Η τρόϊκα απαιτεί το κλείσιμο της αμυντικής βιομηχανίας, τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα δεν γνωρίζουν αν αύριο το πρωί θα υπάρχουν και η κυβέρνηση εξακολουθεί μονότονα να επαναλαμβάνει ότι δεν θα “κάνει πίσω” στο “μέτωπο της αμυντικής βιομηχανίας”. Πως έφθασε σ΄ αυτό το χάλι η ελληνική αμυντική βιομηχανία; Εύκολα όπως θα διαπιστώσετε από την ιστορία που προκύπτει μέσα από ένα απόρρητο ενημερωτικό . Λεφτά υπήρχαν και δίνονταν όπου μπορεί κανείς να φανταστεί. Έφθασαν μέχρι το Ερεβάν της Αρμενίας, όπου κάποιοι είχαν την φαεινή ιδέα να αγοράσουμε εργοστάσιο στο οποίο θα φτιάχναμε το “σούπερ λέηζερ όπλο” που θα κατατρόπωνε κάθε εχθρό. Σ΄ άλλη συγκυρία ίσως το θέμα να μπορούσε να αντιμετωπιστεί με χιούμορ.

Ιούνιος 1999. Στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας απόλυτος άρχων είναι ο Άκης Τσοχατζόπουλος. Η “στρατιωτική διπλωματία” του τον έχει φέρει περισσότερες από μία φορές στην Αρμενία. Σε κάποια απ΄ αυτές τις επισκέψεις γίνονται από επιτελείς του κάποιες επαφές και στις 30 Ιουνίου του 1999 το υπουργείο Εθνικής Άμυνας υπογράφει σύμβαση 15ετούς διάρκειας (1999-2013) προκειμένου η τότε ΠΥΡΚΑΛ -που μετέπειτα ενσωματώθηκε στα ΕΑΣ- να ιδρύσει μαζί με την εταιρεία LASERAYIN TEKHNIKA (LT) ,την εταιρεία LT-PYRKAL  (LT-P) με έδρα το Ερεβάν της Αρμενίας!

Η τότε ΠΥΡΚΑΛ έχει το 49% της LT έχοντας καταβάλλει το ποσό των 276.000 δολαρίων.

Η συμφωνία προέβλεπε ακόμη ότι η ελληνική εταιρεία θα αγόραζε από την αρμενική εταιρεία και θα μεταβίβαζε στην νέα ελληνοαρμενική εταιρεία τεχνογνωσία ύψους 7.251.000 δολαρίων.

Η συμφωνία προέβλεπε ακόμη ότι η ελληνική εταιρεία θα αγόραζε από την αρμενική εταιρεία και θα μεταβίβαζε στην νέα ελληνοαρμενική εταιρεία τεχνογνωσία ύψους 7.251.000 δολαρίων.

Τι θα παρήγαγε αυτή η εταιρεία;

•Οπτικά – ηλεκτροοπτικά εξαρτήματα και κρυστάλλους laser

•Συστήματα laser ισχύος για αμυντική ,βιομηχανική,ιατρική χρήση.

Συνολικά είχαν συμφωνηθεί να προχωρήσουν εννέα προγράμματα ύψους 5.593.195 δολαρίων. Το πιο σημαντικό ήταν το πρόγραμμα νούμερο 4 . Ήταν …το πιο πιασάρικο: “Παραγωγή Ειδικού Οπλικού Συστήματος Α”, ήταν ο τίτλος του.

Όπως αναφέρει το 23σέλιδο  απόρρητο ενημερωτικό έγγραφο “η έναρξη του προγράμματος καθυστέρησε λόγω διαπραγματεύσεων μεταξύ Ελληνικού και Αρμενικού ΥΠΕΘΑ. Η υλοποίησή του από την LT-P (σ.σ την ελληνοαρμενική εταιρεία) ενεργοποιήθηκε στις 23-1-2002. Τι αφορούσε;

“Αφορά την ανάπτυξη ενός ολοκληρωμένου αυτοτελούς φορητού προτύπου συστήματος laser υψηλής ισχύος  το οποίο έχει τη δυνατότητα καταστροφής οπτικών\οπτοηλεκτρονικών αισθητήρων συστημάτων (π.χ laser designators,αισθητήρες καθοδηγούμενων βλημάτων κ.λ.π). Το σύστημα θα μεταφέρεται από ένα άτομο και η εμβέλειά του θα είναι 2 χλμ”.

