Τα πολεμικά υποβρύχια φέρουν σισηρομαγνητικά υλικά είτε στο εσωτερικό τους είτε στο σκαρί τους απο κατασκευή.

Ετσι, συνήθως μετά απο μεγάλες αλλαγές που υφίστανται στο σκαρί τους ή μετά απο επιστροφή διατηρούν μια παραμένουσα μαγνήτιση.

Αυτή η παραμένουσα μαγνήτιση είναι πολύ κακό να υπάρχει γιατί ανιχνεύεται με πολλούς τρόπους και προδίδει την παρουσία τους, όπως απο ένα αεροπλάνο που πετώντας μετράει την μεταβολή του γήινου μαγνητικού πεδίου της περιοχής, από κάποιο πλέγμα στο βυθό της θάλασσας,  απο μαγνητικές νάρκες, απο ειδικά  μαγνητόμετρα που μπαίνουν σε μορφή array στο βυθό κλπ.

 

Η απομαγνήτιση   γίνεται με διάφορες τεχνικές και στη περίπτωση αυτού του είδους δημιουργίας των μαγνητικών πεδίων αυτό λέγεται Deperming.

Mια απο τις τεχνικές αυτές γίνεται με τη είσοδο του υποβρυχίου σε ένα κανάλι που σε κάθε συγκεκριμένη απόσταση κάθε “φέτα” του υποβρυχίου περιβάλλεται απο ένα καλώδιο, το οποία με τη βοήθεια ρεύματος χιλιάδων Amperes προσπαθεί ακολουθώντας συγκεκριμένη διαδικασία να απομαγνητίσει την παραμένουσα μαγνήτιση στη “φέτα” του υποβρυχίου μέ την εφαρμογή ενός ισχυρού μαγνητικού πεδίου που διαδοχικά μικραίνει.

 

Η διαδικασία αυτή λαμβάνει χώρα για αρκετές ώρες. Ένα τέτοιο κανάλι που χρησιμοποιείται στην απομαγνήτιση υποβρυχίου μπορείτε να παρατηρήσετε στη φωτογραφία αριστερά. Αν τα καλώδια αυτά ήταν προσκολημμένα πάνω στο υποβρύχιο, το όλο τέχνασμα θα μπορούσε να θυμίσει σε κάποιους το πείραμα της Φιλαδέλφειας.

Η διαδικασία του deperming περιγράφεται στη φωτογραφία (1) . Σε αυτό το σημείο θέλω να σας επισημάνω ότι παρότι αυτή είναι η συνήθως ακολουθούμενη διαδικασία απομαγνήτισης, αυτή η διαδικασία δεν καλύπτει όλες τις περιπτώσεις.

Εκτός απο αυτό το λόγο δημιουργίας μαγνήτισης (Deperming) το υποβρύχιο το οποίο στο σκαρί του μπορεί να περιέχει και μαλακά μαγνητικά υλικά μπορεί να μαγντητίζεται και απο τη παρουσία του μαγνητικού πεδίου της γής.

Σε αυτή τη περίπτωση τα υποβρύχια διαθέτουν ένα σύστημα απομαγνήτισης λιγότερο ισχυρό, που λειτουργεί συνέχεια προκειμένου πάντα να εκμηδενίζει το μαγντηικό πεδίο της γής στο συγκεκριμένο βάθος που ευρίσκεται. Η διαδικασία αυτή λέγεται Degaussing.

Αυτό γίνεται με τη δημιουργία ενός αντίθετου μαγνητικού πεδίου απο ένα πηνίο που περιβάλλει το σκάφος και που εννοιολογικά περιγράφεται στη φωτογραφία (2).  Στο υποβρύχιο υπάρχει και ένα ακόμη πηνίο που το περιβάλλει και έχει οριζόντια αντί κάθετη θέση αλλά δεν δείχνεται στο σχήμα.

Η κατασκευή αυτή του πηνίου όπως και το συνολικό πεδίο που επιβάλλει στο σκάφος επιδέχεται συνεχών βελτιώσεων.

Σημειώστε ότι το deperming πρέπει να γίνεται εν λειτουργία του degaussing.

