Σε ένα φουρτουνιασμένο πέλαγος αβεβαιότητας καλείται να πλεύσει τους επόμενους μήνες η Ελλάδα, με την πολιτική ρευστότητα εν όψει των τουλάχιστον διπλών εκλογών να δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο τη δυνατότητα διαχείρισης της οικονομικής κρίσης και των επιταγών του Μνημονίου. Η αξιωματική αντιπολίτευση κρατά ασφυκτική την πίεση προς την κυβέρνηση, η οποία κινείται στην κόψη του ξυραφιού περιμένοντας το «θαύμα» της επιβεβαίωσης από την Ευρώπη του πρωτογενούς πλεονάσματος και της χάραξης ενός απτού οδικού χάρτη που θα οδηγήσει στη σημαντική απομείωση του ελληνικού χρέους και θα αποτελέσει το ύστατο πολιτικό «όπλο» της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ απέναντι στο προβάδισμα που διαμορφώνεται δημοσκοπικά υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ.Η αντίστροφη μέτρηση για τις εβδομάδες και τους μήνες που θα κρίνουν το μέλλον της Ελλάδας αλλά και την πορεία της Ευρώπης έχει ξεκινήσει με την αυγή κιόλας του 2014, μιας χρονιάς που το πολιτικό πρόβλημα συναντά την οικονομική κρίση και τον κοινωνικό αναβρασμό στην Ελλάδα και το ιευρωπαϊκό κλίμα απειλεί να ανατρέψει στις ευρωεκλογές τις πολιτικές ισορροπίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Στην Αθήνα το πολιτικό παζλ αποδεικνύεται το ίδιο αν όχι ακόμη πιο δύσκολο να επιλυθεί από εκείνο της οικονομίας, καθώς η κυβέρνηση, ισορροπώντας στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία των 152 ψήφων, έχει μικρά έως ελάχιστα περιθώρια ελιγμών, που καθιστούν ακόμη πιο δύσκολη τη θέση της εν όψει των (τουλάχιστον) διπλών εκλογών του Μαΐου.

Αν και στο Μέγαρο Μαξίμου και στο νεοκλασικό της Β. Σοφίας μπορεί ήδη να καταστρώνονται οι σχεδιασμοί για την αντιμετώπιση του «φαινομένου ΣΥΡΙΖΑ», το πρώτο πρόβλημα που θα πρέπει να αντιμετωπίσει με το «καλημέρα» η κυβέρνηση είναι η επιστροφή της τρόικας, η εξασφάλιση της θετικής αξιολόγησής της για την υλοποίηση του ελληνικού προγράμματος και η αποφυγή «μικρών» εκτροχιασμών που θα οδηγούσαν στην ανάγκη επιβολής νέων μέτρων.

Οι κυβερνητικοί εταίροι γνωρίζουν ήδη ότι είναι ιδιαίτερα δυσχερής η θέση τους εν όψει των αυτοδιοικητικών και ευρωπαϊκών εκλογών και προφανώς κάθε υπαινιγμός για λήψη νέων μέτρων θα οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια σε κατάρρευση της κυβέρνησης και σε εκλογικό Βατερλό.

Ο ίδιος ο Α. Σαμαράς έχει αναλάβει να πείσει τους εταίρους (μεταξύ αυτών και την κ. Μέρκελ) ότι το πρόγραμμα μπορεί να προχωρήσει, ότι η ελληνική κυβέρνηση κάνει ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό για την υλοποίησή του και ότι τελικά εάν δεν γίνουν κατανοητές οι ιδιαίτερες συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί στην Ελλάδα, τότε πιθανότατα το Βερολίνο και οι δανειστές θα βρεθούν μπροστά σε νέα δεδομένα και θα υποχρεωθούν πλέον να συνομιλούν με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον κ. Τσίπρα.

Το πλεόνασμα Στα επιχειρήματα που έχει η κυβέρνηση είναι η σημαντική πρόοδος που έχει υπάρξει σε ό,τι αφορά το δημοσιονομικό έλλειμμα καθώς σε τρεις περίπου μήνες θα επιβεβαιωθεί επίσημα και σε ευρωπαϊκό επίπεδο η επίτευξη πλεονάσματος.

