Κρίσιμες αποφάσεις για το μέλλον των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων (ΕΑΣ) και της Ελληνικής Βιομηχανίας Οχημάτων (ΕΛΒΟ) πρόκειται να ληφθούν την Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις. Δυστυχώς όμως, οι προοπτικές κάθε άλλο παρά θετικές προδιαγράφονται.

Στις πολύ πρόσφατες εξελίξεις καταγράφεται και μία πολύ επεισοδιακή σύσκεψη στο Υπουργείο Οικονομικών όπου η έκρηξη «μεγατόνων» της Αναπληρώτριας Υπουργού Εθνικής Άμυνας (ΑΝΥΕΘΑ) Φώφης Γεννηματά αποσοβήθηκε στο… παρά ένα.

Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές η αιτία της έκρηξης της ΑΝΥΕΘΑ ήταν οι παρουσιάσεις των εκθέσεων των συμβούλων για την παρούσα κατάσταση και τις προοπτικές των δύο κρατικών εταιριών. Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές η εικόνα που απέπνεαν οι παρουσιάσεις ήταν πολύ χειρότερη από την πραγματική σε τέτοιο σημείο που η παρουσίαση των στοιχείων στην Τρόικα θα ισοδυναμούσε με την άμεση «εκτέλεση» των δύο εταιριών.

Τελικά αποφασίστηκε η επανεξέταση των δεδομένων και η προσαρμογή τους στην πραγματικότητα ώστε να υπάρχει μία όσο το δυνατόν περισσότερο ρεαλιστική βάση για τη σκληρή διαπραγμάτευση με την Τρόικα. Δυστυχώς όμως, η πολιτική που φαίνεται να ακολουθεί η ελληνική κυβέρνηση απλώς καθυστερεί το μοιραίο.

>Ότι η χώρα πρέπει να διαθέτει έστω στοιχειώδη αμυντική βιομηχανία είναι αυτονόητο και για αυτό δεν θεωρούμε ότι πρέπει να επαναλάβουμε τα επιχειρήματα εδώ.

>Ότι οι κρατικές αμυντικές βιομηχανίες, τόσο τα ΕΑΣ και η ΕΛΒΟ που βρίσκονται τώρα στο μάτι του κυκλώνα και οσονούπω η Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία (ΕΑΒ), αποτελούν μνημείο κακοδιαχείρισης και κατά συρροή σφαλμάτων και παραλείψεων είναι επίσης αυταπόδεικτο: εκ του αποτελέσματος.

>Ότι τα προηγούμενα χρόνια αντί να εξορθολογιστεί η λειτουργία τους και να μπουν σε τάξη τα οικονομικά τους, τα πράγματα αφέθηκαν στη  τύχη τους αποτελεί κοινό μυστικό. Αντί να γίνουν χειρουργικές επεμβάσεις ακριβείας με σχέδιο και όραμα ώστε να αντιμετωπιστούν ριζικά τα δομικά προβλήματα είχε επιλεγεί η διατήρηση ενός βαριά ασθενούς στη ζωή με συνεχείς ενέσεις μετρητών από το ελληνικό δημόσιο με περισσότερο ή λιγότερο ευρηματικό τρόπο. Με αυτόν τον τρόπο διατηρούνταν μία επίπλαστη εικόνα ομαλότητας ενώ το καρκίνωμα συνεχώς έκανε μεταστάσεις.

>Ότι αυτό που δεν έγινε δεκαετίες ολόκληρες με ομαλό και προοδευτικό τρόπο τώρα πρέπει να γίνει με θεραπεία – σοκ είναι δυσάρεστο και επώδυνο αλλά όλοι περισσότερο ή λιγότερο αντιλαμβάνονται ότι άλλα περιθώρια δεν υπάρχουν.