Ελπίζω το Ελληνικό πολεμικό ναυτικό να διαθέτει τέτοια συστήματα απομαγνήτισης, τα οποία να γνωρίζουν πως να τα χρησιμοποιούν σωστά

1>  για τη περίπτωση του deperming (εξωτερική κατασκευή ή σύστημα εξωτερικών καλωδίων που να μπορούν να δώσουν πολύ μεγάλο μαγνητικό πεδίο), καθότι τα νέα υποβρύχια U214 όπως και τα υπο ανακατασκευή υποβρύχια U209 έχουν υποστεί πολλές δομικές μεταβολές στο σκαρί τους, ενώ η ποιότητα των υλικών που έχουν χρησιμοποιηθεί είναι άγνωστη.

2> για τη περίπτωση του degaussing (εσωτερική κατασκευή καλωδίων) το θέμα είναι πιό πολύπλοκο απο ότι φαίνεται.

Υ/Β Παπανικολής: Προβλήματα ευστάθειας και αστοχία υλικού

Αν κρίνω απο τις σχεδιαστικές και δομικές μεταβολές που έγιναν και εφαρμόστηκαν στο Υ/Β Παπανικολής (προσθήκη π.χ. περίπου 200 τόνων έξτρα σίδερο για έρμα) για να μη υπάρχει κλίση, αμφιβάλλω σοβαρά αν αντιλαμβάνονται στο ΓΕΕΘΑ και το πολεμικό ναυτικό την κατάσταση που είναι όλα τα υποβρύχια  σήμερα.

Η φράση “τα ξέρουμε” αν ειπωθεί μπροστά μου δεν έχει νόημα και μπορεί να πέσει και σφαλιάρα, που να τους κάνει να δούν το σωματίδιο του Θεού ολοζώντανο…! Οι Γερμανοί είχαν καταλάβει το χαμηλό επίπεδο και την ευφυία των ανθρώπων του  ΓΕΕΘΑ και αναλόγως τους “χόρεψαν” κατα τη παραλαβή του υποβρυχίου. Φαίνεται απο μακρυά…

Στη φωτογραφία αριστερά βλέπετε το Υ/Β Παπανικολής την ημέρα της παραλαβής του και το ίδιο κάποιο χρόνο αργότερα. Σημειώστε, ότι διαφορά στο χρώμα στο ίδιο υλικό κατασκευής σημαίνει παρουσία διάβρωσης. Στην παλαιά φωτογραφία σημεία διάβρωσης δεν υπάρχουν ακόμη. Τα σημεία που δείχνουν τα κίτρινα βέλη έχουν το ίδιο χρώμα.

Στη νεότερη φωτογραφία αυτό δεν συμβαίνει στα σημεία που δείχνουν τα κίτρινα βέλη.

Το χρώμα είναι διαφορετικό και αυτό σημαίνει διάβρωση. H διάβρωση όμως δεν παρατηρείται μόνο στην περιοχή που υπάρχουν τα κίτρινα βέλη. Εκτείνεται και σε όλη τη πλευρά του υποβρυχίου (βλέπετε διαοφρές στο χρώμα κεί που δείχνουν και τα πράσινα βέλη).

Στη μορφή αυτή το υποβρύχιο δεν είναι ετοιμοπόλεμο, διότι ανάμεσα στους μηχανισμούς που συνεισφέρουν στην παραγωγή επιπλέον μαγντηικών πεδίων και την αύξηση της μαγνητικής υπογραφής ενός πλοίου είναι και η διάβρωση που προκαλείται απο το θαλασσινό νερό. Αυτό δεν το ξέρουν στο Πολεμικό Ναυτικό.

Προφανώς το Υ/Β Παπανικολής δεν διαθέτει την τεχνολογία και τις κατάλληλες συκευές που εμποδίζουν το φαινόμενο της διάβρωσης να παρουσιάζεται ή αυτή δεν δουλεύει καλά.

Το Παπανικολής είναι ένα υποβρύχιο – φέρετρο.

Υπενθυμίζω ότι τα Υ/Β U214 στη Γερμανική τους εκδοχή είναι κατασκευασμένα απο soft μαγνητικό υλικό, κάποιο είδος σκληρού ατσαλιού που τους επιτρέπει να κατεβαίνουν στα 400 μ και παραπάνω. Υπάρχει η άποψη ότι στα βαθειά δεν ανιχνεύονται. Αυτά είναι Γερμανικά αστεία.

