Ενώ τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (ΕΑΣ) βρίσκονται ένα βήμα πριν το ολοκληρωτικό «λουκέτο», η ελληνική κυβέρνηση εμφανίζεται να ετοιμάζεται να «απεμπολήσει» και τα ελάχιστα όπλα που διαθέτει ανά χείρας ώστε να αποτρέψει το μοιραίο. Σύμφωνα λοιπόν με πληροφορία που έφθασε στο «defence-point.gr», στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας γίνεται η προετοιμασία για προμήθειες πυρομαχικών με αγορά τους από το εξωτερικό!

Μέσα σε διάστημα ολίγων μηνών το ελληνικό δημόσιο επαναλαμβάνει την πρακτική που ακολουθήθηκε στην περιβόητη χρονομερισματική μίσθωση (leasing) των γαλλικών φρεγατών FREMM. Δηλαδή στην αγορά από το εξωτερικό χωρίς να διασφαλιστεί ούτε η ελάχιστη εγχώρια βιομηχανική συμμετοχή (το απολύτως έλασσον) ή να επιβάλλει, μέσω της προμήθειας, στον προμηθευτή να εμπλακεί ενεργά στα ελληνικά βιομηχανικά πράγματα (μέσω απόκτησης της ιδιοκτησίας μέρους ή και του συνόλου, μέσω σύστασης κοινοπραξίας ή ακόμη και μέσω δημιουργίας ελληνικής θυγατρικής).

Γιατί κακά τα ψέματα.

Τόσο τα ΕΑΣ όσο και η ΕΛΒΟ, αλλά ακόμη και η ΕΑΒ δεν μπορούν να επιβιώσουν στο σημερινό περιβάλλον της παγκόσμιας αμυντικής και αεροδιαστημικής βιομηχανίας χωρίς να «συνδεθούν» με κάποιο από τους παραπάνω τρόπους με κάποιο κύριο κατασκευαστή. Αν δηλαδή δεν αποτελέσουν ενεργό και ουσιαστικό μέρος της παγκόσμιας εφοδιαστικής αλυσίδας στους τομείς δραστηριότητας τους. Και ούτε φυσικά αν δεν αξιοποιούνται στο έπακρο οι ευκαιρίες βιομηχανικής συμμετοχής σε προγράμματα.

Ξαναθυμίζουμε εδώ το παράδειγμα της Αυστραλίας μήπως και κάποιος από την κυβέρνηση αποφασίσει, έστω και την ύστατη ώρα να ζητήσει από την κυβέρνηση της μακρινής χώρας πληροφορίες για το πως έχει αποφασίσει να διαχειριστεί την αμυντική της βιομηχανία…

Όλα τα υπόλοιπα που λέγονται είτε «χαϊδεύουν» αυτιά είτε αποτελούν απλώς έκφραση ιδεολογημάτων ή ιδεοληψιών που φυσικά στο παρασκήνιο τους έχουν τον ελληνικό κρατισμό ως μέσο διατήρησης και νομής της εξουσίας.

Δυστυχώς δεν φαίνεται η ελληνική πολιτική τάξη να ασπάζεται την ανωτέρω διαπίστωση.

Διαφορετικά θα έσπευδε εδώ και χρόνια να συγκεράσει την ικανοποίηση των αναγκών των Ενόπλων Δυνάμεων με την ΑΝΑΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ της αμυντικής και αεροδιαστημικής βιομηχανίας στη χώρα. Με άλλα λόγια θα συσχέτιζε κάθε προμήθεια για λογαριασμό των Ενόπλων Δυνάμεων με τον ανωτέρω σκοπό. Αυτό βέβαια προϋποθέτει ΟΡΑΜΑ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗΣΗ, ΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟ και ΕΥΡΥΤΕΡΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ (ο τελευταίος αφορά τους τομείς τεχνολογικού ενδιαφέροντος και βιομηχανικής εμπλοκής).

Την «αφασία» στην υλοποίηση των ελληνικών αμυντικών προμηθειών την έχουμε όλοι μας βιώσει, όπως φυσικά και το αποδεδειγμένα αποτυχημένο μοντέλο των κρατικών εταιριών που τελικά κατέληξαν να «βυθίζονται» από το βάρος των ελλειμάτων και των συσσωρευμένων χρεών.

Μία «αφασία» που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, αφού τουλάχιστον για τα ΕΑΣ και την ΕΛΒΟ, τους τελευταίους 24 μήνες έχει ήδη κατατεθεί επισήμως ενδιαφέρον από οίκους του εξωτερικού (οι οποίοι μάλιστα θεωρούνται από τους κυριάρχους στην παγκόσμια αγορά), αλλά «φευ» το ελληνικό δημόσιο επιδείκνυε και επιδεικνύει εντυπωσιακή αδιαφορία.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ούτε μία τυπική απάντηση για τη λήψη του ενδιαφέροντος δεν απεστάλη στους ενδιαφερόμενους. Μάλλον το δημόσιο προτιμούσε να περιμένει να… πέσει στον τοίχο, θα μπορούσε πικρόχολα να σχολιάσει κάποιος.

Βέβαια θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς, ότι τώρα που τα πράγματα έχουν φθάσει στο «και πέντε», που να βρεθεί χρόνος για την εφαρμογή της ανωτέρω πολιτικής και πολύ περισσότερο για «έξυπνη» διαπραγμάτευση.

Αλλά επειδή το ζήτημα της αμυντικής και αεροδιαστημικής βιομηχανίας της χώρας είναι εξαιρετικά σημαντικό και χρόνος και λύση μπορεί να βρεθεί. Η αξιοποίηση του ενδιαφέροντος των ξένων οίκων (αν φυσικά ακόμη ισχύει, αν και μέχρι σήμερα δεν υπάρχουν ενδείξεις για το αντίθετο) μπορεί ακόμη και την ύστατη στιγμή να προσδώσει εναλλακτικές επιλογές για τις κρατικά ελεγχόμενες εταιρίες, που για δύο από αυτές (ΕΑΣ, ΕΛΒΟ) το «λουκέτο» είναι άμεσα ορατό.

Σε αυτό το πλαίσιο οι όποιες προμήθειες των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων για το άμεσο και το μεσοπρόθεσμο μέλλον αποτελούν εξ ορισμού πολύ ισχυρό χαρτί για την ελληνική κυβέρνηση ώστε να εξασφαλίσει τους βέλτιστους δυνατούς όρους αλλά και τις αναγκαίες για το μέλλον των νέων εταιρικών σχημάτων δεσμεύσεις. Εταιρικά σχήματα όπου κάλλιστα η ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να συμπράξει με τον ξένο κατασκευαστή – επενδυτή συνεισφέροντας υποδομές, εξειδικευμένο προσωπικό και έργο ή να τις πωλήσει – μεταβιβάσει σε αυτόν.

Διαδικασία που είναι τόσο απλή όσο ακούγεται.

Φυσικά απαιτείται κάποιος να την υλοποιήσει…πηγη