Η κατάσταση που διαμορφώνεται κάθε χρόνο την περίοδο των κρίσεων των αξιωματικών των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΕΔ) είναι όχι μόνο απαράδεκτη αλλά και σαφής ένδειξη της πολιτικής και κοινωνικής υπανάπτυξης της χώρας.

Η «σπέκουλα», η παραφιλολογία, η φημολογία, οι διαγκωνισμοί ακόμη και τα «πισώπλατα» μαχαιρώματα αρχίζουν από τον Νοέμβριο και συνεχίζονται με συνεχώς αυξανόμενη ένταση μέχρι την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των κρίσεων κυρίως των ανώτατων αξιωματικών των ΕΕΔ. Και φυσικά τροφοδοτούνται ή και προκαλούνται από δημοσιεύματα που με τη σειρά τους τροφοδοτούνται ή και προκαλούνται από πληροφορίες, εικασίες, «σπέκουλες» εντός και εκτός των Ενόπλων Δυνάμεων. Η συγκεκριμένη εικόνα δεν περιποιεί τιμή ούτε για τις ένοπλες δυνάμεις ούτε για την εκάστοτε κυβέρνηση ούτε για τους άμεσα ή έμμεσα εμπλεκόμενους.

Το χειρότερο είναι πως αποτελεί πλέον ευρέως παγιωμένη αντίληψη, ότι οι κρίσεις των αξιωματικών των ΕΕΔ αποτελούν περισσότερο αποτέλεσμα πολιτικών, κομματικών ή και προσωπικών ή και συγγενικών επιλογών στο παρασκήνιο παρά ουσιαστική, διαφανής και αντικειμενική αξιοκρατική διαδικασία.

Δυστυχώς δε, υπάρχουν πολλά παραδείγματα από το απώτερο αλλά και το πρόσφατο παρελθόν για να υποστηρίξουν αυτή την άποψη ενώ φαίνεται ότι διαφεύγει της προσοχής όλων (άμεσα ή έμμεσα εμπλεκομένων ή απλώς επηρεαζόμενων) στη διαδικασία των κρίσεων ότι πρωτίστως υπονομεύει το θεσμικό κύρος των Αρχηγών αλλά και των ανώτατων αξιωματικών γενικότερα.

Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο, καθώς για να πορευτούν οι ΕΕΔ αλλά και η χώρα γενικότερα στο δύσκολο μέλλον που μας περιμένει απαιτείται η βέλτιστη δυνατή αξιοποίηση όλων των πόρων, των δυνατοτήτων και φυσικά του ανθρώπινου δυναμικού.

Αν η κυβέρνηση επιθυμεί να «σπάσει» αυτόν τον αέναο κύκλο «σπέκουλας» και παραφιλολογίας που ταλανίζει και θεσμικά απαξιώνει τις ΕΕΔ και ιδιαίτερα την ηγεσία τους για δεκαετίες, το Κυβερνητικό Συμβούλιο Εξωτερικών και Άμυνας (ΚΥΣΕΑ) θα πρέπει  υιοθετήσει δύο κύριες θεσμικές αλλαγές:

>Τη θητεία των Αρχηγών των Γενικών Επιτελείων για προκαθορισμένο χρονικό διάστημα και, το κυριότερο, τη θητεία για επίσης προκαθορισμένο χρονικό διάστημα των ανώτατων αξιωματικών στις θέσεις που καταλαμβάνουν.

Αυτό θα επιτρέψει την κρίση των τελευταίων σε πραγματική, ουσιαστική και αξιοκρατική βάση. Σε τελική ανάλυση αν η εκάστοτε πολιτική ηγεσία θεωρεί ότι αν για τον άλφα ή βήτα λόγο ο κάθε Αρχηγός ή ανώτατος αξιωματικός δεν είναι «συμβατός» (για να χρησιμοποιήσουμε μία ουδέτερη ευφημιστική έκφραση) με την πολιτική της μπορεί να τον αντικαταστήσει όποτε το επιθυμεί.

Όμως, το καθορισμένο εκ των προτέρων χρονικό διάστημα στην υπηρέτηση σε μία θέση έχει επίσης το πολύ μεγάλο (και πλέον κύριο ζητούμενο) αποτέλεσμα ο κατέχων αυτή να έχει τη χρονική άνεση να εφαρμόσει το όραμα του, τη φιλοσοφία του, τον σχεδιασμό του και το κυριότερο να κλιμακώσει τη δράση του σε βάθος χρόνου.

>Την προκήρυξη των θέσεων από διοικητή τάγματος και πάνω μαζί με τον καθορισμό των τυπικών και ουσιαστικών υπηρεσιακών και ακαδημαϊκών προσόντων που απαιτούνται για την πλήρωση τους.

Στη βάση αυτών θα καταρτίζονται πίνακες που θα είναι προσβάσιμοι σε όλους τους ενδιαφερόμενους για την κατάληψη του και βάση των οποίων θα τεκμηριώνονται οι προαγωγές και οι τοποθετήσεις.

Με την υιοθέτηση αυτών των δύο αλλαγών, που εντάσσονται σε ένα γενικότερο πλαίσιο εξέλιξης του ανθρώπινου δυναμικού, κάθε αξιωματικός των ΕΕΔ από τη στιγμή που εντάσσεται ως μαθητής στις παραγωγικές σχολές θα μπορεί σχεδιάσει την καριέρα του γνωρίζοντας από την πρώτη στιγμή τι υπηρεσιακά και ακαδημαϊκά προσόντα απαιτούνται για την προαγωγή του και την κατάληψη συγκεκριμένων θέσεων.

Οι θέσεις των Αρχηγών των Γενικών Επιτελείων, καλώς ή κακώς, είναι στρατιωτικές αλλά έχουν και πολιτική (όχι κομματική) διάσταση. Επειδή όμως η ιεραρχία των ενόπλων δυνάμεων είναι μία πυραμίδα (αν και στην Ελλάδα είχε καταγραφεί η τάση να… αντιστραφεί), η επιλογή των Αρχηγών γίνεται από συγκεκριμένη ομάδα αξιωματικών που έχουν ανελιχθεί σε ανώτατους βαθμούς και κατά συνέπεια έχουν τουλάχιστον τα ελάχιστα προσόντα (διαφορετικά δεν θα μπορούσαν να εξελιχθούν) και το κυριότερο έχουν αποκτήσει εμπειρία διοίκησης μονάδων – σχηματισμών – επιτελείων.

Κατά συνέπεια, επιπρόσθετα των αλλαγών που προαναφέρθηκαν, η επιλογή των Αρχηγών, που ούτως ή άλλως γίνεται από τις συγκεκριμένες ομάδες αξιωματικών, που εκ των πραγμάτων αποτελούν κατάλογο προεπιλογής, θα μπορούσε να περιλαμβάνει και τη συνέντευξη τους από τα αρμόδια κυβερνητικά όργανα και τις κοινοβουλευτικές επιτροπές.  πηγη