Τα υποβρύχια U212 στη Γερμανική τους εκδοχή – αυτά δεν κατεβαίνουν σε μεγάλο βάθος, ίσως γύρω στα 100 μ – το κουφάρι του πλοίου είναι κατασκευασμένο απο μη μαγνητικό ατσάλι, υλικό “μαγνητικά αόρατο” όπως λένε oi Γερμανοί, “μλκίες αόρατο” όπως λέω εγώ. Aυτά τα υποβρύχια είναι πιό ελαφριά, όπως και τα μυαλά των Γερμανών σχεδιαστών.

Σκουριά και στα υπόλοιπα υποβρύχια στο Σκαραμαγκά για να φάνε και οι κότες…

Στην Ελληνική εκδοχή του U214,  όπου το κουφάρι του υποβρυχίου κατασκευάζεται απο την εταιρεία ΜΕΤΚΑ στην Ελλάδα είναι αμφίβολης ποιότητας τα υλικά που χρησιμοποιούνται, ο τρόπος κατασκευής και ο τρόπος που γίνονται οι συγκολήσεις (welding). Άν οι συγκολλήσεις δεν γίνονται σωστά (και το πώς πρέπει να γίνονται θέλει πολύ συζήτηση) τότε αυξάνεται η μαγνητική υπογραφή του υποβρυχίου.

H παρουσία τόσης μεγάλης και ορατής απο μακριά διάβρωσης στις πλευρές του Παπανικολή (βλέπε σε προηγούμενες φωτογραφίες), σε ένα τόσο νέο πλοίο δημιουργούν αμφιβολίες για την ποιότητα του ατσαλιού που έχει χρησιμοποιηθεί  (δεν είναι ανοξείδωτο σίγουρα και δεν φαίνεται ότι είναι βρωμιά απο λάδι ή από αλάτι) και αν αυτό είναι συμβατό με τις προδιαγραφές του κατά το manual της εταιρείας.

Δεν είμαι σίγουρος ότι οι Γερμανοί έφτειαξαν τον Παπανικολή με το υλικό, που αναφέρεται στις επίσημες προδιαγραφές του…

Το ατσάλι που χρησιμοποίησε η ΜΕΤΚΑ για να κάνει τα κουφάρια των άλλων υποβρυχίων πλήν του Παπανικολή που κατασκευάστηκε στη Γερμανία θα είναι “λογικά” το ίδιο, που όμως δεν είναι καλής ποιότητας. Η γνώμη μου είναι ότι μπορεί να είναι και χειρότερο και φτηνότερο…

Σας παραθέτω ένα video που επιβεβαιώνει την άποψή μου για την κακή ποιότητα χάλυβα που έχει χρησιμοποιηθεί και στα υποβρύχια που κατασκευάστηκαν στην Ελλάδα. Παρατηρείστε τις σκουριές που φαίνονται στο  1’56 του video. Τόση σκουριά θα ήταν αδιανόητο να υπάρχει αν ο χάλυβας που εχρησιμοποιείτο ήταν καλής ποιότητας.

Και απο μπαταρίες στα υποβρύχια τίποτα…

Σας υπενθυμίζω ότι μπαταρίες τα υποβρύχια U209 δεν θα έχουν για την επόμενη τριετία και συνεπώς δεν μπορούν όπως και τα U214 να αποπλεύσουν απο το ναύσταθμο. Θα κάθονται όλα μαζί να κλαίνε τη μοίρα τους!

Υποβρύχια τύπου Παπανικολής: Προβλήματα και στη μαγνητική τους υπογραφή

Στη άνω φωτογραφία δεξιά, φαίνεται ένας υπολογισμός μας, της μαγνητικής ανωμαλίας που δημιουργείται στο τοπικό μαγνητικό πεδίο της γής (περιοχή ισημερινού) λόγω της παρουσίας του υποβρυχίου. Στο συγκεκριμένο υπολογισμό υποθέσαμε, ότι το υλικό απο το οποίο είναι κατασκευασμένο το υποβρύχιο είναι το ίδιο (steel YK 100) με εκείνο απο το οποίο θα έπρεπε να είναι κατασκευασμένο το Y/B U214 (σύμφωνα με το manual).

