Οι διαδικασίες απόκτησης πλεονάζοντος μεταχερισμένου υλικού από αμερικανικά αποθέματα μετά από πολυετή προσπάθεια κατέληξαν μέχρι πρόσφατα στην αποδέσμευση περίπου 460 μεταχειρισμένων οχημάτων της οικογένειας Μ113, περιλαμβανομένου 225 ΤΟΜΠ Μ113Α2, 128 οχήματα διοίκησης Μ577Α2, 106 τεθωρακισμένα οχήματα-φορείς Α/Τ Μ901Α2 (εξοπλισμένα με δίδυμο εκτοξευτή Μ220 TOW) καθώς και ενός οχήματος φορέα όλμου ΤΟΜΟ Μ106 των 4.2in. To συγκεκριμένο Μ106 είναι το τελευταίο όχημα του τύπου σε λειτουργική κατάσταση και παραχωρείται στην ελληνική πλευρά η οποία είναι πλέον ο μεγαλύτερος χρήστης. Η μεταφορά των οχημάτων θα γίνει στις αρχές του φθινοπώρου και θα στοιχίσει περί τα 4 εκ Ευρώ. Επιπλέον τα οχήματα αυτά θα υποστούν τις όποιες αναγκαίες διαδικασίες επιθεώρησης και συντήρησης στις εγκαταστάσεις του 304 ΠΕΒ.

Τα καλά νέα σταματάνε εδώ…

Μετά την παραλαβή τους τα συγκεκριμένα οχήματα θα αντικαταστήσουν τα εν ενεργεία ΤΟΜΑ BMP-1 τα οποία εξοπλίζουν μονάδες τις ΑΣΔΕΝ. Μετά από 20ετη εγκατάλειψη από την παραλαβή τους τα συγκεκριμένα ΤΟΜΑ δεν είναι πλήρως λειτουργικά ενώ δεν έχει περάσει καν σαν σκέψη η όποια αναβάθμισή τους ή ανακατασκευή τους. Πιθανόν τα 350 περίπου οχήματα αυτά να χορηγηθούν στο Ιράκ τα οποία ήδη είχε παραλάβει 150 οχήματα που υπηρετούσαν με τον ΕΣ.

Το πραγματικό ερώτημα είναι ποιος είναι ο σχεδιασμός της ηγεσίας του ΕΣ για τους Μηχανοκίνητους Σχηματισμούς του (?). Στην ουσία ο ΕΣ αντικαθιστά τα δυσλειτουργικά ΒΜP-1 με ένα υποδεέστερο σχεδιαστικά όχημα το οποίο έχει υποτυπώδη οπλισμό και ανεπαρκή προστασία. Η ελληνική πλευρά διαλέγει την εύκολη λύση για να γεμίζει με υλικό στα χαρτιά Μ/Κ σχηματισμούς χωρίς όμως να αντιλαμβάνεται ότι τα οχήματα αυτά θα κληθούν να επιχειρήσουν σε ένα ολοένα και πιο φονικό περιβάλλον.

Κόστος σε ανθρώπινες ζωές

Καθώς διανύουμε την δεύτερη δεκαετία του 21 αιώνα και έχοντας υπόψιν τις εξελίξεις στον εξοπλισμό της Τουρκικής πλευράς, δεν έχουμε παρά να κάνουμε ορισμένες κρίσιμες επισημάνσεις.

1. Το Μ113 σχεδιάστηκε ως ένα ελαφρύ αερομεταφερόμενο τεθωρακισμένο όχημα με γνώμονα την δράση του σε φίλιο έδαφος για την ταχεία μεταφορά στρατιωτών στην 1η Γραμμη και την προστασία τους από ενέδρες. Την εποχή εκείνη τη δεκαετία του 60 το κύριο Α/Τ μέσο του εχθρικού πεζικού ήταν πυροβόλα ανευ οπισθοδρομήσεως τα οποία είχαν μικρή ακρίβεια ιδιαίτερα κατά κινούμενων στόχων. Στις μέρες μας το Τουρκικό πεζικό διαθέτει δεκάδες χιλιάδες φορητά Α/Τ Μ72Α2 LAW καθώς και 340 περίπου φορητά Α/Τ ΕRYX (πριν τερματιστεί η εγχώρια τουρκική παραγωγή τους λόγω οικονομικών διαφωνιών με την MBDA). Επίσης τα Μ113 δεν αντέχουν σε πυρά από όπλα διαμετρήματος μεγαλύτερου του 7.62Χ51 mm. Αυτό σημαίνει πως θα βρεθούν σε δυσχερή θέση ακόμη και απέναντι σε βαριά πυροβόλα 12,7mm τα οποία χρησιμοποιούνται ευρέως από διάφορα οχήματα πόσω δε μάλλον από πυροβόλα 25mm που εξοπλίζουν τα τουρκικά ΤΟΜΑ AIFV.

