Ο πρόσφατος (10 Δεκεμβρίου 2013) κατάπλους της κορβέτας «Al Hesen» P172 στο λιμάνι του Πειραιά (παρουσιάζεται στο συνημμένο βίντεο), έχει ενδιαφέρον τόσο σε ότι αφορά αυτή καθαυτή τη μονάδα επιφανείας του Ναυτικού των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (ΗΑΕ), όσο και για το γεγονός ότι αποτελεί σχεδίαση του ναυπηγικού ομίλου που έχει σήμερα την ιδιοκτησία των Ελληνικών Ναυπηγείων ΑΕ (ΕΝΑΕ).

Η κορβέτα «Al Hesen» P172 είναι μία από τις έξι του τύπου Baynunah που αποκτήθηκαν από το Ναυτικό των ΗΑΕ μέσω σύμβασης που ανατέθηκε το 2004. Η κορβέτα τύπου Baynunah αποτελεί εξέλιξη της σχεδίασης Combattante BR70 που έχει αναπτύξει η γαλλική CMN (Constructions Mécaniques de Normandie), εταιρία–μέλος του ομίλου Abu Dhabi Mar (ADM) / Privinvest στον οποίο ανήκουν και τα ΕΝΑΕ (Ναυπηγεία Σκαραμαγκά).

Μάλιστα, το πρώτο πλοίο του τύπου ναυπηγήθηκε στις εγκαταστάσεις της CMN στο Χερβούργο της Γαλλίας, ενώ η ναυπήγηση των υπόλοιπων πέντε γίνεται, κατόπιν αδείας της CMN, στα ναυπηγεία Abu Dhabi Ship Building (ADSB) των ΗΑΕ.

Το πρόγραμμα των κορβετών Baynunah είναι αξιοσημείωτο τόσο σε επιχειρησιακό επίπεδο (καθώς αντιπροσωπεύει μία σχεδιαστική σύλληψη για επιχειρήσεις σε κλειστές θάλασσες και με έντονη εχθρική αεροπορική και όχι μόνο απειλή), αλλά και βιομηχανικό.

Δεν είναι υπερβολή να αναφερθεί, ότι η υλοποίηση του χρησιμοποιήθηκε από τις αρχές των ΗΑΕ, ώστε να δημιουργήσουν μία εγχώρια εθνική ναυπηγική βιομηχανία εκ του μηδενός η οποία σήμερα συνεχώς αναπτύσσεται. Δηλαδή, σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση σε σχέση με τα ισχύοντα και τεκταινόμενα στη χώρα μας.

Για να το πούμε ωμά, τα ΗΑΕ οραματίστηκαν και αποφάσισαν να δημιουργήσουν ναυπηγική βιομηχανία (και όχι μόνο, το ίδιο ισχύει και για την αεροπορική και των οπλικών συστημάτων ξηράς και των ηλεκτρονικών) και το πράττουν, ενώ στην Ελλάδα συνεχίζουμε να πελαγοδρομούμε.

Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, οι αρχές των ΗΑΕ, αφού ολοκλήρωσαν τις ρυθμίσεις σε βιομηχανικό επίπεδο για το πρόγραμμα των κορβετών Baynunah (που προβλέπουν την κατόπιν αδείας ναυπήγηση στο κρατικό ναυπηγείο Abu Dhabi Ship Building –ADSB των πέντε από τις έξι κορβέτες), διαπιστώνοντας στην πράξη τη φερεγγυότητα και τεχνογνωσία της ιδιοκτησίας της CMN, σύστησαν από κοινού την Abu Dhabi Mar και κατασκεύασαν εκ του μηδενός ένα νέο ναυπηγείο στο Αμπού Ντάμπι, το ADMShipyards, για την κατασκευή μέγα-γιοτ και άλλων ειδικών ναυπηγήσεων μέσω της μεταβίβασης τεχνογνωσίας από τα υπόλοιπα ναυπηγεία του ομίλου Privinvest.

Όμως η φερεγγυότητα και τεχνογνωσία του ομίλου Privinvest που έχει διαπιστωθεί στην πράξη και αναγνωριστεί στα ΗΑΕ, τη Γερμανία και τη Γαλλία (δες την ανάρτηση με τίτλο «Επενδυτής στη Γαλλία, ψευτο-επενδυτής στην Ελλάδα μας…» στον σύνδεσμο http://www.defence-point.gr/news/?p=87089), αμφισβητείται έντονα στην Ελλάδα από τον εν δυνάμει πρωθυπουργό και πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος επιδεικνύοντας πλήρη άγνοια των πραγματικών δεδομένων, δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει τον όρο «ψευτο-επενδυτής».

