρκία, έχει δημιουργηθεί η πλέον δυναμική, με την έννοια της αναπτυξιακής ορμής, αμυντική βιομηχανία του ΝΑΤΟ και η δεύτερη σε δυναμική σε όλη την Ευρώπη, μετά από αυτή της Ρωσίας.

Με ότι αυτό συνεπάγεται στην αύξηση της ισχύος των ενόπλων δυνάμεων της Τουρκίας στην επόμενη πενταετία, όταν δηλαδή θα έχει αφομοιωθεί από αυτές η δυναμική από τις αμυντικές βιομηχανίες της χώρας.

Το πλέον χαρακτηριστικό αυτής της αλματώδους ανάπτυξης είναι η έκθεση της εταιρείας επιχειρηματικών συμβούλων Frost & Sullivan για την παρούσα κατάσταση και την προοπτική της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας εν όψει της εισόδου στο χρηματιστήριο των τουρκικών αμυντικών βιομηχανιών.

Κατά την F&S, η Τουρκία είναι η μοναδική χώρα που ανήκει στο δυτικό στρατόπεδο με αμυντική βιομηχανία που να μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των επενδυτών της για υψηλή κερδοφορία.

Η οικονομία της Τουρκίας θεωρείται από την F&S εντυπωσιακά σταθερή σε σύγκριση με τις γειτονικές της στην Ευρωζώνη και τη Μέση Ανατολή, γεγονός σημαντικό για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων.

Ας δούμε ορισμένα σημεία της έκθεσης, εξαιρετικά ενδιαφέροντα για την Ελλάδα και τον (όποιο, πλέον…) «ελληνικό αμυντικό σχεδιασμό». Την έκθεση υπογραφει ο Φίλιπ Ρόιτερ, Γενικός Διευθυντής της F&S.

«Η Τουρκία δυνητικά θα καταστεί μείζων εξαγωγέας στις χώρες του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου (GCC) και της Ένωσης Εθνών Νοτιοανατολικής Ασίας (ASEAN) και οι τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις θα παίξουν έναν αυξανόμενα ζωτικό στρατιωτικό ρόλο στη Μέση Ανατολή και πέραν αυτής, απαιτώντας τεχνολογίες νέας γενιάς.

Η χώρα είναι η 15η στις στρατιωτικές δαπάνες διεθνώς και 6η στην Ευρώπη, αντιπροσωπεύοντας το 1,1% των παγκόσμιων στρατιωτικών δαπανών το 2011. Η μοναδική γεωπολιτική κατάσταση της χώρας έχει ενθαρρύνει υψηλές στρατιωτικές δαπάνες, σε αντίθεση με τις διεθνείς τάσεις.

Επίσης, η Τουρκία ανήκει στα κράτη που επηρέασε λιγότερο η κρίση του 2008 και 2009, ενώ κατόρθωσε να αναπτύξει καλύτερες οικονομικές πολιτικές ρύθμισης του επενδυτικού και τραπεζικού περιβάλλοντος».

Ποιες εταιρείες περιγράφονται ως η ρακοκοκαλιά της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας:  Η τουρκική «ΕΑΒ» η TAI που μαζί με την Aselsan περιλαμβάνονται στις 100 κορυφαίες εταιρείες άμυνας διεθνώς, η Havelsan και η Roketsan.

Ένα από ισχυρά σημεία των τουρκικών αμυντικών βιομηχανιών είναι είναι οι υψηλές επενδύσεις Έρευνας και Ανάπτυξης (R&D) σε εγχώρια προϊόντα, όπως το αεροσκάφος βασικής εκπαίδευσης Hurkus και το Μη-επανδρωμένο Εναέριο Όχημα (UAV) Anka, η νέα γενιά πυραύλων εδάφους-εδάφους, το κολοσσιαίο ναυπηγικό πρόγραμμά τους κλπ.

Τα παραπάνω απλά σκιαγραφούν το μέλλον που έρχεται με χαρακτηριστικά … οδοστρωτήρα από την στιγμή που διατηρείται η αναθεωρητική πολιτική της Άγκυρας σε βάρος της Ελλάδας.

Όσο η Ελλάδα παραμένει «δεμένη» στα δεσμά του Μνημονίου, που έχουν αποστραγγίσει κάθε ικμάδα των ΕΔ τόσο η κατάσταση θα βαίνει επιδεινούμενη και θα αποτελεί πηγή εθνικών κινδύνων.

Και μόνο η απαίτηση της τρόικα να κόψει επιπλέον 350 εκατομ. ευρώ από τον έτσι ή αλλιώς μειωμένο κατά 15% σε σχέση με το 2012, προϋπολογισμό του υπουργείου Εθνικής Άμυνας όπως αποκάλυψε ο ΥΕΘΑ, Δ.Αβραμόπουλος, τα λέει όλα.

Για την ελληνική αμυντική βιομηχανία δεν μπορούμε να γράψουμε κάτι, γιατί απλά δεν υπάρχει, πέρα από ελάχιστες ιδιωτικές εξαιρέσεις που επιβιώνουν λόγω εξαγωγών και προσωπικής ικανότητας των ιδιοκτητών τους.

Να επαναλάβουμε αυτό που σημειώσαμε στην αρχή: H αμυντική βιομηχανική υποδομή μιας χώρας καθορίζει το επίπεδο της ασφάλειά της και την ισχύ των ενόπλων δυνάμεων της.

Και η ολική αποδόμηση της αμυντικής βιομηχανίας σε συνάρτηση με τις εξαιρετικά χαμηλές διθεσιμότητες των μέσων (μας μεταδίδονται από τις μονάδες τραγικές καταστάσεις…) και την οικονομική εξαθλίωση που υφίσταται το εν ενεργεία και εν αποστρατεία προσωπικό τους, δημιουργούν μια εφιαλτική εικόνα ασφάλειας.

Η διαφυγή των τριών Αλβανών κακοποιών από ένα κλοιό χιλιάδων αστυνομικών και ανδρών των ειδικών δυνάμεων Λιμενικού και Στρατού, δείχνει το επίπεδο που βρίσκονται οι μηχανισμοι ασφάλειας της χώρας…

Δεν ξέρουμε πόσο πιστεύει η εγχώρια πολιτική ελίτ ότι θα  διασωθεί από τις ξένες δυτικές δυνάμεις που την στηρίζουν αν η κατάσταση μετακυλίσει σε εθνική ήττα (που από τα ελεγχόμενα συστημικά ΜΜΕ θα μεταφραστεί φυσικά ως «αναγκαίος συβιβασμός»), αλλά υπεύθυνοι για μια ήττα είναι πάντα πολιτική και στρατιωτική ηγεσία πρωθυπουργοί, υπουργοί Εθνικής Άμυνας και στρατιωτική ηγεσία (Αρχηγοί Γενικών Επιτελείων) των τελευταίων δέκα χρόνων.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr