Μόλις πριν από λίγες ώρες γράφαμε για το ενδεχόμενο να αφεθεί ελεύθερος ο πρώην αρχηγός του τουρκικού γενικού επιτελείου ενόπλων δυνάμεων, στρατηγός εν αποστρατεία, Ιλκέρ Μπασμπούγ.

Και έτσι έγινε, με τον στρατηγό να μιλά σε συγκεντρωμένους κεμαλικούς, σε μια ομιλία που θύμισε έντονα πολιτικό ηγέτη…

Εκφράζαμε μάλιστα την υποψία, ότι η ελευθέρωσή του που ανοίγει την πόρτα στο να αφεθούν ελεύθεροι περισσότεροι, ίσως και όλοι οι 275 κρατούμενοι στρατιωτικοί, σηματοδοτεί την προσπάθεια του πρωθυπουργού Ερντογάν να προσεταιριστεί τους πρώην κεμαλικούς, σε μια προσπάθεια να αντιμετωπίσει τη θανάσιμη πρόκληση από το κίνημα του ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν.

Ο Ερντογάν δε απέκλεισε το ενδεχόμενο να δικαστεί ο πρώην αρχηγός, προσθέτοντας βέβαια ότι στο μεσοδιάστημα δεν υπάρχει κανένας λόγος να παραμένει κρατούμενος.

Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί, ότι αυτή είναι η διαπραγματευτική θέση, η θέση που επιτρέπει στον Ερντογάν να ασκεί επιρροή επί των αποφάσεων και των ενεργειών του στρατηγού Μπασμπούγ.

Ο Μπασμπούγ βέβαια, είχε διωχθεί από ειδικά δικαστήρια που ελέγχονταν από οπαδούς του Γκιουλέν, με τους δικαστικούς που τα στελέχωναν να προσπαθούν τον Φεβρουάριο του 2012 να κάνουν – ανεπιτυχώς – το ίδιο και με τον διοικητή της μυστικής υπηρεσίας ΜΙΤ και εξ απορρήτων του Ερντογάν, Δρ. Χακάν Φιντάν.

Βέβαια, των νέων δικαστικών αποφάσεων επωφελούνται κι άλλοι, όπως συνεργός στη δολοφονία του αρμενικής καταγωγής δημοσιογράφου, Χραντ Ντινκ, ο οποίος αφέθηκε ελεύθερος μία μέρα νωρίτερα.

Ίσως, η μοναδική λύση για τον Ερντογάν και ίσως και για την Τουρκία, να αποδειχθεί η συγκρότηση ενός μεγάλου συνασπισμού μεταξύ πρώην αντιπάλων, όπως στην Ελλάδα, μεταξύ των δυο ηγεμονικών πολιτικά κομμάτων.

Μόνο που κάτι τέτοιο δεν γίνεται με (διε)φθαρμένα πρόσωπα που μέχρι στιγμής μόνο να διχάσουν κατόρθωσαν, όχι να ενώσουν.

Όμως, τα λόγια του στρατηγού Μπασμπούγ στην ομιλία του μετά την αποφυλάκισή του, ήταν χαρακτηριστικά: «Αυτοί που ενήργησαν με μίσος και εκδικητικότητα είναι αυτοί που με κράτησαν εδώ 26 μήνες», λέγοντας ότι «έκλεψαν» αυτό το διάστημα από τη ζωή του.

Το ερώτημα είναι απλό: Ποιος θα χρεωθεί τελικά τις διώξεις των στρατιωτικών;

Εάν είναι ο Γκιουλέν, οι ισλαμιστές του Ερντογάν, ίσως μπορούν να ελπίζουν σε έναν μεγάλο μετεκλογικό συνασπισμό και μια απόπειρα «εθνικής συνεννόησης», που θα περιθωριοποιήσει τον Γκιουλέν. Οι στρατιωτικοί γενικά είναι ορθολογιστές και έχουν συναίσθηση του ότι η εικόνα τους στην κοινωνία έχει πληγεί βαριά.

Οπότε, το ενδεχόμενο να κινηθούν βεβιασμένα με το κεμαλικό μπλοκ με στόχο να περιθωριοποιήσουν τους ισλαμιστές, είναι μάλλον απίθανο, αφού τα «κουκιά» δεν βγαίνουν.

πηγη