Πολύς   λόγος  γίνεται  για  το   αν  πρέπει  να  αναστηθεί  ή  όχι  η αρχαία ελληνική  γλώσσα   ( όπως  ανέστησαν  οι  εβραίοι   την  γλώσσα  τους  στο  Ισραήλ )  .
Επιθυμώ  να  καταθέσω τις   σκέψεις  μου   για  να  αρχίσει  κάποιος  διάλογος  .


  1)   Η  αρχαία  μας   γλώσσα  ήταν  γλώσσα    ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ  ανθρώπων   .  Τότε    που  ο  πολίτης   έβγαινε  στην  Εκκλησία  του  Δήμου  και  προσπαθούσε  να  πείσει  τους  συμπατριώτες  του   είχε μεγάλη  σημασία    η  ομιλία  του  να  είναι   : 
#   ΣΑΦΗΣ
#   ΑΚΡΙΒΗΣ 
#     ΣΥΝΤΟΜΗ
#    ΕΥΗΧΗ    (  ΟΜΟΡΦΗ  ΣΤΟ  ΑΚΟΥΣΜΑ )

Όλα  αυτά  τα  είχε  η  αρχαία  γλώσσα    στον  υπέρτατο  βαθμό  .  Ακόμη   , άγνωστο  πώς  ,  ΔΕΝ  ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ  ΣΗΜΕΙΑ  ΣΤΙΞΗΣ  !  Με  κάποιο  τρόπο   ο  αρχαίος  καταλάβαινε   πότε  τελείωνε  η  πρόταση  , άν  ήταν  ερώτηση  ή  κατάφαση   χωρίς  να  χρειάζεται  κάποιο  ειδικό  σημάδι .
Το  τίμημα  ήταν  βαρύ  .
Έγινε   πολύπλοκη  και  δύσκολη   για  όσους   δεν  την  είχαν  διδαχθεί  σαν  μητρική  .

Σήμερα    είμαστε  έθνος    δούλων  .  Κανείς  δεν  μας   ζητά  να  εκφέρουμε    γνώμη και  να  πείσουμε  τους  άλλους  .  Όλες   οι  αποφάσεις    έρχονται  έτοιμες    απο  τοποθεσίες  πέραν  του  Ατλαντικού  .  Σαν  δούλοι  ,  μας  αρκούν  200-300   λέξεις  για  τις  καθημερινές   δοσοληψίες . 
Όσο    είμαστε  δούλοι   , η  μεγάλη  μάζα  θα  αδιαφορεί  για την αρχαία   γλώσσα  μας  διότι   της  είναι  άχρηστη .
Η  αρχαία  γλώσσα   θα  αναστηθεί  πραγματικά  αν  αποκτήσουμε    πολίτευμα  Άμεσης  Δημοκρατίας  .   Λίγοι  και  εκλεκτοί   όμως  πρέπει    να  κρατήσουν  το  φώς  της  γλώσσας    αναμμένο   περιμένοντας   την  ημέρα  της  λευτεριάς  .  Γι’  αυτούς  τους  λίγους   είναι  οι  επόμενες  γραμμές  . 

 2)  Η  αρχαία  γλώσσα    είναι  δύσκολη   λόγω   των  ρημάτων  της  . Τίποτα  δεν  μας  εμποδίζει  να  αναστήσουμε  τα  ουσιαστικά   .  Πρώτο  βήμα    προς  αυτή  την κατεύθυνση  είναι     η  συγγραφή  ενός   λεξικού    που  να  μεταφράζει   τις  σύγχρονες  λέξεις  σε    αρχαίες  ελληνικές  .  Αυτό το λεξικό υπάρχει ήδη   δωρεάν  στο   διαδίκτυο ( το www.magenta.gr ) .   Αν  λοιπόν   κάποιος   μερακλής   ιδιοκτήτης  ψητοπωλείου   θέλει   να  αλλάξει   την πινακίδα  του    μαγαζιού  σε  αρχαιοελληνική    να    μπορεί  να  βρεί   πώς  λεγόταν  στα  αρχαία     το  κοτόπουλο  ,  τα  κάρβουνα ,   το  ψητό  ,   η  σούβλα   ,  η    στάχτη   κλπ  .    Έτσι  θα  μάθουμε  ολόκληρο  τον  πλούτο  της  γλώσσας    μας  .   Θα μάθουμε  οτι    το  πρόβατο    λεγόταν    «μήλον»    στην  εποχή  του  Ομήρου  και  αργότερα  εμφανίσθηκε   το   «αμνός»  .
Θα  μάθουμε  οτι    ο  βοηθός  λεγόταν    «αοσσητήρ»    και  μετά  εμφανίσθηκαν  τα      «αρωγός»   και     «επίκουρος»    . 
Θα μάθουμε  οτι  ο  ταχύς    λεγόταν     «καρπάλιμος»    αλλά   και   «ωκύς»   . 


3)    Μετά   πρέπει  να  αποφασίσουμε    ποια  μορφή   της  γλώσσας μας  θα  αναστήσουμε   .  Αυτή   με  τα  πνεύματα  και  τους   τόνους  είναι  η   μορφή  της  ελληνιστικής  περιόδου  .    Ο  Πλάτων  έγραφε    κεφαλαιογράμματη  γραφή  χωρίς    τόνους  και  σημεία  στίξης .  Στα  χρόνια  του  Ομήρου     υπήρχε  η  βουστροφηδόν     γραφή  .

4)  Μετά  πρέπει  να  αποφασίσουμε    ποιό  αλφάβητο    θα αναστήσουμε  .  Το  σημερινό  είναι  των  ελληνιστικών   χρόνων  .   Στα  χρόνια    του  Ομήρου   τα  γράμματα   ήταν  αυτά  που  λέμε      «λατινικά»   .  Το  «Θ»   γραφόταν  σαν  κύκλος  με  σταυρό  μέσα  .  Υπήρχαν  άλλα  τρία   γράμματα     :    στίγμα  ,  κόππα     και  σαμπί  .   Πιθανόν  κάθε  πόλη  είχε   μικροδιαφορές   στο  αλφάβητο  που  χρησιμοποιούσε  .  Ο  Οδυσσέας   έγραφε    σε    γραμμική   Β  και  πιό  πρίν  υπήρχε  η  γραμμική  Α  .  Οι   Μινωϊτες   έγραφαν  με  τα  σύμβολα  του   δίσκου  της  Φαιστού .

5)   Μετά  πρέπει  να  αποφασίσουμε  ποιά  προφορά  θα   κρατήσουμε   .  Την  Ερασμιακή   ή  την    σύγχρονη  ;

6)  Μετά  πρέπει  να  αποφασίσουμε    ποιό  είναι   το  «ελληνικό  πνεύμα»     απέναντι  σε    γλωσσικά    θέματα  :   Νεωτερισμός  ή    σεβασμός  στην  παράδοση ;    Οι  αρχαίοι    άλλαζαν  τα  αλφάβητα  σαν  πουκάμισα     χωρίς  να  νοιάζονται   για  θέματα  παράδοσης  .   Στα  μεσαιωνικά  χρόνια     άλλα  ευαγγέλια   γράφονται  με  μικρογράμματη  γραφή   και  άλλα   με  καφαλαιογράμματη .   Το  πρακτικό  πνεύμα    κυριαρχεί  στην  αρχαιότητα  .  Το     «ΟΙ»   ,  το  «ΕΙ»  ,  το  «Υ»   ,  το  «Ι»   ,  το  «Η»     συμβολίζουν     διαφορές    στην  προφορά   .  Δεν  τα  έχουν  έτσι  απο  κάποιο   βίτσιο  .   Στα  μεσαιωνικά  χρόνια  τα  διατηρούν  απο  σεβασμό  στην  παράδοση .  Ο  Μακρυγιάννης    γράφει  σε    φωνητική    μικρογράμματη  γραφή   .  Κανείς  δεν  διανοήθηκε  να     τον  κατηγορήσει  γι’  αυτό  .