Ακούγεται ιδιαίτερα φιλόδοξο και ενδιαφέρον πρόγραμμα, αλλά ως γνωστόν ειδικά στις περιπτώσεις των όπλων και ειδικά των “προτύπων” που συνηθίζαμε επί Άκη Τσοχατζόπουλου να προμηθευόμαστε η θεωρία απέχει πάρα πολύ από την πράξη και την υλοποίηση.

Όταν το 2005 ολοκληρώθηκε η δεύτερη φάση εργασιών διαπιστώθηκαν αρκετά προβλήματα που είχαν να κάνουν με “την ενέργεια παλμού, τη γωνία εκτροπής ,την τροφοδοσία του συστήματος” και άλλα . Με απλά λόγια το “σούπερ όπλο” δεν δούλευε όπως είχαμε πιστέψει και πληρώσει. Το κύριο πρόβλημά του όπως αναφέρει το απόρρητο έγγραφο είναι “η εξεύρεση του κατάλληλου συσσωρευτή ώστε να ικανοποιούνται οι απαιτησεις που έχουν τεθεί…”

Αν το πρόγραμμα ολοκληρωνόταν τα ΕΑΣ θα είχαν ένα κέρδος 354.792 δολαρίων. Αλλά πως να ολοκληρωθεί όταν η εταιρεία που στήθηκε με τόσο “φιλόδοξους στόχους” άρχισε να καταρρέει συμπτωματικά μετά από την απομάκρυνση Τσοχατζόπουλου από το ΥΠΕΘΑ.

Το 2000-2002 η ελληνοαρμενική LT-P απασχολούσε 216 άτομα εκ των οποίων 77 ήταν εξειδικευμένο προσωπικό. Σήμερα έχουν απομείνει 77 συνολικά από τους οποίους οι 30 έχουν πλήρη ωράριο και οι υπόλοιποι μειωμένο.

Επί της ουσίας: η ιστορία δείχνει ότι ακόμη κι αν πράγματι κάτι υπήρχε ως ιδέα -η δημιουργία…σούπερ όπλου λέηζερ- αντιμετωπίστηκε τουλάχιστον πρόχειρα για να μην πούμε ύποπτα. Χρήματα χάθηκαν για τα ΕΑΣ που ακόμη και σήμερα δεν ξέρουν τι να κάνουν με την εταιρεία του Ερεβάν! Επί της ουσία δεν κερδίσαμε τίποτα απολύτως .Ούτε καν…τεχνογνωσία αφού όπως αναφέρουν οι συντάκτες της έκθεσης “ η παρουσία των ΕΑΣ στην LT-P είναι ανύπαρκτη και η τεχνογνωσία που έχουν αποκτήσει Έλληνες εργαζόμενοι στην LT-P δεν είναι εκμεταλλεύσιμη από τα ΕΑΣ… Υπάρχουν ενδείξεις ότι μέρος της τεχνογνωσίας που αγοράστηκε από το ΥΠΕΘΑ το 1999 έχει απαξιωθεί ή δεν είναι πλέον τεχνολογία αιχμής”.

Τι απομένει; Το οικόπεδο της εταιρείας το οποίο όμως δεν έχει ακόμη εκτιμηθεί ως προς την αξία του για να διαπιστωθεί αν καλύπτει κάποιο μέρος έστω της “χασούρας” των ΕΑΣ. Τα οποία βρίσκονται σε τραγικό οικονομικό αδιέξοδο και είναι βέβαιο ότι δεν μπορούν να αναμένουν τη σωτηρία από την πώληση μιας έκτασης στα περίχωρα του Ερεβάν! πηγη