Αυτή η πιστοποίηση του πρωτογενούς πλεονάσματος νομιμοποιεί την έναρξη της συζήτησης σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την ελάφρυνση του δημόσιου χρέους, μια απόφαση όμως που δεν πρόκειται να ληφθεί πριν από τις κρίσιμες ευρωεκλογές. Η κυβέρνηση όμως δεν τρέφει ψευδαισθήσεις ότι ακόμη κι αν η επομένη επίσκεψη της τρόικας εξελιχθεί ιδανικά, τα επιχειρήματα για να πειστούν οι ψηφοφόροι να στηρίξουν ολόκληρη την προσπάθεια είναι όλο και λιγότερα.

Τις επόμενες εβδομάδες με την ευκαιρία και της ελληνικής προεδρίας της ΕΕ τόσο ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς όσο και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών Ευ. Βενιζέλος θα προσπαθήσουν να προβάλουν τις δηλώσεις στήριξης των Ευρωπαίων ηγετών.

Με προεκλογικό σύνθημα να μην αφεθεί να σβήσει το «φως στην άκρη του τούνελ» και να μην τιναχθεί η «γέφυρα» που οδηγεί στην έξοδο από το Μνημόνιο και σε μια γενναία απομείωση του δημόσιου χρέους, οι κυβερνητικοί εταίροι θα προσπαθήσουν να συγκρατήσουν την εύθραυστη κοινοβουλευτική πλειοψηφία και συγχρόνως να συγκινήσουν ψηφοφόρους που απογοητευμένοι είτε είναι έτοιμοι να απέχουν είτε με τιμωρητική διάθεση στρέφονται σε άλλες λύσεις.

Αντιπολίτευση Στόχος της η προσφυγή στις κάλπες εντός του έτους

Σε αυτό το πολιτικό πλάνο, με τα πολλά «αν» και τους πολλούς μεταβλητούς παράγοντες, ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκει ένα μοναδικό πεδίο ασφαλούς επένδυσης του πολιτικού κεφαλαίου του καθώς πλέον ο μοναδικός εχθρός του είναι ο ίδιος ο εαυτός του.

Ο Αλέξης Τσίπρας έχει απέναντί του έναν ευάλωτο κυβερνητικό συνασπισμό, που πλήττεται όχι μόνο από τις κοινωνικές συνέπειες της οικονομικής κρίσης αλλά και από την αλυσίδα των αποκαλύψεων για σκάνδαλα στα όποια ενέχονταν και τα δυο μεγάλα κόμματα.

Εχοντας κηρύξει έναν ιδιότυπο ανένδοτο εναντίον της κυβέρνησης ο Αλέξης Τσίπρας έχει δομήσει τη στρατηγική του σε μια διαρκή πολιτική αντιπαράθεση τόσο στη Βουλή όσο και στο «πεζοδρόμιο» με τελικό ορίζοντα την προσφυγή στις κάλπες εντός του 2014, το «έτος μηδέν» όπως το έχει ονομάσει.

Στην Κουμουνδούρου εκτιμούν ότι τα πολυπόθητα «δώρα» από τους Ευρωπαίους δεν θα έρθουν, αλλά ακόμη κι αν υπάρξουν σημαντικές δεσμεύσεις προς τη χώρα μας, αυτό δεν θα αλλάξει το κλίμα το οποίο έχει εμπεδωθεί ήδη στην κοινή γνώμη.

Τα εκλογικά σενάρια πάντως δεν έχουν εκλείψει καθώς και στο κυβερνητικό στρατόπεδο δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι ίσως την άνοιξη με την αποδοχή του πρωτογενούς πλεονάσματος και του συνεπακόλουθου θετικού κλίματος που θα δημιουργηθεί, θα είναι η τελευταία ευκαιρία της κυβέρνησης να αποσπάσει έστω και με δυσκολία την θετική ψήφο ή στη χειρότερη των περιπτώσεων να πετύχει μια πολύ μικρή διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ.

ΝΙΚΟΣ ΜΕΛΕΤΗΣ