7)   Μετά  πρέπει  να  απαντήσουμε   στα   κάτωθι  ερωτήματα  : 
     #  Τί  κάνει  μια  γλώσσα  σπουδαία ;   Η   χρονική  της    διάρκεια  ή  τα  κείμενα  που  γράφτηκαν  σ’  αυτή  τη  γλώσσα ;   Θα  ήταν  η  ελληνική  τόσο    σπουδαία  αν  δεν   υπήρχαν  τα  γραπτά  του  Πλάτωνα  και  του  Αριστοτέλη  και  τόσων  άλλων ;    Έχει  αξία  να  διατηρούμε  την  παλαιά   μορφή  της  γλώσσας   άν  δεν    έχουμε  πλέον  συγγραφείς  ισάξιους  του  Πλάτωνα  και  του  Αριστοτέλη  ; 


      #   Τί  θέλουμε  ;   Μια  γλώσσα    ακριβώς  ίδια    με   αυτή που  μιλούσε   ο  Πλάτων    αλλά  δύσκολη  στο   να  διδαχθεί  σε  ξένους   ή  μια   γλώσσα     παραπλήσια  με  την  του  Πλάτωνος   αλλά  εύκολη  στο  να  διδαχθεί  σε  ξένους ; 

     #  Τί  προτιμάμε  :  Εάν  αναστήσουμε    την  Ομηρική  γλώσσα   θα  κατανοούμε  τον  Όμηρο   αλλά   δεν  θα    καταλαβαίνουμε  τον  Ελύτη  . Αν  κρατήσουμε   την  σύγχρονη   θα  κατανούμε  τον  Ελύτη    αλλά  δεν  θα  καταλαβαίνουμε  τον    Όμηρο .  Θα  τις   αναστήσουμε  όλες   τις  μορφές  της  ελληνικής  που  υπήρξαν  έως  τώρα  ;   Δεν  μου  φαίνεται   δύσκολο  η  πνευματική  ελίτ    να   γνωρίζει    να  διαβάζει    Όμηρο  ,  Κορνάρο  και    Ελύτη  .   Ο  απλός  λαός   ακούγοντας   τους  μορφωμένους    κάτι    θα  μάθει  .  Βέβαια   να  μην  ξεχνάμε  οτι  ο  απλός  λαός    συγκρατεί  μόνο  όσα    του  χρειάζονται   στις  συγκεκριμένες    κοινωνικοικονομικές  συνθήκες  . Ό,τι   δεν  χρειάζεται   το  αποβάλλει  .  Αυτός  είναι     φυσικός   νόμος  που  δεν  το  βλέπω  εύκολο  να     αγνοηθεί .

Προτού   απαντήσουμε   όλα  αυτά  τα  δύσκολα   ερωτήματα  μπορούμε  να   θέσουμε   έναν  βραχυπρόθεσμο   στόχο  που  , υποθέτω ,  συμφωνούμε  όλοι  :

ΝΑ  ΚΑΝΟΥΜΕ  ΤΗΝ  ΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΓΛΩΣΣΑ   ΔΙΕΘΝΗ  !

Αυτό  ακούγεται  σαν  ανέκδοτο .  Μια  ασήμαντη  , οικονομικά ,  χώρα   με  μια  δύσκολη  γλώσσα .

Ευθύς   αναλύω  την  πρόταση :

Εδώ  και  καιρό  έχει  προταθεί  να   υπάρξει   μια  διεθνής  «μεσολαβητική»  γλώσσα .  Δηλαδή   μια  γλώσσα  κατανοητή   απο  υπολογιστή  και   κάθε   υπαρκτή  ανθρώπινη   γλώσσα  να  μεταφράζεται   στην  μεσολαβητική .