2. Τα οχήματα της κατηγορίας Μ113Α2 είναι ικανά να εφοδιαστούν με πρόσθετη θωράκιση με πλακίδια ERA για προστασία από Α/Τ όπλα όπως το RPG-7. Κάποια προμήθεια ή κάποιο πρόγραμμα περιορισμένης αναβάθμισης της θωράκισης δεν προβλέπεται για τα επόμενα χρόνια από το ΓΕΣ. Τα οχήματα θα ενταχθούν σε ελληνική υπηρεσία όπως είναι ελαφρά θωρακισμένα…

3. To M113 προσφέρει κάποια μικρή προστασία από πυρά πυροβολικού. Έχοντας όμως υπόψιν τους αριθμούς μέσων που διαθέτει το Τουρκικό Πυροβολικό και τους περιορισμένους χώρους και δρομολόγια κίνησης στα νησιά τίθεται ένα καίριο ερώτημα κατά πόσον αυτά τα οχήματα είναι ικανά να επιβιώσουν τις πρώτες ώρες του πολέμου κάτω από πυκνά πυρά του εχθρικού πυροβολικού.

4. Σε αντίθεση με την ελληνική πλευρά που παράτησε πρόωρα τα σχέδια για απόκτηση βαρέων όλμων των 120mm, η Τουρκική πλευρά διαθέτει σε υπηρεσία περί τους 600 ρυμουλκούμενους όλμους ΗΥ-12DI των 120 mm. H εμβέλεια του συγκεκριμένου συστήματος φτάνει τα 8 km και είναι ιδανικό μέσο για έμμεσα πυρά κατά τη διάρκεια ενέδρας λόγω του μεγάλου όγκου πυρός που μπορεί να εκτοξεύσει σε μικρό χρόνο. To βεληνεκές του όλμου αυξάνεται στα 12.800 μέτρα με τη χρήση πυραυλοωθούμενων πυρομαχικών (!) μετατρέπωντάς το σε μικρής εμβέλειας πυροβολικό.

5. Κατευθυνόμενες Ρουκέτες Cirit οι οποίες θα αποτελέσουν τα επόμενα χρόνα standard εξοπλισμό των τουρκικών επιθετικών ελικοπτέρων. Είναι χαμηλού κόστους και κατάλληλη για μαζική χρήση. Με τον τρόπο αυτό τα 33 ΑΗ-1 W/P Cobra καθώς και τα 60 υπο προμήθεια (9 ήδη παραδόθηκαν) Τ-129 Atak θα μετατραπούν σε ιδιαίτερα φονικές μηχανές. Η μαζική χρήση τους τόσο κατά οχυρωμένων θέσεων όσο και κατά ΤΟΜΠ όπως το Μ113 από μεγάλη απόσταση θα φέρει σε δύσκολή θέση τα ελληνικά πληρώματα.

6. Η ύπαρξη δεκάδων UAV από Τουρκικής πλευράς όπως τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη I-GNAT Μεσαίου Ύψους, το φορητό εκτοξευόμενο από το χέρι Bayraktar Tactical Mini-UAV, καθώς και το μελλοντικό ANKA Μεγάλου Ύψους θα επιτρέψουν στην Τουρκική πλευρά την λεπτομερή από αέρος αναγνώριση των κινήσεων της Ελληνικής πλευράς σε βάθος δεκάδων χιλιομέτρων τόσο στο μέτωπο του Έβρου όσο και στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Οι πληροφορίες αυτές μπορεί να αποτελέσουν χρησιμες για το Τουρκικό Πυροβολικό το οποίο θα προσπαθήσει να εκτελέσει μαζικά πυρά για να εξαλείψει τις μικρές αριθμητικά Ελληνικές Xερσαίες Δυνάμεις.

Κάθε προσπάθεια ενίσχυσης του μετώπου στον Έβρο πρέπει να λαμβάνει υπόψιν της το ιδιαίτερο φονικό περιβάλλον που θα κληθεί να αντιμετωπίσει ο Έλληνας στρατιώτης. Ελαφρά θωρακισμένες δυνάμεις σε μικρούς αριθμούς είναι καταδικασμένες είτε στην εξόντωση είτε στην μη έξοδό τους από καλά προστατευμένους χώρους, γεγονός που τις οδηγεί σε τακτική ακινησία και δίνει το πλεονέκτημα στον αντίπαλο. Η κατάσταση στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου χειροτερεύει όχι τόσο των Τουρκικών ικανοτήτων αμφίβιων επιχειρήσεων όσο λόγω της εγγύτητας τους στα τουρκικά Παράλια. Σε ορισμένες περιπτώσεις τα ελληνικά νησιά βρίσκονται εντός βεληνεκούς ακόμη και τουρκικών όλμων των 120 mm.

Αντί της αφιέρωσης ανθρώπινων πόρων και χρημάτων για την αξιοποίηση των νέων μεταχειρισμένων M113, κρίνεται σκόπιμη κάποια προσπάθεια ενίσχυσης της θωράκισης του υπάρχοντα στόλου των ΤΟΜΠ Λεωνίδας ΙΙ και Μ113 Α1/Α2. Δεν έχει νόημα να μεγαλώνουμε σε αριθμούς και να αποτελούνται οι Μ/Κ ταξιαρχίες κρούσης από εντελώς ακατάλληλα οχήματα τα οποία θα μετατραπούν σε παγίδες θανάτου για την επιβιβαζόμενη ομάδα πεζικού. Σε περίπτωση πολέμου το κόστος σε ανθρώπινες ζωές σε αυτήν την περίπτωση θα είναι δυσβάσταχτο….πηγη