>Ότι η κυβέρνηση για να ξεφύγει από τη μέγγενη των κρατικών επιδοτήσεων του παρελθόντος που πλέον έχουν μπει για τα καλά στο στόχαστρο των ευρωπαϊκών αρχών επιλέγει να εφαρμόσει πάλι την παντελώς αποτυχημένη λύση που υιοθετήθηκε στα Ελληνικά Ναυπηγεία ΑΕ (ΕΝΑΕ – Σκαραμαγκάς) προτείνοντας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και αποδεχόμενη την απαγόρευση των εξαγωγών είναι όχι απλώς ανιστόρητο αλλά και επιεικώς αυτοκτονικό.

Εξαρτώντας μονοσήμαντα και αποκλειστικά τα ΕΑΣ και την ΕΛΒΟ από την εσωτερική αγορά, δηλαδή το χρεοκοπημένο ελληνικό δημόσιο, ουσιαστικά μεταθέτει την ημερομηνία «εκτέλεσης» τους για κάποιους μήνες.

Αν η ελληνική κρατική αμυντική βιομηχανία δεν ενταχθεί στις παγκόσμιες εφοδιαστικές αλυσίδες του χώρου όχι μόνο θα φυτοζωεί αλλά καθίσταται θνησιγενής.

Πλανώνται οικτρά όσοι θεωρούν ότι οι ξένοι οίκοι που μέχρι σήμερα έχουν εκδηλώσει το ενδιαφέρον τους για τα ΕΑΣ και την ΕΛΒΟ το έκαναν σκοπεύοντας μόνο στην ελληνική αγορά η οποία υπό τις καλύτερες των προϋποθέσεων πριν περάσουν δύο ή τρία χρόνια αποκλείεται να επανεκκινήσει και φυσικά σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα από την «εποχή των παχέων αγελάδων».

Το ενδιαφέρον εκδηλώθηκε λόγω γεωγραφικής θέσης, εγκαταστάσεων, δεξιοτήτων και παραγωγικών δυνατοτήτων που οι ενδιαφερόμενοι θεωρούν ότι εξυπηρετούν και υποστηρίζουν τον στρατηγικό σχεδιασμό τους.

Αυτή ακριβώς η πραγματικότητα και το παράδειγμα προς αποφυγή των ΕΝΑΕ που καταδικάστηκαν σε εξαγωγική ασφυξία, θα πρέπει να συνυπολογιστούν από την κυβέρνηση και να γίνει άμεση αλλαγή πολιτικής.

Αυτό που θα απομείνει από τα ΕΑΣ και την ΕΛΒΟ (γατί ο «ακρωτηριασμός» με τον άλφα ή βήτα τρόπο δυστυχώς θα πρέπει να θεωρείται δεδομένος) θα πρέπει να μην υπόκειται σε δουλείες και δεσμεύσεις σε ότι αφορά την εξαγωγική δραστηριότητα και τη δυνατότητα συνεργασίας – ενσωμάτωσης στην παγκόσμια αμυντική βιομηχανία.

Διαφορετικά, αν η καταστροφή δεν επέλθει τώρα θα συμβεί σε μερικούς μήνες όταν το ελληνικό δημόσιο για πλειάδα εύκολα κατανοητών λόγων δεν θα μπορεί να διαθέσει ούτε τις ελάχιστες πιστώσεις σε συνεχή ροή ώστε να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα των εταιριών.

Προτού λοιπόν η κυβέρνηση αποφασίσει «ελαφρά τη καρδία» να απεμπολήσει το δικαίωμα εξαγωγών ώστε να «κλείσει» το ζήτημα όπως – όπως, ΔΙΑΠΡΑΤΤΟΝΤΑΣ ΕΓΚΛΗΜΑ, ας αξιολογήσει εκ νέου την κατάσταση με ιδιαίτερη έμφαση στο μέλλον. Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού. Ειδικά δε όταν η πρώτη «αμαρτία» (απαγόρευση εξαγωγών στα ΕΝΑΕ) είναι τόσο πρόσφατη, η επανάληψη του λάθους είναι εγκληματική.

πηγη