Με αφορμή τον σάλο που προκάλεσε το πρόσφατο άρθρο του βραβευμένου δημοσιογράφου Σέιμουρ Χερς, σχετικά με την εμπλοκή της Τουρκίας στον πόλεμο της Συρίας και την υποτιθέμενη ρίψη χημικών από το καθεστώς Άσαντ, τον Αύγουστο του 2013, το πρώην στέλεχος της CIA, Φίλιπ Γκιράλντι, διευθυντικό σήμερα στέλεχος στο think tank με την ονομασία «Council for the National Interest» (Συμβούλιο για το Εθνικό Συμφέρον), δεν διστάζει να καταδείξει την ανοησία της αμερικανικής πολιτικής στον πόλεμο της Συρίας.

ΑΠΟΔΟΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Παντελής Καρύκας
***ΠΗΓΗ: http://www.theamericanconservative.com/articles/turkey-cooks-the-books-in-syria

Στο περιοδικό «The American Conservative», τον Δεκέμβριο του 2011, έγραφα «Αεροσκάφη του ΝΑΤΟ, χωρίς διακριτικά μεταφέρουν όπλα για τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό, προερχόμενα από το οπλοστάσιο του Καντάφι, από τη βάση του Ισκεντερούν της Τουρκίας».

 

Τα ΜΜΕ αναφέρθηκαν διεξοδικά στις αποκαλύψεις του Χερς, οι οποίες ωστόσο ήταν γνωστές στους κύκλους των υπηρεσιών ασφαλείας.

Ήταν ένα μυστικό που δεν ήταν και πολύ καλά κρυμμένο, τελικά, το οποίο όμως τα ΜΜΕ δεν είχαν το θάρρος να αγγίξουν, για να μην αποκαλύψουν ότι η κυβέρνηση Ομπάμα, όπως έκαναν και οι Μπους, ήταν ενεργά αναμεμιγμένη στην επιχείρηση ανατροπής ενός ακόμα καθεστώτος στη Μέση Ανατολή.

Φαίνεται πως ο Λευκός Οίκος, όπως οι Βουρβόνοι βασιλείς της Γαλλίας, δεν συγχωρεί, αλλά και δυστυχώς δεν μαθαίνει.

Τα λιγοστά ΜΜΕ που ακόμα και τώρα τολμούν να αναφερθούν στο γεγονός εστιάζονται στην συνεργασία της CIA με τη ΜΙ6 και τους Τούρκους για την υπονόμευση του Άσαντ.

Έτσι, η αποκάλυψη του Χερς, φάνηκε να εκπλήσσει πολλούς.

Κι όμως, εδώ και τρία χρόνια, ο ρόλος της αμερικανικής και της βρετανικής κυβέρνησης ήταν εμφανής και είχε πολλάκις αποκαλυφθεί στα τοπικά μέσα στη Μέση Ανατολή.

Η δε μεταφορά όπλων στην Συρία τύγχανε της απόλυτης έγκρισης της αμερικανικής και της βρετανικής κυβερνήσεως.

Στην πραγματικότητα, οι ΗΠΑ επιδίωκαν την ανατροπή Άσαντ, τουλάχιστον από το 2003, από κοινού με την Σαουδική Αραβία, η οποία μάλιστα επιχειρούσε από ακόμα νωρίτερα την αποσταθεροποίηση του συριακού καθεστώτος.

Κι αυτό γιατί για τους Σαουδάραβες, η Συρία ήταν σύμμαχος του Ιράν και κυβερνιόταν από μια «αιρετική» κυβέρνηση Αλαουιτών.

Από την πλευρά των ΗΠΑ, η σχέση της Συρίας με το Ιράν και η εμπλοκή στο Λίβανο υπέρ της Χεζμπολάχ ήταν ικανές αιτίες πολέμου, σε συνδυασμό με την άποψη, ότι η Συρία αποτελούσε την γέφυρα που ένωνε τη Χεζμπολάχ με το Ιράν.

Το 2004 και το 2010 οι ΗΠΑ είχαν επιβάλει κυρώσεις στη Συρία γιατί ενίσχυε τη Χεζμπολάχ στον Λίβανο και για τις σχέσεις της με την Τεχεράνη. Η απόφαση του Κογκρέσου του 2010, μάλιστα, έκανε λόγο και για καθεστωτική αλλαγή στη Δαμασκό.

Παράλληλα οι ΗΠΑ, μέσω και των επιτετραμμένων της στη Συρία, προκαλούσε ανοιχτά το συριακό καθεστώς.

Ο τελευταίος Αμερικανός πρέσβης στην Συρία, ο Ρόμπερτ Φορντ, μίλησε επισήμως υπέρ των αντικαθεστωτικών.

Υποστηρίζοντας όμως τους αντικαθεστωτικούς, οι ΗΠΑ δεν κατάλαβαν ότι απλώς έτσι αποσταθεροποιούν όλη την περιοχή και κυρίως το Ιράκ, όπου οι ΗΠΑ πολέμησαν, υποτίθεται, για να εγκαταστήσουν ένα σταθερό δημοκρατικό καθεστώς.