Επειδή όμως και εν όψει της συζήτησης για το θέμα των υποβρυχίων στη Βουλή, με βάση τα πραγματικά δεδομένα, ο γιαλός δεν είναι στραβός μήπως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα έπρεπε να αναρωτηθεί αν «στραβά αρμενίζουμε»; Μήπως, ακολουθώντας τη γνωστή ελληνική τακτική, «τσουβαλιάζουμε» τα πάντα, μπερδεύοντας όσα είναι μέρος του προβλήματος με αυτά που είναι μέρος της λύσης;

Κορβέτα τύπου Baynunah

Με εκτόπισμα 915 τόνων, μήκος 71,3 μέτρα, πλάτος 11 μέτρα και βύθισμα 2,8 μέτρα η κορβέτα τύπου Baynunah, που διαθέτει ελικοδρόμιο και υπόστεγο, αποτελεί μία υψηλού αυτοματισμού (το πλήρωμα ανέρχεται σε 37 άτομα) βαριά οπλισμένη μονάδα επιφανείας που στη σχεδίαση της ενσωματώνει τεχνολογίες χαμηλής παρατηρησιμότητας (stealth).

Συγκεκριμένα, ο οπλισμός της περιλαμβάνει ένα ναυτικό πυροβόλο OTO Melara 76/62 διαμετρήματος 76 χλστ., δύο πυροβόλα Rheinmetall MLG27 διαμετρήματος 27 χλστ., οκτώ κατευθυνόμενα βλήματα επιφανείας –επιφανείας MBDA Exocet MM40 Block 3, τέσσερις κάθετους εκτοξευτές (έκαστος με οκτώ θέσεις εκτόξευσης) Raytheon Mk. 56 για κατευθυνόμενα βλήματα επιφανείας-αέρος RIM-162 ESSM και έναν εκτοξευτή Mk. 49 Mod. 3 με 21 θέσεις εκτόξευσης για κατευθυνόμενα βλήματα επιφανείας-αέρος RAM Block 1A.

Σε ότι αφορά τους αισθητήρες, ο εξοπλισμός περιλαμβάνει: ραντάρ έρευνας αέρος και επιφανείας Sea Giraffe AMB (ζώνης συχνοτήτων G, κατασκευής Saab Microwave Systems), ραντάρ ναυτιλίας Scanter 2001 (ζώνης συχνοτήτων I, κατασκευής Terma A/S), ραντάρ ελέγχου πυρός NA-25/XM (κατασκευής Selex Sistemi Integrati), σόναρ αποφυγής ναρκών NDS 3070 Vanguard (εγκατεστημένο στο σκάφος, κατασκευής L-3 ELAC Nautik) και ηλεκτρο-οπτικά συστήματα EOMS NG (κατασκευής Sagem).

Εντυπωσιακός είναι επίσης ο εξοπλισμός ηλεκτρονικού πολέμου που περιλαμβάνει: σύστημα προειδοποίησης καταγαυσμού λέιζερ (LWS) NLWS310 (κατασκευής Saab Avitronics), εκτοξευτή αναλωσίμων MASS (κατασκευής Rheinmetall), σύστημα ηλεκτρονικών μέσων υποστήριξης σημάτων (ESM) Seal SLR-736E (κατασκευής Elettronica), σύστημα συλλογής πληροφοριών επικοινωνιών VHF/UHF και εύρεσης κατεύθυνσης ZS-4015E (κατασκευής DRS) και σύστημα ηλεκτρονικών μέσων υποστήριξης επικοινωνιών Altesse (κατασκευής Thales).

Τον ηλεκτρονικό εξοπλισμό συμπληρώνουν το σύστημα αδρανειακής ναυτιλίας Sagem SIGMA 40, το σύστημα δορυφορικών επικοινωνιών YahSat της Rohde & Schwarz και οι ζεύξεις δεδομένων Link 11 και Link Y Mk2 (κατασκευής Thales). Το σύνολο των προαναφερθέντων όπλων και αισθητήρων είναι ολοκληρωμένα στο σύστημα διαχείρισης μάχης IPN-S της ιταλικής Selex Sistemi Integrati που διαθέτει έξι σταθμούς εργασίας (κονσόλες).

Το προωστήριο σκεύος περιλαμβάνει τέσσερις πετρελαιοκινητήρες MTU 12V595 TE90 που έκαστος αποδίδει 4,2 MW που τροφοδοτούν με ισχύ τρεις υδροπροωθητές Kamewa των τύπων 112S11 και 125B11.

Η κορβέτα τύπου Baynunah επιτυγχάνει μέγιστη ταχύτητα ανώτερη των 30 κόμβων, ενώ η εμβέλεια της ανέρχεται σε 2.400 ναυτικά μίλια (με ταχύτητα 15 κόμβων) και η αυτονομία της σε 14 ημέρες.