Παρατηρείστε την ύπαρξη της δημιουργίας της μαγνητικής ανωμαλίας, περιοχές με κίτρινο χρώμα, στη διατομή που δείχνει τη τιμή του μέτρου του Μαγνητικού πεδίου Β που είναι σε απόσταση 15 μόλις μέτρων κάτω από το υποβρύχιο. Αν μια μαγνητική νάρκη βρεθεί στη περιοχή αυτή, τότε αυτή εκρήγνυται. Καλά τα λέω;

Παρατηρείστε επίσης την ύπαρξη μαγνητικού πεδίου Β (άσπρα βέλη) πολύ κοντά στην επιφάνεια του υποβρυχίου.

Στη άνω φωτογραφία αριστερά, φαίνεται ένας ανάλογος υπολογισμός για τη περίπτωση που το υποβρύχιο ήταν κατασκευασμένο απο ανοξείδωτο ατσάλι τύπου 304, που είναι μη μαγνητικό. Σε αυτή τη περίπτωση μαγνητική ανωμαλία δεν υπάρχει, οπότε οι μαγνητικές νάρκες άν υπάρξουν σε αυτό το ύψος δεν θα εκραγούν διότι ο ανιχνευτής τους δεν θα δεχθεί μαγνητικό σήμα. Αυτό είναι το μυστικό πίσω απο τα “μαγνητικά αόρατα” (stealth) υποβρύχια, που είχε φτειάξει πολύ παλιά η Σοβιετική Ένωση ή εκείνα με το τιτάνιο που έφτειαξε αργότερα ή τα Γερμανικά U212 ή τα Γερμανικά Dolphin που αγόρασε πρόσφατα το Ισραήλ απο τη Γερμανία. Καλά τα λέω; Tα ξέρατε και αυτά;

Παρατηρείστε στη περίπτωση αυτή, τη μη ύπαρξη μαγνητικού πεδίου Β (άσπρα βέλη) πολύ κοντά στην επιφάνεια του υποβρυχίου.

Το degaussing παρόλα αυτά είναι αναγκαίο σε όλα τα παραπάνω υποβρύχια. Aπλά στα μαγνητικά stealth υποβρύχια η δουλειά του είναι ευκολότερη και πιό επιτυχής, αφού οι διορθώσεις που πάντα έχουν στόχο τον μηδενισμό της μαγνητικής ανωμαλίας (δημιουργία μαγνητικού πεδίου αντίθετου εκείνου πο αντιστοιχεί π.χ. στα άσπρα βέλη στη φωτογραφία δεξιά) είναι ελάχιστα μικρές. Τό ίδιο ισχύει και για το deperming.

Κακός έλεγχος υλικών αλλά και έλλειψη τεχνολογίας

To  κακής ποιότητας υλικό κατασκευής που χρησιμοποιήθηκε (ποιός το έχει ελέγξει και ξέρει “πώς”, δεν νομίζω) και μια κακή ποιότητα δουλειάς που κατά τη γνώμη μου γίνεται στη ΜΕΤΚΑ (λόγω έλλειψης τεχνογνωσίας και τεχνολογίας, που φαίνεται και απο τα διαφημιστικά της εταιρείας απο ένα έμπειρο μάτι σαν το δικό μου), όπως και οι δομικές μεταβολές που έγιναν σε όλα τα υποβρύχια (εισάγουν μεγάλες δυσκολίες στην επιτυχία του deperming) για να διορθωθούν τα προβήματα που παρουσίαζε ο Παπανικολής, κάνουν πολύ “ορατά μαγνητικά” τα υποβρύχια U214 και U209 (πολύ χειρότερα τα πράγματα εδώ) στις μαγνητικές νάρκες και τα μαγνητικά μέσα “παρακολούθησης υποβρυχίων” του εχθρού.