Αλλά και στη Συρία, μερικά χρόνια προτού οι ΗΠΑ αποφασίσουν οριστικά ότι ο Άσαντ ήταν εχθρός, είχαν μεταφέρει στη χώρα, κρατούμενους της CIA σε συνεργασία με το καθεστώς Άσαντ, ώστε να μπορούν να βασανιστούν εκεί με άνεση, μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα.

Ο Τούρκος πρωθυπουργός Ερντογάν, η χώρα του οποίου έχει κοινά σύνορα με τη Συρία και ανησυχεί ιδιαίτερα για τους Κούρδους αυτονομιστές που επιχειρούσαν στα τουρκο-συριακά σύνορα, λειτούργησε ως μεσάζοντας του μυστικού πολέμου των ΗΠΑ, της Βρετανίας και της Γαλλίας.

Όταν οι υποστηριζόμενοι από τις ΗΠΑ και τη Σαουδική Αραβία αντικαθεστωτικοί πήραν τα όπλα και άρχισαν τον πόλεμο, η Τουρκία αποτέλεσε το κράτος-κλειδί για τις επιθετικές επιχειρήσεις κατά της Συρίας.

Ο Ερντογάν εσφαλμένα υπολόγισε ότι ο Άσαντ κατέρρεε και αρκούσε ένα μικρό σπρώξιμο για να πέσει, θεωρώντας ως δεδομένο ότι θα δημιουργηθεί μια νέα ανίσχυρη Συρία που θα του επιτρέψει τον σχηματισμό μιας «ουδέτερης ζώνης», από όπου θα ήλεγχε τους Κούρδους.

Ο Χερς ανέφερε πως ο πρόεδρος Ομπάμα δεν επιτέθηκε τελικά στη Συρία μετά τις πλαστές καταγγελίες των αμερικανικών και βρετανικών υπηρεσιών πληροφοριών, ότι η Δαμασκός ήταν υπεύθυνη για τη ρίψη χημικών, στις 21 Αυγούστου του 2013 – η ρίψη χημικών θεωρείτο από τους Αμερικανούς η αιτία πολέμου κατά του Άσαντ.

Η πληροφορία αυτή ήταν γνωστή στους κύκλους των υπευθύνων ασφαλείας και σε έμενα προσωπικά.

Ωστόσο, η πραγματική αποκάλυψη ήταν το βάθος της τουρκικής εμπλοκής που αποκάλυψε ο Χερς, ώστε ο Ερντογάν να προκαλέσει την αμερικανική επέμβαση που τόσο επιθυμούσε, παραχωρώντας τα προς ρίψη χημικά στο Μέτωπο Αλ Νούσρα, ώστε να πραγματοποιηθεί η επίθεση.

Είναι αλήθεια όσα ελέχθησαν; Τα γεγονότα μαρτυρούν πως ναι, καθώς ακολούθησε το επεισόδιο με την κατάρριψη του συριακού MiG-23 και η διαρροή της συνομιλίας του Νταβούτογλου με τον επικεφαλής της ΜΙΤ, για τουρκική επίθεση στην Συρία με πρόσχημα την ασφάλεια του τάφου του Σουλεϊμάν χαν.

Όσοι απορρίπτουν τις αποκαλύψεις του Χερς, λέγοντας ότι οι Τούρκοι δεν είναι ικανοί για κάτι τέτοιο, αδυνατούν να κατανοήσουν ότι αρκούν μερικοί τεχνικοί, μερικοί χημικοί και μερικά φορτηγά για να μεταφέρουν τα χημικά. Αυτά είναι εντός του πλαισίου των ικανοτήτων της ΜΙΤ, μιας υπηρεσίας με την οποία έχω συνεργαστεί και σέβομαι, ακριβώς αυτές της ικανότητες της.

Σύμμαχοι όπως η Τουρκία, εκμεταλλεύονται απλώς την αβεβαιότητα του Λευκού Οίκου, ο οποίος εξακολουθεί να αναζητά μια επιτυχία στην εξωτερική του πολιτική, ενώ παράλληλα είναι ανίκανος να καθορίσει ακόμα και τα πιο γνήσια αμερικανικά συμφέροντα.

Η Συρία κάθε άλλο παρά αθώα είναι.

Αλλά αποτέλεσε το καθαρτήριο για μια σειρά αμερικανικών αστοχιών.

Η Τουρκία στο μεταξύ εκμεταλλεύτηκε τη σύγχυση για να πατάξει τους διαφωνούντες και να θεσμοθετηθεί τις αυταρχικές τάσεις του Ερντογάν.

Δέκα χρόνια αμερικανικής ανάμιξης, σε συνδυασμό με την άγνοια όσον αφορά τις πιθανές συνέπειες, έχουν οδηγήσει σε πάνω από 100.000 νεκρούς στην Συρία και στην ανάπτυξη τρομοκρατικών υποδομών στην αραβική ενδοχώρα. Πρόκειται για μια ακόμα καταστροφική αμερικανική πολιτική κίνηση, χωρίς διαφαινόμενη διέξοδο.

***ΠΗΓΗ: http://www.theamericanconservative.com/articles/turkey-cooks-the-books-in-syria

πηγη