Εάν  εγώ  στην  Ελλάδα  θέλω  να  διαβάσω   τα  κείμενα  του  Κομφούκιου  ,  θα  τα  ψάχνω  στο  διαδίκτυο  όπου  κάποιος  Κινέζος  θα  τα  έχει  μεταφράσει   απο  την  κινεζική  στην  διεθνή  μεσολαβητική   γλώσσα .  Θα  βάζω  τον  υπολογιστή  μου  να  μεταφράσει  απο  την  μεσολαβητική  στην  ελληνική  !

Έτσι  ο  Κινέζος   συγγραφέας    θα  χρειάζεται  να   γνωρίζει   μόνο  δύο  γλώσσες  :  Κινεζική   και  μεσολαβητική .
Ο  κάθε  αναγνώστης   θα  χρειάζεται   ένα  μόνο  πρόγραμμα   μετάφρασης  :  Απο  την  μεσολαβητική  στην  μητρική  του  γλώσσα .
Ο  κάθε   άνθρωπος  θα  χρειάζεται  να   μαθαίνει   δύο  μόνο  γλώσσες : Την  μητρική  του  και  την  μεσολαβητική .

Προτείνω  λοιπόν  σαν  μεσολαβητική  να  προωθήσουμε   μια  απλοποιημένη   εκδοχή  της  ελληνικής !

Τί  είδους  απλοποιήσεις   θα  έκαναν  την  ελληνική  απλούστερη   απο  την  αγγλική ;

1)  Δύο  μόνο  ρήματα :   ΕΙΜΑΙ    και   ΠΡΑΤΤΩ .  Δεν  θα  λέμε  «πολεμώ»   αλλά   «πράττω  πόλεμον»  .  Δεν  θα  λέμε  «φοβάμαι»   αλλά    «είμαι  φοβισμένος»  .

2) Όλα  τα  ουσιαστικά   ουδετέρου  γένους . Αντί   ο ιχθύς- οι ιχθύες   , η  λαίλαψ- αι  λαίλαπες ,  το  δάκρυ- τα δάκρυα    θα  λέμε
το  ιχθίον – τα  ιχθία  , το λαιλάψιον- τα  λαιλάψια , το  δάκριον-  τα δάκρια.
Στον  ενικό  όλα  τα  ουσιαστικά   λήγουν  σε  -ιον   και  στον  πληθυντικό   σε  -ια
Το  θηλυκό   και  το   αρσενικό  άρθρο  θα   χρησιμοποιούνται  μόνο  επι  κυρίων   ονομάτων .

3) Ή  κεφαλαία   ή  μικρά  γράμματα   μόνον .  Όχι  και  τα  δύο .

4)  Εκ  των  τόνων  και  πνευμάτων  κρατάμε  μόνο  την  οξεία .

5)  Μόνο  ένα  «ο»  ,  «ε»   ,  «ι»    .

6)  Το  «ψ»   γίνεται   «πσ»   και  το  «ξ»  γίνεται   «κσ»  .

7)  Μπορούμε   να  ονομάσουμε    την  νέα  εκδοχή   όχι  «ελληνική»    αλλά   «σαμιακή»  ώστε   να  γίνει  πιο  εύκολα  αποδεκτή  απο  όσους   γείτονες   μας  αντιπαθούν .

8)  Μπορούμε   να   χρησιμοποιήσουμε   τις  ομηρικές   λέξεις .  Έτσι  πολλοί  ξένοι   θα  είναι  υπερήφανοι  όταν  χρησιμοποιώντας   την  λέξη  «εελδόριον»  θα   είναι  σε   θέση  να  καταλάβουν και  το   ομηρικό  «εέλδωρ»  ( προσευχή ) !

Τί  κερδίζουμε  :
Μέσα  απο  την  «σαμιακή»    ανοίγουμε   τον  δρόμο   ώστε  μια  μέρα   η  ελληνική   να  είναι  η  διεθνής  γλώσσα .

*********************************************

pitago99@gmail.com