Όπως αντιλαμβάνεστε, στην κατασκευή των Ελληνικών υποβρυχίων αυτών που κατασκευάζονται στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, όσοι ανακατεύτηκαν με τις συμβάσεις τα έχουν κάνει σκτά όχι μόνο απο πλευράς οικονομικής αλλά και απο πλευράς κατασκευαστικής, μειώνοντας το αξιόμαχο του Ελληνικού Ναυτικού με τρόπο μοναδικό.

Μαγνητικός πυροκροτητής

Στη φωτογραφία σας δείχνω για λόγους πληρότητας, την αρχή λειτουργίας ενός μαγνητικού πυροκροτητή μιας νάρκης. Η μεταβολή του μαγνητικού πεδίου Β στην περιοχή της νάρκης λειτουργεί σαν διακόπτης που κλείνει το ηλεκτρικό κύκλωμα, οπότε ένας σπινθήρας δημιουργείται στο detonator. Είναι λίγο παλαιού τύπου η ιδέα αλλά δεν έχω χρόνο να σας δείξω κάτι καλύτερο και υπάρχουν πολλά και ενδιαφέροντα.

Άλλες μέθοδοι ανίχνευσης υποβρυχίων

Σημειώστε ότι ανάμεσα στους τρόπους ανίχνευσης ενός υποβρυχίου, πλοίου γενικότερα ή αεροπλάνου είναι η μαγνητική, η υπέρυθρη και η ακουστική υπογραφή. Για κάθε περίπτωση χρησιμοποιούνται ειδικοί ανιχνευτές. Στο συγεκριμένο άρθρο σας μιλώ μόνο για τη μανγητική υπογραφή γιατί οι ανιχνευτές που χρησιμοποιούνται για την μέτρησή της χρησιμοποιούνται και για την ανίχνευση φυσικού αερίου και υδρογονανθράκων (βλέπετε περισσότερα εδώ). Δυστυχώς, το πολεμικό ναυτικό απο πληροφορίες που περιήλθαν στην αντίληψή μου δεν θεωρεί ότι οι συγκεκριμένοι ανιχνευτές είναι χρήσιμοι. Αυτό δεν είναι τυχαίο…

Συμπέρασμα

Τα υποβρύχια του Ελληνικού ΠΝ όποτε βγούν απο τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά θα είναι  απο τα καλύτερα για σημάδι και κανένα δεν θα είναι πολεμικά αξιόμαχο.

Όσα έχουν διαρρεύσει στον τύπο δείχνουν μια πλήρη αδιαφορία απο την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία για τη μαγνητική υπογραφή των υποβρυχίων.

Αντιλαμβάνομαι το ενδιαφέρον όλων των ναυάρχων να μη μειωθούν οι συντάξεις τους αλλά παράλληλα πρέπει να κάνουν και σωστά τη δουλειά τους.

Οι “εκδρομές” που οργανώνει το ΓΕΕΘΑ στο ΑΙγαίο κάθε τόσο δεν αρκούν.

Αυτά είναι σημαντικά αλλά σε μια κρίση όταν όλα θα φαίνονται το “τρέχομεν”  θα αποδειχτεί ότι ήταν σαν τις ψ..ότριχες μου.

Στη φωτογραφία σας δείχνω μια ακόμη μέθοδο deperming (ακίνητο πλαίσιο απομαγνήτισης που να μπορεί να ανεβοκατεβαίνει μέσα στη θάλασσα ενώ το πλοίο διέρχεται απο μέσα του) και που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για όλα τα πλοία του ΠΝ,  “παρουσία” αυτών που παράτησαν τη χώρα χωρίς πολεμικό ναυτικό, τον Τσοχατζόπουλο και τον πρώην Τούρκογλου.  O Σημίτης που δεν ήξερε για το τί παιζόταν στις συμβάσεις ακόμη έξω είναι.

Η τελευταία φωτογραφία θα μπορούσε να γίνει αφίσσα και να αναρτηθεί στη είσοδο των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά των οποίων η τεχνολογία με την αλλαγή της ιδιοκτησίας παρεδόθη στις χώρες του Μουσουλμανικού τόξου,  αντίθετα πρός το όφελος της Ελλάδας.

YΓ. Ευχαριστώ όλους όσους με παρατηρήσεις τους με έκαναν να διασαφηνίσω πολλά σημεία στο άρθρο.

zcode-gr.blogspot.gr